Liber, Caput

 1        I, IX    |               correcti consequerentur aeternam, ad quam consequendam si
 2        I, XXIX  |       paenitendam, in qua eruditur ad aeternam, bonisque terrenis tamquam
 3        I, XXIX  |             castigat mercedemque mihi aeternam pro toleratis pie malis
 4       II, XVIII |          sensim subtrahit, qua condat aeternam et non plausu uanitatis,
 5        V, XV    |               erat daturus Deus uitam aeternam cum sanctis angelis suis
 6        V, XVI   |        supernae patriae propter uitam aeternam, si tantum a suis ciuibus
 7        V, XVII  |             peccatorum, quae ciues ad aeternam colligit patriam, habet
 8        V, XXV   |             qui eum crederent propter aeternam uitam colendum, has sublimitates
 9        V, XXV   |          mereretur, cum propter uitam aeternam quisque debeat esse Christianus:
10       VI, I     |          distribuuntur officia, uitam aeternam cuique praestare? An uero
11       VI, I     |                saltem date mihi uitam aeternam? Quid hac absurditate monstrosius?
12       VI, I     |           igitur stultitiae est uitam aeternam a talibus diis petere uel
13       VI, I     |         Iuuentate oportere peti uitam aeternam, quae non daret barbam,
14       VI, I     |              cognoscit, propter uitam aeternam credat esse fructuosum?
15       VI, IV    | distributionis et distinctionis uitam aeternam frustra quaeri et sperari
16       VI, VI    |            est, placetne tandem uitam aeternam peti aut sperari ab diis
17       VI, XII   |           nisi uni felicitati propter aeternam uitam consecrandi homines
18       VI, XII   |    felicitatis consecrandi sumus, qui aeternam uitam, ubi uera est et plena
19       VI, XII   |            uitam quo modo dare posset aeternam? Eam quippe uitam aeternam
20       VI, XII   |            aeternam? Eam quippe uitam aeternam dicimus, ubi est sine fine
21       VI, XII   |               supplicii. Vitam igitur aeternam, id est sine ullo fine felicem,
22       VI, XII   |             multo magis propter uitam aeternam, quae post mortem futura
23      VII, VIII  |              ad animam, quid ad uitam aeternam? Propter solas saliuas colatur
24      VII, XII   |              quod ad uitam pertineret aeternam salubriter disceretur, deus
25      VII, XXII  |            nolo dicere secundum illam aeternam incommutabilemque naturam,
26      VII, XXIV  |             uitam cuiquam pollicentur aeternam? Itane propterea Galli abscisi
27      VII, XXX   |               uero Deo uitam speramus aeternam. ~
28      VII, XXXI  |          difficultatibus superatis in aeternam requiem et contemplationis
29      VII, XXXII |       praenuntiata sunt, quae propter aeternam uitam fidelium in Christo
30      VII, XXXIII|          nihil ad Deum uerum uitamque aeternam, quae in religione quaerenda
31      VII, XXXV  |                talibus sacris quaerat aeternam; qui autem cum malignis
32        X, XXVII |        Christus autem uitam promittit aeternam; unde ad eum mundus uobis
33       XI, XIII  |      promittitur, quod ibunt in uitam aeternam. Porro autem si nos certi
34       XI, XXVIII|              inter quos et illos, qui aeternam lucem deserentes tenebrae
35      XII, XVII  |            uerum etiam promisit uitam aeternam, quam manifestauit temporibus
36     XIII, VIII  |               luunt, donec istarum ad aeternam uitam, illarum uero ad aeternam
37     XIII, VIII  |       aeternam uitam, illarum uero ad aeternam mortem, quae secunda dicitur,
38     XIII, XI    |            animae et corporis, sed in aeternam poenam potius utriusque
39      XIV, III   |            Deo, domum non manu factam aeternam in caelis. Etenim in hoc
40      XIV, IX    |         rectas habent. Metuunt poenam aeternam, cupiunt uitam aeter nam;
41      XIV, XXV   |             ut eam, qui sic amat, non aeternam uelit. Tunc igitur beata
42      XVI, XXVI  |               Chanaan in pussessionem aeternam, et ero illis Deus. Et dixit
43      XVI, XXVI  |               Chanaan in possessionem aeternam, quo modo accipiatur impletum
44     XVII, III   |            nouum ad possidendam uitam aeternam regnumque caelorum; partim
45     XVII, III   |               id est ueram Hierusalem aeternam in caelis, cuius filii homines
46    XVIII, XXIX  |               es; quoniam confusionem aeternam obliuisceris et opprobrium
47    XVIII, XXXI  |               factum esse, ut propter aeternam uitam Christum diligeret
48    XVIII, XXXI  |             factum est, ut et propter aeternam uitam ab illo accipiendam
49    XVIII, XXXI  |         doctrina, quae ad uitam ducit aeternam, ipse est magister et noster. ~
50      XIX, IV    |             quid sentiat: respondebit aeternam uitam esse summum bonum,
51      XIX, IV    |              uitam esse summum bonum, aeternam uero mortem summum malum;
52      XIX, X     |           habentes uictoriae praemium aeternam pacem, quam nullus aduersarius
53      XIX, XI    |           nostrorum esse pacem, sicut aeternam diximus uitam, praesertim
54      XIX, XI    |               erit summum bonum eius, aeternam uitam maluimus commemorare
55      XIX, XI    |    sanctificationem, finem uero uitam aeternam. Sed rursus quia uita aeterna
56       XX, V     |        aeternum, iusti autem in uitam aeternam. Iohannes uero euangelista
57       XX, V     |             qui misit me, habet uitam aeternam, et in iudicium non uenit,
58       XX, VI    |             qui misit me, habet uitam aeternam et in iudicium non uenit,
59       XX, VII   |              nunc et secum trahere in aeternam poenam, sed non praedestinatas
60       XX, VII   |             sed non praedestinatas in aeternam uitam, quis fidelis ignorat?
61       XX, VII   |              qui sunt eius; ex his in aeternam damnationem neminem ille
62       XX, XVI   |      conectitur: Iusti autem in uitam aeternam. Et uidi, inquit, caelum
63       XX, XXI   |       intellegamus secundum apostolum aeternam in caelis. Ibi post labores
64       XX, XXIII |          aggere exurgent; hi in uitam aeternam, et hi in opprobrium et
65       XX, XXIII |          opprobrium et in confusionem aeternam. Et intellegentes fulgebunt
66       XX, XXIII |              et isto loco hi in uitam aeternam, et hi in opprobrium et
67       XX, XXIII |          opprobrium et in confusionem aeternam. Non autem diuersum putetur,
68      XXI, I     |        aeternum, iusti autem in uitam aeternam, et in prophetis, quod commemorare
69      XXI, IX    |             claudum introire in uitam aeternam quam duos pedes habentem
70      XXI, XI    |         illius, ut in uitam reuocetur aeternam secunda morte damnatus.
71      XXI, XVII  |         citius uel tardius liberantur aeternam felicitatem putant. Quae
72      XXI, XIX   |            est istos erui et ad uitam aeternam quandocumque perduci. ~
73      XXI, XX    |          uitam quandoque consequantur aeternam; atque illa omnis impietas,
74      XXI, XXII  |              quibus est uitam daturus aeternam, siue sinistris, quos aeterno
75      XXI, XXIII |          temporis existimare et uitam aeternam credere sine fine, cum Christus
76      XXI, XXIII |        aeternum, iusti autem in uitam aeternam? Si utrumque aeternum, profecto
77      XXI, XXIV  |        aeternum, iusti autem in uitam aeternam: nimiae praesumptionis est
78     XXII, III   |         aggere) exurgent, hi in uitam aeternam et hi in opprobrium et in
79     XXII, III   |          opprobrium et in confusionem aeternam . et alio loco per eundem
80     XXII, XXVI  |              est in eisdem corporibus aeternam permansionem, non eorum
81     XXII, XXX   |           resurrectione sacratus est, aeternam non solum spiritus, uerum