Liber, Caput

 1       II, II    |                qui haec bella, quibus mundus iste conteritur, maximeque
 2      III, I     |            quos alios quam istos deos mundus colebat, excepto uno populo
 3       IV, X     |               corporeus completus est mundus: Mineruua ubi erit? quid
 4       IV, XII   |           animus Deus est eique animo mundus ut corpus est, ut sit unum
 5       IV, XIII  |            non uideo quidem, si totus mundus est Deus, quo modo bestias
 6       IV, XXVII |               atque administratur hic mundus, eo illi fit a uobis maxima
 7       VI, VI    |         mundum, ciuiles ad urbem, cum mundus opus sit diuinum, urbes
 8      VII, VII   |             quisnam sit. Respondetur: Mundus est. Breuis haec plane est
 9      VII, VIII  |                Ecce quo perductus est mundus propter palati nostri uocabulum
10      VII, VIII  |         gutture, quorum similitudinem mundus non habet, uelle mundi simulacrum
11      VII, VIII  | interpretantur, quasi aliquid spectet mundus foras sicut per omnes facies
12      VII, VIII  |            Ianus. Deinde si Ianus est mundus et mundus quattuor partibus
13      VII, VIII  |         Deinde si Ianus est mundus et mundus quattuor partibus constat,
14      VII, VIII  |             et Occidentis totus solet mundus intellegi, numquid, cum
15      VII, IX    |           Ioui tribuant, si Ianus est mundus. Deos enim ueros animam
16      VII, IX    |           eius, id est iste uisibilis mundus? Hoc si dicunt, non erit
17      VII, IX    |               deus. Si ergo Ianus est mundus et deus est Ianus, numquid
18      VII, IX    |              unum et omnia idem esse; mundus enim unus, et in eo uno
19      VII, X     |                  X] Cum ergo et Ianus mundus sit et Iuppiter mundus sit
20      VII, X     |          Ianus mundus sit et Iuppiter mundus sit unusque sit mundus,
21      VII, X     |       Iuppiter mundus sit unusque sit mundus, quare duo dii sunt Ianus
22      VII, XIII  |              huius, in quas uisibilis mundus iste consurgit, et multiplici
23      VII, XV    |            uocant Iouem, et tamen eis mundus est Iouis; ibi quam uocant
24      VII, XV    |         stellam? Si <propterea>, quia mundus est et omnes in illo sunt:
25      VII, XV    |          omnes in illo sunt: et Iouis mundus est et habet tamen. An iste
26      VII, XVI   |               secundum eos totus ipse mundus est Iouis, Mineruam etiam,
27      VII, XVI   |               sicut ipse Iuppiter; et mundus enim totus Iuppiter, et
28      VII, XVI   |             ita faciunt: Et Ianus est mundus et Iuppiter; sic et Iuno
29      VII, XVII  |               adfirmare de Iano, quod mundus ipse esset, aut de Saturno
30      VII, XXVI  |            mundanis sordibus expiatus mundus perueniat ad Deum, qui condidit
31      VII, XXIX  |                quibus duabus partibus mundus hic constat; nec animam
32     VIII, V     |           elementis, quibus uisibilis mundus hic constat, et uiuentem
33     VIII, X     |           Deum, a quo ipse factus est mundus. Admonetur enim praecepto
34       IX, XIII  |           fortuita temeritate regitur mundus, numquam esset istorum aeterna
35       IX, XXII  |      conspiciunt, per quod factus est mundus; quibus causis quaedam probantur,
36        X, I     |          illius Dei, a quo et ipsa et mundus factus est, beatam esse
37        X, XII   |              minus est quam totus hic mundus, id est caelum et terra
38        X, XXVII |       promittit aeternam; unde ad eum mundus uobis quidem stomachantibus,
39        X, XXVIII|            Dei sapientia non cognouit mundus per sapientiam Deum, placuit
40        X, XXXI  |              esset: sic, inquiunt, et mundus atque in illo dii creati
41       XI, IV    |             Visibilium omnium maximus mundus est, inuisibilium omnium
42       XI, IV    |              enim propheticis uocibus mundus ipse ordinatissima sua mutabilitate
43       XI, V     |               tam exiguo loco, in quo mundus est, occupatam? Non opinor
44       XI, VI    |           fecit: procul dubio non est mundus factus in tempore, sed cum
45       XI, VI    |              tempore autem factus est mundus, si in eius conditione factus
46       XI, X     |            sed tamen uerum, quod iste mundus nobis notus esse non posset,
47       XI, XXIII |        tantummodo naturis bonis esset mundus ornatus et plenus; et quia
48       XI, XXIII |              centum soles haberet hic mundus? Quod ut non fieret, non
49      XII, XIV   |        interuallis oriens et occidens mundus eadem semper quasi noua,
50      XII, XIV   |             temporis. Cur non ergo et mundus? cur non et homo factus
51      XII, XVI   |             aliquod tempus factus est mundus, possumus dicere: Erat tempus,
52      XII, XVI   |               tempus, quando non erat mundus; at uero: Erat tempus, quando
53      XII, XVI   |             erat homo, aut: Erat iste mundus, quando iste non erat mundus.
54      XII, XVI   |          mundus, quando iste non erat mundus. Si enim de alio atque alio
55      XII, XXVI  |          facere, accepit speciem, cum mundus fieret, rutunditas caeli
56     XIII, XVII  |         musicos opinatur, ut sit iste mundus animal maximum beatissimum
57      XIV, V     |           omnia elementa, quibus iste mundus uisibilis contrectabilisque
58      XVI, IX    |         suspensa sit, eundemque locum mundus habeat et infimum et medium;
59      XVI, IX    |          figura conglobata et rutunda mundus esse credatur siue aliqua
60      XVI, XXXVII|          nominis Christi, sicut ager, mundus impletur; eius est benedictio
61    XVIII, XXXI  |             ut Christum sic diligeret mundus, quid fecit innocens Christus,
62    XVIII, XXXI  |              uitam Christum diligeret mundus, qua gratia factum est,
63       XX, V     |               hominis; ager autem est mundus; bonum uero semen hi sunt
64       XX, VII   |           erat: Fidelis hominis totus mundus diuitiarum est; quanto magis
65       XX, XIV   |           modo interitu transibit hic mundus. Vnde et apostolus dicit:
66       XX, XVI   |               conueniant; ut scilicet mundus in melius innouatus apte
67       XX, XVIII |               per quae, qui tunc erat mundus, aqua inundatus deperiit.
68       XX, XVIII |              quae terra, id est, qui, mundus pro eo mundo, qui diluuio
69       XX, XVIII |             post factum iudicium iste mundus ardebit, antequam pro illo
70       XX, XXIV  |        Numquid quando caeli peribunt, mundus, cuius idem caeli superior
71       XX, XXIV  |              in ea periturus creditur mundus, quo utique nisi pereunte
72       XX, XXIV  |          figura huius mundi; legitur: Mundus transit; legitur: Caelum
73       XX, XXIV  |               erat perisse dictus est mundus, satis clarum est, et quae
74       XX, XXIV  |       adprobatam, ut saltem, ne totus mundus periturus esse credatur,
75       XX, XXIV  |            diluuio perisse dictus est mundus, quamuis sola eius cum suis
76       XX, XXVI  |         quibusque adhuc paruulis nemo mundus a sorde, sicut scriptum
77      XXI, VII   |           maius et excellentius etiam mundus ipse miraculum? Sed isti,
78      XXI, VII   |             credunt, a quo factus est mundus, et deos ab illo factos,
79      XXI, VII   |            quos ab illo administratur mundus, et miraculorum effectrices
80     XXII, XXV   |        insipientes. Hoc enim credidit mundus, quod praedixit Deus, qui
81     XXII, XXV   |              praedixit, quod hanc rem mundus fuerat crediturus. Neque
82     XXII, XXV   |             tanto ante praedictus est mundus, non sicut paucissimi garriunt,
83     XXII, XXV   |               intellegenda, non sicut mundus ea credidit, quem crediturum
84     XXII, XXV   |              credant, sicuti credidit mundus, quem crediturum esse praedixit,
85     XXII, XXVI  |              Deo promittenti credidit mundus, qui etiam ipse promissus