Liber, Caput

 1        I, IX    |          semper incertum est utrum uoluntatem sint in melius mutaturi.
 2        I, X     |           haberet ipsam sui Domini uoluntatem, cui pedisequus mente ditesceret,
 3        I, XIX   |  cupiditatem, alterius castissimam uoluntatem, et non quid coniunctione
 4      III, X     |       plerumque contra eorum fieri uoluntatem non solae fabulae multa
 5       IV, VII   |          Quis enim de hac re nouit uoluntatem Dei? ~
 6       IV, XVII  |    resistere et suam potius facere uoluntatem. ~
 7        V, I     |        quae praeter Dei et hominum uoluntatem cuiusdam ordinis necessitate
 8        V, I     |            tribuit, quia ipsam Dei uoluntatem uel potestatem fati nomine
 9        V, VIII  |         itaque praecipue Dei summi uoluntatem, cuius potestas insuperabiliter
10        V, VIII  |         supra dixerat summi patris uoluntatem; cui paratum se oboedire
11        V, IX    |       consentiat et perdat liberam uoluntatem. Putat enim concessa scientia
12        V, IX    |          summum et uerum Deum, ita uoluntatem summamque potestatem ac
13        V, IX    |            infirmioris potentioris uoluntatem, qui eum habet in potestate,
14        V, X     |         Vnde quidquid praeter suam uoluntatem patitur homo, non debet
15        V, XI    |      insuper mentem intellegentiam uoluntatem; qui non solum caelum et
16       VI, XI    |           contra propriam forsitan Uoluntatem. De illis sane Iudaeis cum
17       IX, XXII  |         temporum praeuidere Deique uoluntatem, quae tam certissima quam
18       IX, XXIII |           angelos dicimus, qui Dei uoluntatem hominibus adnuntiarent,
19        X, XXV   |            eius, adnuntiantes eius uoluntatem et gloriam gratiamque laudantes.
20        X, XXVI  |          ministerium est declarare uoluntatem Patris, credendum est uelle
21        X, XXVI  |             cuius nobis adnuntiant uoluntatem? Vnde optime admonet etiam
22        X, XXVI  |     angelos, qui Patris adnuntiant uoluntatem, ab eis angelis, qui ad
23        X, XXVI  |        diuina pronuntiant, qui non uoluntatem Patris adnuntiant? Nempe
24        X, XXXI  |           conditoris potentissimam uoluntatem in aeternum mansuros esse
25       XI, IV    |          mundum, et accidisse illi uoluntatem nouam, cum in nullo sit
26       XI, XXXIII| pertractata sententiae, quia, etsi uoluntatem auctoris libri huius indagare
27      XII, VI    |           Quid est enim quod facit uoluntatem malam, cum ipsa faciat opus
28      XII, VI    |        habet aut non habet aliquam uoluntatem; si habet, aut bonam profecto
29      XII, VI    |          quod bona uoluntas faciat uoluntatem malam? Erit enim, si ita
30      XII, VI    |          ista, quae putatur facere uoluntatem malam, ipsa quoque habet
31      XII, VI    |           malam, ipsa quoque habet uoluntatem malam, etiam eam quae fecerit
32      XII, VI    |          quod ea res fecerit malam uoluntatem, in qua nulla uoluntas fuit.
33      XII, VI    |          non facit alter in altero uoluntatem malam. Relinquitur ut inferior
34      XII, VI    |      naturae, quae prima peccauit, uoluntatem malam. Sed etiam res ipsa
35      XII, VI    |           Idcirco non res inferior uoluntatem malam fecit, sed rem inferiorem
36      XII, VI    |        quam male suadenti adhibuit uoluntatem quae in eo res fecerit,
37      XII, VI    |       propriam igitur in uno eorum uoluntatem malam res quae fecerit scire
38      XII, VI    |       fecerit, quid erat ipse ante uoluntatem malam nisi natura bona,
39      XII, VI    |        fuerint, ipsum sibi fecisse uoluntatem malam, qui utique bonus
40      XII, VI    |       malam, qui utique bonus ante uoluntatem malam fuerit: quaerat cur
41      XII, VI    |      nihilo facta est, et inueniet uoluntatem malam non ex eo esse incipere
42      XII, VI    |         mutabilis, antequam habeat uoluntatem malam, faciat aliquid mali,
43      XII, VI    |        aliquid mali, hoc est ipsam uoluntatem malam? ~
44      XII, VII   |            hoc est incipere habere uoluntatem malam. Causas porro defectionum
45      XII, IX    |           naturae bonum, nec talem uoluntatem facit nisi defectio, qua
46      XII, IX    |           facit: profecto et bonam uoluntatem, qua meliores essent, nisi
47      XII, IX    |         quid aliud ostenditur nisi uoluntatem quamlibet bonam inopem fuisse
48      XII, IX    |          ipsi in se fecerunt bonam uoluntatem, utrum aliqua eam an nulla
49      XII, XVIII |    subsequens mutauit aut abstulit uoluntatem, sed una eademque sempiterna
50      XII, XXI   |            ineffabili praescientia uoluntatem mutabilem non habere? Porro
51     XIII, XVI   |         propter suam inuictissimam uoluntatem, qua potens est facere,
52     XIII, XVII  |          quia Deus non uult, cuius uoluntatem, ut ait Plato, nulla uis
53     XIII, XVII  |        eius, quantum dignatus est, uoluntatem Spiritus eius docuerit,
54     XIII, XX    |        indissolubilis securissimam uoluntatem, omni molestiae sensu, omni
55      XIV, IV    |           potius quam suam faceret uoluntatem: non ita uiuere, quem ad
56      XIV, VIII  |          sapientis, pro cupiditate uoluntatem, pro laetitia gaudium, pro
57      XIV, VIII  |      inquit, nisi Philumenam. Quam uoluntatem fuisse libidinem responsio,
58      XIV, XI    |      rectus esset bonam non habens uoluntatem. Bona igitur uoluntas opus
59      XIV, XII   |            a quo creata est facere uoluntatem. Hoc itaque de uno cibi
60      XIV, XIII  |         mandato uxoris praeponeret uoluntatem putaretque se uenialiter
61      XIV, XVII  |      damnatam culpa inoboedientiae uoluntatem libido inoboedienter mouebat,
62      XIV, XIX   |             Non enim contra rectam uoluntatem ad aliquid mouebantur, unde
63      XIV, XXIII |           quibus illa, quae contra uoluntatem libidine concitantur, id
64      XIV, XXVII |          angelo malo, ut iam bonam uoluntatem ulterius non haberet, bene
65       XV, VII   |            Dei, sed suam sectantes uoluntatem, id est non recto, sed peruerso
66      XVI, XXV   |           nec uoluptatem suam, sed uoluntatem illius impleuisse; accepisse
67      XVI, XXXII |         filio eius foras eiciendis uoluntatem coniugis nollet implere:
68     XVII, XXI   |        populi fuisse peccatum, sed uoluntatem Dei uindicantis impletam.
69      XIX, IV    |         suam, quando secundum suam uoluntatem et anima eorum et corpore
70       XX, XII   |     saeuientibus, ut eorum faciant uoluntatem. Firmamentum est enim caelum,
71       XX, XXX   |   nuntiauit haec? Diligens te feci uoluntatem tuam super Babylonem, ut
72      XXI, VII   |  poscentibus respondemus hanc esse uoluntatem omnipotentis Dei? qui certe
73      XXI, XXIV  |           tenentur secundum ipsius uoluntatem? Denique si de aliquibus
74     XXII, II    |        fiunt quidem a malis contra uoluntatem Dei; sed tantae est ille
75     XXII, II    |            cum Deus mutare dicitur uoluntatem, ut quibus lenis erat uerbi
76     XXII, II    |          corde eius. Secundum hanc uoluntatem, quam Deus operatur in hominibus,
77     XXII, II    |     disputatum. Secundum hanc ergo uoluntatem, qua Deum uelle dicimus
78     XXII, II    |            ipse in eis hanc orandi uoluntatem sancto Spiritu suo fecerit.
79     XXII, II    |         facit. Secundum illam uero uoluntatem suam, quae cum eius praescientia
80     XXII, II    |     uoluerit"; non quia Deus nouam uoluntatem, quam non habuit, tunc habebit;
81     XXII, XXX   |          nec felicitatem tenuimus, uoluntatem uero felicitatis nec perdita