Liber, Caput

 1        I, XIII  |         uirtutem nec eradicant ex animo pietatem, sed exercitatam
 2        I, XVI   |           retentam constantissimo animo pudicitiam non excutit,
 3        I, XXII  |  contemnere. Quam ob rem si magno animo fieri putandum est, cum
 4        I, XXVIII|           bonum esse, quod inuito animo non possit auferri; qui
 5       II, VI    |            in ipso rectore carnis animo, eos impleri ac pessimos
 6       II, XXIV  |       subiturus, nisi ea, quae in animo Sulla haberet, diis iuuantibus
 7      III, XXII  |           corpore et percussor in animo feriretur! Num et isti omnes
 8       IV, XII   |       mundi animus Deus est eique animo mundus ut corpus est, ut
 9       IV, XII   |           unum animal constans ex animo et corpore, atque iste Deus
10       VI, X     |          sine corpore, alter sine animo?" Et ad hoc respondens: "
11      VII, V     |          eius, id est deos ueros, animo uidere; quorum qui simulacra
12      VII, VI    |  sapientem, cum sit ex corpore et animo, tamen ab animo dici sapientem,
13      VII, VI    |        corpore et animo, tamen ab animo dici sapientem, ita mundum
14      VII, VI    |           ita mundum deum dici ab animo, cum sit ex animo et corpore.
15      VII, VI    |         dici ab animo, cum sit ex animo et corpore. Hic uidetur
16      VII, VI    |       aerias esse animas, sed eas animo, non oculis uideri et uocari
17      VII, IX    |     hominem sapientem, cum sit ex animo et corpore, tamen ex animo
18      VII, IX    |        animo et corpore, tamen ex animo dici sapientem, ita mundum
19      VII, IX    |           ita mundum deum dici ab animo, cum sit ex animo et corpore.
20      VII, IX    |         dici ab animo, cum sit ex animo et corpore. Solum itaque
21      VII, IX    |         non sit a corpore, sed ab animo deus. Si ergo Ianus est
22     VIII, I     |         intentiore nobis opus est animo multo quam erat in superiorum
23     VIII, II    |       propriis singula fieri, sed animo faciente diuino. Diogenes
24     VIII, V     |      illud autem, unde uidetur in animo haec similitudo corporis,
25     VIII, V     |       corporis similitudo, cum in animo cogitantis aspicitur atque
26     VIII, VIII  |           alii a corpore, alii ab animo, alii ab utroque homini
27     VIII, VIII  |         ipsum hominem constare ex animo et corpore et ideo ab alterutro
28     VIII, VIII  |          bonum hominis qui uel ab animo uel a corpore uel ab utroque
29     VIII, VIII  |    hominis deteriore; qui uero ab animo, a parte meliore; qui autem
30     VIII, VIII  |     fruentem corpore uel fruentem animo, sed fruentem Deo; non sicut
31     VIII, XVI   |    daemones esse genere animalia, animo horum uero quinque tria
32     VIII, XVI   |     aeterna, cum diis solis; quod animo passiua, cum hominibus solis;
33     VIII, XVI   |           misera aeternitas. Quod animo passiua, quo modo supra
34     VIII, XVI   | religionis cultus, qui debetur ex animo, nequaquam debeatur ei rei,
35     VIII, XVI   |         ei rei, quae inferior est animo? Porro si inter illa, quae
36     VIII, XVII  |           unde illa uoluit uocare animo passiua, quia uerbum de
37     VIII, XVIII |        tranquilloque iudicio, sed animo ut appellat ipse passiuo,
38     VIII, XXI   |           uana diuinitas! Si enim animo ab obstaculo corporis libero
39     VIII, XXVI  |        uidelicet, qui haec legunt animo a nobis auerso atque peruerso,
40       IX, IV    |         uiuendi, quae non nisi in animo est. Haec autem isti simpliciter
41       IX, IV    |           utrum necne philosophus animo turbaretur. Deinde tempestate
42       IX, IV    |         philosopho non exagitandi animo, sed discendi, quaenam illa
43       IX, IV    |          utrum et quando incidant animo, cum ueniunt ex terribilibus
44       IX, IV    |        subuertunt. Accidunt autem animo sapientis salua serenitate
45       IX, VIII  |    daemones esse genere animalia, animo passiua, mente rationalia,
46       IX, VIII  |           aeternitate coniungens, animo autem non diis, sed hominibus
47       IX, IX    |            in corpore sit, non in animo constituta. Quaenam tandem
48       IX, IX    |          possunt quidem dicere de animo et corpore: Alterum nobis
49       IX, X     |           pares hominibus, si cum animo misero corpus saltem mortale
50       IX, X     |     feliciores hominibus non sunt animo misero, sed etiam miseriores
51       IX, XII   |       animalia, mente rationalia, animo passiua, corpore aeria,
52       IX, XIII  |       quod mente rationalia, quod animo passiua sunt; cum diis autem
53       IX, XIII  |           sunt residua, quod sunt animo passiua et tempore aeterna;
54       IX, XIII  |    aeterna miseria. Qui enim ait "animo passiua", etiam "misera"
55        X, XIX   |   corporis fumo, sed supplicantis animo delectantur, cui decepto
56       XI, III   |       pertinent: ita de his, quae animo ac mente sentiuntur (quia
57       XI, X     |          nouerat. Ex quo occurrit animo quiddam mirum, sed tamen
58       XI, XXI   |         aliter mente; non enim ex animo constat et corpore; nec
59      XII, VI    |     aliqui duo aequaliter affecti animo et corpore uideant unius
60      XII, VI    |          utriusque? Ambos enim et animo et corpore aequaliter affectos
61      XII, VI    |         temptationem similes ambo animo et corpore fuerint, ipsum
62      XIV, II    |           summum bonum hominis in animo ponunt, secundum spiritum
63      XIV, II    |           Quis inimicitias non in animo habeat? aut quis ita loquatur,
64      XIV, VIII  |        tribus perturbationibus in animo sapientis, pro cupiditate
65      XIV, VIII  |  negauerunt esse posse aliquid in animo sapientis. Voluntas quippe,
66      XIV, VIII  |           sapienti, nihil in eius animo pro illa esse posse dixerunt.
67      XIV, VIII  |       operam, qui istum amorem ex animo ~amoueas tuo, ~Quam id loqui,
68      XIV, VIII  |           pro qua Stoici nihil in animo sapientis inueniri posse
69      XIV, VIII  |         ut peccasse paeniteat; in animo autem sapientis ideo esse
70      XIV, IX    |           ita cum uoluit suscepit animo humano, ut cum uoluit factus
71      XIV, IX    |          contingit inmanitatis in animo, stuporis in corpore'. Quocirca
72      XIV, IX    |          ita intellegenda est (in animo quippe, non in corpore accipitur),
73      XIV, XVI   |         additur, non fere adsolet animo occurrere nisi illa, qua
74      XIV, XVI   |    destituit inhiantem, et cum in animo concupiscentia ferueat,
75      XIV, XVI   |         ipsa diuiditur commotoque animo in commouendo corpore se
76      XIV, XXVI  |        Summa in carne sanitas, in animo tota tranquillitas. Sicut
77       XV, VII   |          uirum ad regendam uxorem animo carnem regenti similem esse
78      XVI, XV    |    dicitur. Non enim exierat inde animo, si spe redeundi et desiderio
79      XVI, XXVI  |         suam et risit et dixit in animo suo dicens: Si mihi centum
80      XVI, XXVI  |         Verba quoque eius illa in animo suo: Si mihi centum annos
81      XVI, XXX   |      respicere, nisi quia non est animo redeundum ad ueterem uitam,
82     XVII, VI    |          atque ita suspicionem de animo eius, qua sanctum Dauid
83    XVIII, XVIII |          ut accepto ueneno humano animo permanente asinus fieret,
84      XIX, I     |          permisit, ut non alii in animo, alii in corpore, alii in
85      XIX, I     |          incolumitas eius, uel in animo, ut sunt ea, quae uel parua
86      XIX, IV    |           siue in corpore siue in animo siue in utroque ponentes
87      XIX, V     |          tam fortis sit, ut aequo animo perferat, uel tam uigilans,
88      XIX, X     |          sempiterna, non solum in animo, qui sanatur per sapientiam,
89      XIX, XV    |           esse dominis suis et ex animo eis cum bona uoluntate seruire;
90      XIX, XVII  |         ad singulos; similiter in animo ad alium ingenium, ad alium
91      XIX, XXI   |       imperat corpori, inque ipso animo ratio Deo Domino subdita
92       XX, II    |          Nunc autem et mala aequo animo ferre discimus, quae patiuntur
93      XXI, IX    |           ignem tribuere corpori, animo uermem, hoc proprie, illud
94      XXI, XXVII |            non cui detur, sed quo animo detur, adtendit. Qui ergo
95      XXI, XXVII |        diligit in Christiano, hoc animo ei porrigit elemosynam,