Liber, Caput

 1        I, Pr     |   carissime Marcelline, suscepi, magnum opus et arduum, sed Deus
 2        I, XVI    |                             XVI] Magnum sane crimen se putant obicere
 3        I, XXIV   |         se ipse perimere maluit, magnum scelus esse, si se homo
 4        I, XXXIV  |     antea conditores. Quid autem magnum, si hoc fecerunt illi, ut
 5      III, II     |          fuisse dicatur, inducit magnum aliquid diuinantem, quem
 6      III, IX     |   beneficiis eorum quaestio est: magnum beneficium est pax, sed
 7      III, IX     |        et nequam. Sed si hoc tam magnum bonum dii illi Romae uel
 8      III, X      | diffamari? Idonea uero causa! Vt magnum esset imperium, cur esse
 9      III, XIV    |           quod uitium Sallustius magnum transeunter adtingit. Cum
10       IV, V      |       ipsum Romanum imperium iam magnum multis gentibus subiugatis
11       IV, V      |       Campania de ludo fugientes magnum exercitum compararunt, tres
12       IV, V      |   fugerunt, euaserunt, exercitum magnum et fortissimum collegerunt,
13       IV, VII    |       nullo deorum adiutorio tam magnum hoc regnum et prolixum fuit,
14       IV, VII    |       Alexandri Macedonis regnum magnum locis, sed breuissimum tempore
15       IV, XIII   |         quem alium deum opus tam magnum potuisse adgredi credant,
16       IV, XV     |      iniqua. Romani imperium tam magnum adquirere potuerunt, numquid
17       IV, XXXIII |          haec ab eo munera quasi magnum aliquid concupiscant. Et
18        V, Pr     |    felices, Romanum imperium tam magnum tamque diuturnum esse uoluerit.
19        V, IX     |          in ipso causarum ordine magnum habeant locum nostrae uolutnates?
20        V, XII    |          habuit quemquam uirtute magnum, sed sua memoria fuisse
21        V, XII    |       Caesaris posuit, quod sibi magnum imperium, exercitum, bellum
22        V, XII    |   libertate ruebant. Tunc itaque magnum illis fuit aut fortiter <
23        V, XVII   |       fecit et lunam, nihil sibi magnum fecisse uideantur tantae
24        V, XVIII  |                 XVIII] Quid ergo magnum est pro illa aeterna caelestique
25        V, XVIII  |          a patre potuerunt: quid magnum est, si pro uera libertate,
26        V, XVIII  | praecipitaretur armatus: quid se magnum pro aeterna patria fecisse
27        V, XVIII  |         cuuiditas uicerat): quid magnum se pro euangelii sancti
28        V, XVIII  | paupertate mansisse? Aut quid se magnum fecisse praedicabit, qui
29        V, XXV    |         longe quidem mitius quam magnum Pompeium in colentem uelut
30       VI, X      |         adorabat; quia uidelicet magnum aliquid eum philosophia
31      VII, IX     |          fit in mundo." Hoc quam magnum sit, nobilissimus Vergilii
32      VII, XXII   |      scripta legistis et aliquid magnum uos didicisse iactatis,
33      VII, XXIII  |          suis, uerum tamen ipsam magnum corpus in elementis mundique
34      VII, XXXI   |         bonis malisque largitur, magnum et bonorum proprium magnae
35     VIII, XVI    |    genere sunt animalia, non est magnum, quia hoc sunt et pecora;
36        X, VI     |     offeratur Deo per sacerdotem magnum, qui etiam se ipsum obtulit
37        X, XVII   |   mugitibus esurientium filiorum magnum sacramentum suis cultoribus
38        X, XXIV   |   nostrae purgationis adsumpsit, magnum scilicet sacramentum ea
39        X, XXV    |        displicuit, quia, cum tam magnum bonum haberet in caelo (
40       XI, II     |                              II] Magnum est et admodum rarum uniuersam
41       XI, IV     |        illi aliquid noui, et hoc magnum atque praeclarum, quod numquam
42      XII, XIII   |         alterum incomparabiliter magnum, sed utrumque finitum; illud
43      XII, XXI    |         est, et hoc quidem ualde magnum, id est quae numquam desinat
44     XIII, XXIV   | neglegenter adtendere? Quid enim magnum erat non ire longius, sed
45     XIII, XXIV   |      eodem tamen ipso libro quid magnum erat aduertere quod scriptum
46      XIV, VIII   |     potest nisi bona. Quid autem magnum in caritatis laudibus dixisset
47      XIV, IX     |   angelis et hominibus, legitime magnum agonem certantem et palmam
48       XV, XXII   |         largitur etiam malis, ne magnum bonum uideatur bonis. Deserto
49       XV, XXVII  | contendunt, primum opinantur tam magnum fieri non potuisse diluuium,
50      XVI, XVII   |    terras interluit; et hoc mare magnum nobis facit. Quapropter
51      XVI, XXIV   |          Aegypti usque ad flumen magnum flumen Euphraten, Cenaeos
52      XVI, XXIV   |          Aegypti usque ad flumen magnum Euphraten. Non ergo a flumine
53      XVI, XXXV   |    minori. Quod Paulus apostolus magnum uult intellegi gratiae documentum,
54      XVI, XXXVIII|         est hic aliquid, quod ad magnum pertineat sacramentum. Scalam
55     XVII, II     |          Aegypti usque ad flumen magnum Euphraten; nec tamen adhuc
56     XVII, IV     |     amplectens paruum, agnoscens magnum: Nunc, inquit, dimittis,
57     XVII, V      |         sibi autem honorem illum magnum esse subtractum, deficiunt
58     XVII, VI     |           mystice accipiendum et magnum sacramentum intellegendum
59     XVII, XIII   |                    XIII] Hoc tam magnum bonum quisquis in hoc saeculo
60     XVII, XVI    |   speculatur enim futuri saeculi magnum bonum, quoniam illuc dirigitur
61     XVII, XVIII  |          ut credat uelut aliquid magnum nobis indicare uoluisse
62     XVII, XVIII  |       resurgat? Et tamen eos tam magnum nefas non inpune facturos
63    XVIII, V      |         esse credebant. Non enim magnum erat daemonibus ad eos decipiendos
64    XVIII, VIII   |        temporibus etiam diluuium magnum factum est, non illud maximum:
65    XVIII, XII    |  inuolutus, qui eum significauit magnum futurum et propter commune
66    XVIII, XXXI   |       inlitteratos, ut, quidquid magnum essent et facerent, ipse
67    XVIII, XXXI   |      scripturas et professionem, magnum dolorem faciunt in cordibus
68      XIX, XXII   |   oracula, quos deos putat, deum magnum Porphyrius confitetur. ~
69      XIX, XXIII  |        ueniamus et audiamus quam magnum Deum dicat esse Iudaeorum.
70      XIX, XXIII  |         Apollinis Porphyrius tam magnum Deum dixit Hebraeorum, ut
71      XIX, XXIII  |       igitur Hebraeorum, cui tam magnum tantus etiam iste philosophus
72       XX, VI     |       inmortalitate per iudicium magnum atque nouissimum: ita sunt
73       XX, IX     |         sed istum minimum, illum magnum. Et continuo secutus adiungit:
74       XX, XIV    |         Et uidi, inquit, thronum magnum et candidum et sedentem
75       XX, XIV    |           Non ait: "Vidi thronum magnum et candidum et sedentem
76       XX, XIX    |         numerum, qui Antichristo magnum populum faciat; et hoc esse
77       XX, XXVIII |      post declaratum futurum tam magnum inter obseruatores legis
78       XX, XXIX   |         penitus. Per hunc Heliam magnum mirabilemque prophetam exposita
79      XXI, III    |    infirma est, ut eam uim, quae magnum uel summum dolorem facit,
80     XXII, I      |          esse naturam; nisi enim magnum et ipsa, licet non aequale
81     XXII, XXIV   |        facit. Quod opus eius tam magnum et mirabile est, ut non
82     XXII, XXV    |        faciant illi Deo, qui tam magnum perhibent testimonium: tantam
83     XXII, XXX    |         etiam beata illa ciuitas magnum in se bonum uidebit, quod