Liber, Caput

 1        I, I     |    inuenirent. An non etiam illi Romani Christi nomini infesti sunt,
 2        I, III   |         Ecce qualibus diis Vrbem Romani seruandam se commisisse
 3        I, IV    |        dixi, Troia, mater populi Romani, sacratis locis deorum suorum
 4        I, VI    |   indicia praeterirent? Egregius Romani nominis Marcus Marcellus,
 5        I, XV    |        Regulus, imperator populi Romani, captiuus apud Carthaginienses
 6        I, XIX   |        appello, leges iudicesque Romani. Nempe post perpetrata facinora
 7        I, XXIV  |    inlustres uiros non proferunt Romani meliorem, quem neque felicitas
 8        I, XXX   |     nolebat aemulam tunc imperii Romani Carthaginem dirui et decernenti
 9        I, XXX   | rapinarum ferueret inmanitas, ut Romani illi, qui uita integriore
10       II, V     |         Absit, ut senator populi Romani ea mente praeditus, qua
11       II, IX    |        Quid autem hinc senserint Romani ueteres, Cicero testatur
12       II, XII   |                          XII] At Romani, sicut in illa de re publica
13       II, XIII  |     crimina poposcerunt? Itemque Romani, quamuis iam superstitione
14       II, XIII  |   scaenicorum flagitatores deos; Romani uero hominibus scaenicis
15       II, XIII  |      homines honorandi. Adsumunt Romani: Sed nullo modo tales homines
16       II, XIV   |     possent accipere seu sperare Romani, quos legibus suis uincunt
17       II, XIV   |         postremo uel Febri, quae Romani numina partim peregrina
18       II, XVI   |        XVI] Si autem a diis suis Romani uiuendi leges accipere potuissent,
19       II, XVI   |      confinxerit, quod prudenter Romani credere noluerunt, propterea
20       II, XVII  |    placuit exemplum, faciliusque Romani in hoc errauerunt, ut post
21       II, XVII  |        grauissimos hostes populi Romani, post decennale bellum,
22       II, XVIII |       post reges exactos, quales Romani fuerint, de quibus ait: "
23       II, XX    | aduersantem, huic libentius quam Romani ueteres Romulo templum et
24       II, XXV   |      aliud egerunt, nisi ut sibi Romani bellando ciuiliter tamquam
25       II, XXV   |       uere abscessissent, mitius Romani in bella ciuilia suis cupiditatibus
26      III, II    |     Ilium, unde origo est populi Romani, (neque enim praetereundum
27      III, V     | uindicare debuerunt. Nam et ipsi Romani antiqui in stupro detectas
28      III, IX    |        Punicum, quo belli portas Romani claudere potuerunt? ~
29      III, X     |          a periculis aberant. At Romani domi militiaeque intenti
30      III, XIII  |     uicerunt in hac conflictione Romani uicinos suos. Quantis et
31      III, XIII  |   sceleri canimus. Vicerunt ergo Romani, ut strage socerorum manibus
32      III, XIII  |      Troianorum Pyrrhus occidit; Romani autem soceros interficiebant
33      III, XIV   |   uiluerat! Quam crebrae strages Romani Allbanique exercitus fuerunt
34      III, XIV   |     feminae quam uniuersi populi Romani mihi fuisse uidetur affectus.
35      III, XIV   |       dii illi praesides imperii Romani et talium certaminum tamquam
36      III, XV    |       probatu, id est persuasum, Romani uulgare noluerunt, id est
37      III, XV    |        Ceteri autem reges populi Romani, excepto Numa Pompilio et
38      III, XV    |    peruenit. Quod uero eum regno Romani postea depulerunt ac secluserunt
39      III, XV    |       Nec tamen istum Tarquinium Romani crudelem aut sceleratum,
40      III, XVII  |           quia hoc dicimus, boni Romani prudentesque suscenseant:
41      III, XVII  |        colendi existimantur, cum Romani, quibus se colendos mendacissima
42      III, XVII  |      siue Pyrrhus a Romanis siue Romani a Pyrrho uincerentur, securus
43      III, XVII  |        nisi proxime alio proelio Romani abscederent superiores.
44      III, XVIII |     bello accidit, quam quod ita Romani uicti sunt, ut etiam Regulus
45      III, XIX   |     proelia gesta sunt, quotiens Romani superati! quam multa ad
46      III, XIX   |    militum inopia secuta est, ut Romani reos facinorum proposita
47      III, XIX   |   Detracta sunt templis, tamquam Romani diis suis dicerent: Ponite
48      III, XX    |        ciuitas amicissima populi Romani, dum eidem populo fidem
49      III, XX    |         agerent, ciuitati populi Romani amicissimae subuenirent,
50      III, XXI   |          inuenit, aemula imperii Romani ab stirpe deleta est, ac
51      III, XXII  |    temporibus conquerantur; olim Romani haec uana contemnunt. Si
52      III, XXV   |         debuit. Periculose itque Romani tam mala dea irata uiuere
53      III, XXVI  |       numerus imperatores populi Romani superauerit, quas et quo
54      III, XXXI  |      anni tributum ei relaxauere Romani. Lucustarum etiam in Africa
55      III, XXXI  |     fuisse, cum iam esset populi Romani prouincia, litteris mandauerunt;
56       IV, II    |     magis de incrementis imperii Romani. Nam de noxia fallacia daemonum,
57       IV, III   |         ac diuturnitatem imperii Romani illis diis audent tribuere,
58       IV, VIII  |         tanta deorum turba, quam Romani colebant, quem potissimum
59       IV, XV    |           non impia, non iniqua. Romani imperium tam magnum adquirere
60       IV, XV    |          et Pallor et Febris dii Romani esse meruerunt? His igitur
61       IV, XX    |         cum eius nomine nonnulli Romani principes non paruam gloriam
62       IV, XXIII |         enim apud ipsos legitur, Romani ueteres nescio quem Summanum,
63       IV, XXVI  |       senatum nuntiaret, ut ludi Romani instaurarentur, quod primo
64       IV, XXVIII| potuerunt auream pecuniam habere Romani, quamuis deum Aurinum non
65       IV, XXIX  |      mutati sunt termini imperii Romani. Ille namque tres prouincias
66       IV, XXIX  |    intellegentiores grauioresque Romani; sed contra consuetudinem
67       IV, XXXIV |          falsorum, quos colendos Romani antea crediderunt, populum
68       IV, XXXIV |    tantae falsorum deorum turbae Romani supplicandum putarunt, ab
69        V, I     |        ergo magnitudinis imperii Romani nec fortuita est nec fatalis
70        V, XII   |          Veteres igitur primique Romani, quantum eorum docet et
71        V, XII   |         Sed cum illa memoria duo Romani essent uirtute magni, Caesar
72        V, XII   |          putat, quales laudantur Romani ueteres, omnes eos tales
73        V, XVII  |       Aut uero aliquid nocuerunt Romani gentibus, quibus subiugatis
74        V, XVII  |     triumphantium. Neque enim et Romani non uiuebant sub legibus
75        V, XVII  |          acciperent ciuitatis et Romani ciues essent, ac sic esset
76        V, XVIII |      iusserant, ut illic id quod Romani haberent optimum mitteretur,
77        V, XIX   |      siue luxuriae. Tales quidam Romani fuerunt. Non enim cura existimationis
78        V, XXI   |         superiore libro diximus, Romani imperii termini mouerentur.
79        V, XXII  |   quinquaginta; in quo bello ita Romani uicti sunt, ub sub iugum
80       VI, X     |     tamen, quia inlustris populi Romani senator erat, colebat quod
81      VII, XVII  |          De diis, inquit, populi Romani publicis, quibus aedes dedicauerunt
82      VII, XXVI  |   sacrificati sunt, non recepere Romani. At uero ista Magna deorum
83      XIV, XVIII |          sicut ait etiam quidam "Romani maximus auctor eloquii",
84       XV, XII   |       numerus annorum, quod dies Romani intercalares uocabant. Proinde
85    XVIII, II    |         scribens de gente populi Romani, uelut antiquo tempore,
86    XVIII, II    |     deduxerunt qui gentem populi Romani in originis eius antiquitate
87    XVIII, XIII  |    librum Marcus Varro de populi Romani gente finiuit, ex occasione
88    XVIII, XXIV  |        notissimum est, rettulere Romani; quod usque adeo fieri iam
89      XIX, XXII  |         cui deberent obtemperare Romani, ut nullum deorum praeter
90      XXI, VIII  |  inscriptio est: De gente populi Romani, quod eisdem uerbis, quibus
91     XXII, XXVIII|      conscripsit de gente populi Romani, cuius putaui uerba ipsa