Liber, Caput

 1        I, VIII  |       plecteret poena, nihil ultimo iudicio seruari putaretur; rursus
 2        I, XXX   |       pontifex maximus uester, ille iudicio totius senatus uir optimus,
 3        I, XXXV  |             permixtae, donec ultimo iudicio dirimantur; de quarum exortu
 4       II, IX    |             ut respondere liceat et iudicio defendere. "Haec ex Ciceronis
 5       II, XVIII |           non plausu uanitatis, sed iudicio ueritatis gloriosissimam
 6       II, XXIV  |           causam cum eis habeant in iudicio Dei. Deinde cum uenisset
 7       II, XXIX  |       popularis adfuit, sed occulto iudicio diuinae prouidentiae uera
 8      III, I     |   occultissimo atque iustissimo Dei iudicio fuerunt? Verum ne nimis
 9      III, XV    |    deferretur; et tamen inexplorato iudicio eius et inexperto ei populus
10       IV, XVIII |            bona est, quae sine ullo iudicio uenit et ad bonos et ad
11       IV, XXXI  |        ludos scaenicos, quamuis non iudicio proprio, posuisse, cum ad
12       IV, XXXI  |          ita confitetur non se illa iudicio suo sequi, quae ciuitatem
13        V, XIX   |          eius in conspectu Dei est, iudicio autem non aperitur humano.
14        V, XXI   |            unus uerus Deus, qui nec iudicio nec adiutorio deserit genus
15        V, XXII  |          eius arbitrio est iustoque iudicio et misericordia uel adterere
16       VI, IX    |         ostendat, atque ita utraque iudicio recte intellegentium reprobata
17      VII, III   |            fit. Si ergo insipientis iudicio multitudinis facta est deorum
18      VII, III   |           deos ualuit, ut temerario iudicio suo quos uellet celebraret
19      VII, XXXV  |             alto Dei summi iustoque iudicio pro meritis eorum, quos
20     VIII, XII   |            in tantum aliis praelati iudicio posterorum, ut, cum Aristoteles
21     VIII, XVIII |          non prudenti tranquilloque iudicio, sed animo ut appellat ipse
22        X, X     |   ualentioris numinis inpediti, sed iudicio libero id negare debuerunt.
23       XI, XII   |             hac re iusto latentique iudicio non omnes instruit, sed
24       XI, XXXIII|             retrudens tradiderit in iudicio puniendos reseruari. Inter
25      XII, XXVIII|       sociandi, quamuis occulto Dei iudicio, sed tamen iusto. Cum enim
26     XIII, XI    |          etsi non humana industria, iudicio fortasse diuino, ut hoc
27       XV, XXIII |        inferi retrudens tradidit in iudicio puniendos reseruari; sed
28      XVI, XXXVI |             Ac per hoc sano ueroque iudicio, cum continentia coniugio
29    XVIII, XVIII |        filia. Neque enim daemonibus iudicio Dei permissis huius modi
30    XVIII, XXXI  |         diuerso amore, donec ultimo iudicio separentur, et percipiat
31      XIX, IV    |           ergo in eis aliquo diuino iudicio tenereris nec permittereris
32      XIX, XV    |        etiam malis prouenit, diuino iudicio uictos humiliat uel emendans
33      XIX, XXVIII|         boni, ad istos mali: de hoc iudicio, quantum Deus donauerit,
34       XX, I     |           sine illius alto iustoque iudicio et in hoc aerio caelo et
35       XX, I     |              non sine bono rectoque iudicio uniuersam rationalem creaturam
36       XX, I     |          diuino eodemque iustissimo iudicio permittatur. Sicut enim
37       XX, II    |         doctrina. Nescimus enim quo iudicio Dei bonus ille sit pauper,
38       XX, II    |        debuisse persuadet; exeat de iudicio non solum inultus, uerum
39       XX, II    |          Quamuis ergo nesciamus quo iudicio Deus ista uel faciat uel
40       XX, II    |          manifestabitur, quam iusto iudicio Dei fiat, ut nunc tam multa
41       XX, III   |             nisi iusto Dei rectoque iudicio similis eidem uanitati factus
42       XX, V     |       Nineuitae, inquit, surgent in iudicio cum generatione ista et
43       XX, V     |             Regina Austri surget in iudicio cum generatione ista et
44       XX, V     |           praetereo, quae de ultimo iudicio ita dici uidentur, ut diligenter
45       XX, VI    |       cantabo tibi, Domine. ~De quo iudicio consequenter adiunxit atque
46       XX, VI    |             est in ultimo et maximo iudicio Dei), quando omnes, qui
47       XX, IX    |          hoc putandum est de ultimo iudicio dici; sed sedes praepositorum
48       XX, XI    |     persecutio, nouissimo inminente iudicio, quam sancta ecclesia toto
49       XX, XIV   | complectitur totum, quod ultimo iam iudicio diabolus et cum suo principe
50       XX, XIV   |          sed postea. Peracto quippe iudicio, tunc esse desinet hoc caelum
51       XX, XVI   |                   XVI] Finito autem iudicio, quo praenuntiauit iudicandos
52       XX, XVIII |             apostolus Petrus de hoc iudicio scripserit: Venient, inquit,
53       XX, XIX   |           sententias de diuino isto iudicio nouissimo uideo mihi esse
54       XX, XIX   |          ista permittet, iusto ipse iudicio, quamuis faciat ille iniquo
55       XX, XIX   | iudicabuntur nouissimo manifestoque iudicio per Christum Iesum, iustissime
56       XX, XX    |         supra&lg promisimus, de hoc iudicio Dei nouissimo etiam prophetici
57       XX, XXII  |          est temporis disputare. De iudicio namque ultimo, quo fiet
58       XX, XXIII |         XXIII] Daniel de hoc ultimo iudicio sic prophetat, ut Antichristum
59       XX, XXIII |       sustinendum, donec Dei ultimo iudicio regnum sancti accipiant
60       XX, XXIV  |                      XXIV] Multa de iudicio nouissimo dicuntur in psalmis,
61       XX, XXIV  |         etiam quadragensimo nono de iudicio Dei nouissimo intellegitur
62       XX, XXIV  |        constitutis nouissimo utique iudicio dicturus est Christus: Venite,
63       XX, XXV   |     prioribus. Et accedam ad uos in iudicio, et ero testis uelox super
64       XX, XXV   |         euidentius apparere in illo iudicio quasdam quorundam purgatorias
65       XX, XXVI  |           se dicit futurum, quia in iudicio suo non indiget testibus,
66       XX, XXVIII|            intellegam in nouissima. Iudicio quippe nouissimo non sic
67       XX, XXX   |   testimonia diuinarum de nouissimo iudicio Dei, quae si omnia colligam,
68       XX, XXX   |            terrarum. In illo itaque iudicio uel circa illud iudicium
69      XXI, XI    |         quamuis non hoc quod dedit. Iudicio enim fecit, iudicio patitur;
70      XXI, XI    |          dedit. Iudicio enim fecit, iudicio patitur; quamuis fecerit
71      XXI, XIII  |             iusto, quamuis occulto, iudicio fieri sinit. Sed temporarias
72      XXI, XVII  |           affectu, qui hominum illo iudicio damnatorum miserias temporales,
73      XXI, XXI   |        liberari, quo igne in ultimo iudicio punientur mali. ~
74      XXI, XXIII |            Dominus praenuntiauit in iudicio prolaturum atque dicturum:
75      XXI, XXIII |   traderentur seruandi atque ultimo iudicio puniendi, quando eos aeternus
76      XXI, XXIV  |            qua fiet ut in illo tunc iudicio etiam pro hominibus aeterno
77      XXI, XXVII |     Superexultat autem misericordia iudicio, quoniam et illi iusti,
78      XXI, XXVII |           superexultat misericordia iudicio. Nec tamen ideo putandus
79     XXII, XXIV  |           est peccatum, alterum .de iudicio Dei, id est supplicium,