Liber, Caput

 1        I, XXXII| praeuidens illam pestilentiam iam fine debito cessaturam aliam
 2       II, XXI  |           Scipio in secundi libri fine dixisset, "ut in fidibus
 3       II, XXIX |      tempora ponit, Imperium sine fine dabit. Noli deos falsos
 4      III, XV   |           defectio non nisi lunae fine contingit. Satis et Cicero
 5       IV, I    |      rebus inuenit .Et quoniam in fine primi libri, quae deinceps
 6        V, XIII |         quae utique sectanda sunt fine ueri boni, non uentositate
 7        V, XIV  |          tamquam in suae uirtutis fine quieuerunt, sed eam quoque
 8        V, XIV  |        boni sunt, demonstrans quo fine innotescere deberent: Luceant,
 9        V, XX   |         eas uoluptatis corporalis fine metiuntur et illam per se
10       VI, XII  |    aeternam dicimus, ubi est sine fine felicitas. Nam si anima
11       VI, XII  |        aeternam, id est sine ullo fine felicem, solus ille dat,
12     VIII, III  |        inter se Socratici de isto fine sententias habuerunt, ut (
13     VIII, XVII |          mortalitate liberatis in fine promittitur.Deos uero ideo
14       IX, II   |        hic liber, sicut in illius fine promisimus, disputationem
15        X, III  | quiescamus, ideo beati, quia illo fine perfecti. Bonum enim nostrum,
16        X, III  |      Bonum enim nostrum, de cuius fine inter philosophos magna
17        X, XVIII|       adhaerere Deo bonum est. De fine boni namque inter philosophos
18        X, XXV  |         sententiam de boni humani fine paulo ante commemoraui:
19        X, XXXI |           malorum firmior et sine fine mansura, sicut iste confitetur,
20        X, XXXI |     putatur nihil esse posse sine fine temporis, nisi quod initium
21        X, XXXII|         autem etiam eorum, qui in fine resurrecturi sunt, demonstrauit
22       XI, XII  |     ueritate manifestum est, sine fine se habiturum omni molestia
23       XI, XXV  |   indagandae ueritatis et de boni fine, ad quem cuncta quae agimus
24      XII, XIII |  numerositas temporum, quae tamen fine conclusa certi spatii terminatur,
25      XII, XIII |     deputandum est. Hinc eum si a fine uel breuissma singillatim
26      XII, XV   |        coepta sit sciunt, nec quo fine claudatur; quando quidem
27      XII, XX   |          beata inmortalitate sine fine manentibus; an ita dicantur
28      XII, XXI  |     itidem atque itidem sine ullo fine priorum et posteriorum certis
29      XII, XXI  |        beatitudinis saepe ac sine fine rumpendam. Quid enim illa
30      XII, XXVI |    sapientia est, quae adtingit a fine usque ad finem fortiter
31     XIII, III  |          secundam uero illam sine fine poenalem liberati a peccati
32     XIII, XI   |          numquam mortui, sed sine fine morientes. Numquam enim
33     XIII, XVIII| diligentius, si Deus uoluerit, in fine huius operis disserendum
34     XIII, XIX  |           beatae apud Patrem sine fine teneantur. Itaque ne a Christo
35       XV, I    |     saeculorum sine ullo temporis fine regnabunt. ~
36       XV, III  |   adtingit, sicut scriptum est, a fine usque ad finem fortiter
37       XV, XII  |       fuisse supra diximus, lunae fine limitasse annum. "Itaque
38       XV, XIV  |        diluuium? Deinde postea in fine diluuii ita legitur: Et
39       XV, XVII |      propagantur ex Cain, in ipso fine, quo usque pertendunt, nouissima
40      XVI, XXI  |          initium futuri saeculi a fine praesentis ordiri, nihil
41      XVI, XXIV |           illa, significat iam in fine saeculi per ignem iudicandos
42      XVI, XXIV |           id est propinquante iam fine saeculi: sic ad solis occasum,
43      XVI, XXXIX|        uidens Deum", quod erit in fine praemium sanctorum omnium.
44     XVII, IV   |         ut cum illo scilicet sine fine uiuat, cui dictum est: Et
45     XVII, IV   |           non erunt, quia cum suo fine ueniunt. Horum autem duorum,
46     XVII, XVII |           id agitur, apparebit in fine; etiam hoc nunc creditur,
47    XVIII, II   |       surrexit; denique in illius fine huius initium confestim
48    XVIII, XXXI |         sanctum. et paulo post in fine ipsius prophetiae: Et ascendent,
49      XIX, I    |        non quaeritur quid in boni fine sectandum sit, sed de ipsius
50      XIX, II   |      uiuere, et in appetendo boni fine, quo fit homo beatus, errare.
51      XIX, III  |       simul et se ipsa utitur, eo fine, ut omnibus delectetur atque
52      XIX, IV   |      uolumus, cum perfici uolumus fine summi boni, nisi ut caro
53      XIX, IV   |          quam in huius operis iam fine requiescere? Tanto minus
54      XIX, IV   |      putarent in ista mortalitate fine summi boni esse gaudendum,
55      XIX, XI   |    commemorare quam pacem. De quo fine apostolus ait: Nunc uero
56      XIX, XXVI |        quam quidem non habebit in fine, quia non ea bene utitur
57       XX, III  |           bona et malis mala sine fine mansura. Denique iste sapiens
58       XX, V    |       ipsis rebus expressit et in fine saeculi futurum esse praedixit. ~
59       XX, V    |          sic loquitur, tamquam de fine saeculi atque illo die iudicii
60       XX, V    |         epistulae titulus est: De fine saeculi. ~Proinde iam illud
61       XX, VI   |       corporum, loquitur, quae in fine futura est, sed de prima,
62       XX, VI   |         ait: Et nunc est, quia in fine erit saeculi, hoc est in
63       XX, VI   |          non nunc, sed in saeculi fine futura est, nec animarum,
64       XX, VIII |           frangeret; et soluet in fine, ut, quam fortem aduersarium
65       XX, IX   |      quippe illo regno, de quo in fine dicturus est: Venite, benedicti
66       XX, IX   |         sint donec colligantur in fine saeculi de regno eius omnia
67       XX, IX   |       eius, quod est ecclesia, in fine saeculi colligenda sunt.
68       XX, XVI  |  crystallo . Sed tunc non de isto fine saeculi loquebatur, nec
69       XX, XVIII|          quodam modo, quatenus in fine huius saeculi mundum istum
70       XX, XX   |  resurrectionem et in membra sine fine uictura tanta facilitate
71       XX, XXI  |         non possit. Hac utique in fine rigabimur; de qua in praecedenti
72       XX, XXI  |           sanctis promittuntur in fine, saepe ac multiformiter
73       XX, XXIII|          resurges in sorte tua in fine dierum. ~
74       XX, XXIV |       strictim. Hoc tamen quod de fine huius saeculi apertissime
75      XXI, XXIII|       uitam aeternam credere sine fine, cum Christus eodem ipso
76      XXI, XXIII|         profecto aut utrumque cum fine diuturnum aut utrumque sine
77      XXI, XXIII|       diuturnum aut utrumque sine fine perpetuum debet intellegi.
78      XXI, XXIII|         sensu: "Vita aeterna sine fine erit, supplicium aeternum
79      XXI, XXIII|       uita aeterna sanctorum sine fine erit, supplicium quoque
80      XXI, XXVI |           aeternum. Erit etiam in fine saeculi tribulatio tempore
81     XXII, I    |           ceteris, ut de sua sine fine permansione certi essent,
82     XXII, XXX  |  desideriorum nostrorum, qui sine fine uidebitur, sine fastidio
83     XXII, XXX  |     laudabimus. Ecce quod erit in fine sine fine. Nam quis alius
84     XXII, XXX  |       Ecce quod erit in fine sine fine. Nam quis alius noster est