Liber, Caput

 1        I, III   |           uicti quoquo modo euaderent, homini commendatos: quae dementia
 2        I, XV    |                rerum, quae extrinsecus homini accidunt, colendos deos,
 3        I, XX    |           intellegendum est non licere homini se ipsum occidere, cum in
 4        I, XXVII |             insanit: qua tandem fronte homini dicit: "Interfice te, ne
 5       II, I     |        rationem plene redditam, quanta homini ab homine debetur, siue
 6       II, XIV   |         martyri nec cuiquam Christiano homini comparamus; cuius nostrae
 7       II, XXIII |               diis suis posse accidere homini istam temporalem, quam nimis
 8      III, IX    |            sacra constituit. Illi uero homini pro tanto otio gratulandum
 9      III, X     |               forte dii tales etiam id homini uendere audebunt, quod alius
10      III, XVIII |                sacris Vestae quam illa homini prodesse potuerunt. Si autem
11       IV, XXI   |         praestari ab aliquo deo possit homini habenti uirtutem, habenti
12       IV, XXVI  |                Tertia nocte dictum est homini, quod maior ei poena, si
13       IV, XXVII |             cum aliqua concumbat; deam homini nubere, Saturnum liberos
14       VI, V     |            adulterarint, ut seruierint homini; denique in hoc omnia diis
15      VII, III   |               quicquam maius praestari homini potest; ponitur autem Iuno,
16     VIII, VIII  |              ab animo, alii ab utroque homini esse dixerunt. Videbant
17     VIII, XIX   |           quoniam nullus deus miscetur homini, quod Platonem dixisse perhibent,
18     VIII, XX    |                inquiunt, Deus miscetur homini. Praeclara igitur sanctitas
19     VIII, XX    |        sanctitas Dei, qui non miscetur homini supplicanti, et miscetur
20     VIII, XX    |                arroganti; non miscetur homini paenitenti, et miscetur
21     VIII, XX    |               decipienti; non miscetur homini confugienti ad diuinitatem,
22     VIII, XX    |              diuinitatem; non miscetur homini petenti indulgentiam, et
23     VIII, XX    |                nequitiam; non miscetur homini per philosophicos libros
24     VIII, XX    |               requirenti; non miscetur homini deorum crimina fingere prohibenti,
25     VIII, XX    |               oblectanti; non miscetur homini magorum scelera iustis legibus
26     VIII, XX    |              et implenti; non miscetur homini imitationem daemonis fugienti,
27     VIII, XXIII |            imaginem facto, id est ipsi homini, opus hominis praeferatur.
28     VIII, XXIV  |              factus est deus, sed tali homini, non omni homini. Qualis
29     VIII, XXIV  |              sed tali homini, non omni homini. Qualis est ergo iste deus,
30     VIII, XXVII |             haberet deum; sed fortasse homini ab illa arte faciendi deos
31       IX, I     |            putant, tamquam nullus deus homini misceatur, ut hinc perferant
32       IX, XVI   |         dixisse: "Nullus Deus miscetur homini"; et hoc praecipuum eorum
33        X, V     |                quod recte colitur Deus homini prodesse, non Deo. Neque
34        X, VI    |              et ipsa misericordia, qua homini subuenitur, si non propter
35        X, XI    |           comminatur et cetera similia homini inpossibilia, ut illi dii
36        X, XII   |              est et inconprehensibilis homini. Quamuis itaque miracula
37        X, XIII  |             terribiliter dari, non uni homini paucisue sapientibus, sed
38        X, XXX   |              refugit correctionem, sed homini praeposuit ueritatem. ~
39       XI, II    |                hominis Deum iter esset homini per hominem Deum. Hic est
40       XI, XXVII |           mirabilis mortalibus praeter homini animantibus nulla est, licet
41       XI, XXVIII|               homine, et hoc bonum est homini, ut illo proficiente quo
42     XIII, III   |              ex puluere. Puluis namque homini faciendo materies fuit;
43     XIII, III   |              materies fuit; homo autem homini gignendo parens. Proinde
44     XIII, IV    |              est. Tunc enim dictum est homini: Morieris, si peccaueris:
45     XIII, XI    |           morientes. Numquam enim erit homini peius in morte, quam ubi
46     XIII, XII   |             ergo dixit Deus primo illi homini, quem in paradiso constituerat,
47     XIII, XV    |               dementi sese abscondenti homini dixit: Adam, ubi es? non
48     XIII, XV    |            Deus peccatum adhuc puniens homini dixerat: Terra es et in
49     XIII, XV    |             naturae, qua nullam mortem homini Deus fecit, sed merito inflictam
50     XIII, XV    |          peccatum uindicans Deus dixit homini, in quo tunc omnes eramus:
51     XIII, XXIV  |        uiuentem, non tunc animam primo homini datam, sed eam, quae iam
52     XIII, XXIV  |            dicitur, inspirando indidit homini, id est hominis corpori;
53      XIV, IV    |                de Deo potest bene esse homini, quem delinquendo deserit,
54      XIV, XI    |             feminae, uni unum, hominem homini, coniugem coniugi, ad Dei
55      XIV, XIX   |               quando iniuste irascitur homini, quam uel unius aspectum,
56       XV, VI    |              atque agat, nihil prodest homini omnis praedicatio ueritatis.
57       XV, XVI   |               necessitudines, quae uni homini tres homines conectebant,
58       XV, XXVI  |                XXVI] Iam uero quod Noe homini iusto et, sicut de illo
59      XVI, IV    |              non intellegeretur iubens homini, qui noluit intellegere
60      XVI, VIII  |                et pedes duo, sicut uni homini; et tamdiu uixit, ut multos
61      XVI, XXI   |              et haec sola innumera est homini. Terram certe illam solam
62     XVII, IV    |            iustitiam (id est, quam dat homini Deus, qui solus est iustus
63     XVII, IV    |              eius; illum scilicet, qui homini uouenti inuidet et resistit,
64     XVII, XX    |                 ubi ait: Non est bonum homini, nisi quod manducabit et
65    XVIII, VI    |        regnante ante illum delatus est homini priuato et fulminato cuidam
66    XVIII, XII   |             semen in terram atque inde homini nato ob eam causam tale
67      XIX, I     |                Quando quidem nulla est homini causa philosophandi, nisi
68      XIX, III   |                quos uolunt amicos esse homini sapienti, quos nos familiarius
69      XIX, VII   |        sapienti; quae iniquitas utique homini est dolenda, quia hominum
70      XIX, XIV   |              anima et corpus. Sed quia homini rationalis anima inest,
71      XIX, XIV   |            refert ad illam pacem, quae homini mortali est cum inmortali
72      XIX, XIV   |              quantum in ipso est, omni homini pace hominum, id est ordinata
73      XIX, XV    | inrationabilibus dominari; non hominem homini, sed hominem pecori. Inde
74      XIX, XV    |            causa peccatum est, ut homo homini condicionis uinculo subderetur;
75      XIX, XV    |               utique felicius seruitur homini, quam libidini, cum saeuissimo
76      XIX, XXI   |           dictum est: "Cur igitur Deus homini, animus imperat corpori,
77      XIX, XXVII |                est, ut oboedienti Deus homini, animus corpori, ratio autem
78      XIX, XXVII |            imperet; sed imperabit Deus homini, animus corpori, tantaque
79       XX, III   |               uanitas. Quae abundantia homini in omni labore suo, quo
80       XX, XX    |             Nec ab illa sententia, qua homini dictum est: Terra es et
81      XXI, VIII  |            illic dictum alicui petenti homini id fuisse concessum. ~Non
82     XXII, XII   |                 Vtrum ergo illi redeat homini cuius caro prius fuit, an
83     XXII, XX    |                Reddetur ergo caro illa homini, in quo esse caro humana
84     XXII, XXIV  |               utilitas creaturae, quae homini, licet in istos labores
85     XXII, XXX   |                liberum arbitrium, quod homini datum est, quando primo