Liber, Caput

 1        I, XII   |            cadauera recesserunt, in temporis puncto reddenda et redintegranda
 2        I, XXXI  |            maximus, a senatu illius temporis (quod saepe dicendum est)
 3       II, XVII  |             Marcus Camillus, illius temporis uir egregius, qui Veientes,
 4      III, XX    |              non mercede breuissimi temporis, sed aeternitatis interminae.
 5       IV, V     |          uero etiam ipsa breuissimi temporis beneficia deorum adiutorio
 6        V, I     |           inter se gemini perexiguo temporis interuallo in nascendo separati,
 7        V, II    |       efficere de interuallo exiguo temporis, quod inter se gemini dum
 8        V, V     |             mansit, quod habebat in temporis aequalitate conceptus? Aut
 9        V, V     |              si tanta distantia est temporis in natiuitate germinorum,
10        V, V     |           Aut si duorum uno momento temporis conceptorum potuerunt esse
11        V, V     |           non et duorum uno momento temporis natorum possint esse ad
12        V, V     |         natiuitatem, et uno momento temporis sub una eademque caeli positione
13        V, VII   |          quam innumerabilia sub uno temporis puncto uel nascantur uel
14        V, XVIII |       indignae sunt passiones huius temporis ad futurum gloriam, quae
15        V, XVIII |          uero gloriam praesentisque temporis satis digna uita aestimabatur
16        V, XXII  |           incredibili celeritate et temporis breuitate confecta sunt.
17       VI, VIII  |   interpretentur, quod longinquitas temporis, quae Saturni nomine significatur,
18      VII, XIX   |          Graeco uocabulo significat temporis spatium, sine quo semen,
19      VII, XXXV  |       prodebantur, quos tam prolixa temporis uetustate fere omnes populi
20     VIII, VI    |            sine spatio uel loci uel temporis. Sed ibi quoque nisi mutabilis
21     VIII, XXVI  |              quanto plus uolueretur temporis et dierum, tanto maior esset
22        X, XXXI  |              non esse hoc uidelicet temporis, sed substitutionis initium. "
23        X, XXXI  |          nihil esse posse sine fine temporis, nisi quod initium non habet
24        X, XXXI  |         nisi quod initium non habet temporis. Inuenta est enim animae
25        X, XXXI  |         beatitudo, quae cum initium temporis habuerit, finem temporis
26        X, XXXI  |            temporis habuerit, finem temporis non habebit. Quapropter
27       XI, IV    |             fatentur, non tamen eum temporis uolunt habere, sed suae
28       XI, V     |              Nam si infinita spatia temporis ante mundum cogitant, in
29       XI, XI    |            secundum spatium aliquod temporis prius erant spiritus illi
30      XII, XIII  |          enim breuitas eos offendit temporis, quod tam pauci eis uidentur
31      XII, XIII  |        utrumque finitum; illud uero temporis spatium, quod ab aliquo
32      XII, XIV   |       tempore, quod finem non habet temporis. Cur non ergo et mundus?
33      XII, XVI   |          postremo si non cum initio temporis, sed post aliquod tempus
34      XII, XVIII |           non fuerit et sine initio temporis tamen factus est, uel eius
35      XII, XXI   |           putare non habere initium temporis ex quo esse coeperit genus
36     XIII, X     |      propinquior; quoniam, quidquid temporis uiuitur, de spatio uiuendi
37     XIII, X     |           mortem productiora spatia temporis agit, non lentius pergit,
38     XIII, XI    |       oritur, fit uerbum praeteriti temporis "ortus est"; et si qua similia
39     XIII, XI    |            si qua similia sunt, per temporis praeteriti participia declinantur.
40     XIII, XI    |             si quaeramus praeteriti temporis uerbum, responderi adsolet "
41     XIII, XI    |            quae non sunt praeteriti temporis, sed quoniam nomina sunt,
42     XIII, XI    |           pro participio praeteriti temporis ponitur nomen. Conuenienter
43      XIV, XVI   |            est; ita ut momento ipso temporis, quo ad eius peruenitur
44       XV, I     |           rege saeculorum sine ullo temporis fine regnabunt. ~
45       XV, XII   |     existimant, tam exiguum spatium temporis tunc annum uocatum, ut illi
46       XV, XV    |           usque ad certum articulum temporis, quantum oportebat signari
47       XV, XV    |            quod ipse prior post eum temporis ordine nasceretur. Deinde
48      XVI, XI    |            ex Heber Hebraei; partim temporis uetustate mutata sunt, ita
49      XVI, XII   |          Dei etiam ab illo articulo temporis, qui factus est in patre
50      XVI, XXVIII|       centenarius quidem senex, sed temporis nostri, de nulla potest
51     XVII, VII   |       Israel, tanto scilicet spatio temporis, quanto et ipse Dauid, et
52    XVIII, XIV   |                       XIV] Per idem temporis interuallum extiterunt poetae,
53       XX, VII   |         sanctis eo modo uelut tanti temporis fieri sabbatismum, uacatione
54       XX, VII   |      perfecto numero notaretur ipsa temporis plenitudo. Millenarius quippe
55       XX, VIII  |           dimicamus. Quamuis et hoc temporis interuallo quosdam milites
56       XX, IX    |             anni; quoniam toto isto temporis interuallo, quod mille annos
57       XX, XX    |       omnino morituri sint, an ipso temporis puncto, quo cum resurgentibus
58       XX, XXII  |             hac differentia non est temporis disputare. De iudicio namque
59       XX, XXIII |          regnum licet exiguo spatio temporis sustinendum, donec Dei ultimo
60       XX, XXIII |       quippe et tempora et dimidium temporis unum annum esse et duo et
61       XX, XXX   |             futura utens praeteriti temporis uerbo, quem ad modum apud
62       XX, XXX   |            futurum erat, praeteriti temporis uerbum posuit. Et assidue
63      XXI, III   |         illud uinculum, sicut nulla temporis longitudine soluetur, ita
64      XXI, IV    |          Siciliae montes, qui tanta temporis diuturnitate ac uetustate
65      XXI, XI    |             adtendat, ut tanta mora temporis quisque puniatur, quanta
66      XXI, XI    |       quisque puniatur, quanta mora temporis unde puniretur admisit:
67      XXI, XI    |              nonne qui illud puncto temporis fecerit, incomparabili horarum
68      XXI, XI    |         quae uindicantur longissimi temporis poenis, breuissimo tempore
69      XXI, XI    |          quodlibet aliud scelus non temporis longitudine, sed iniquitatis
70      XXI, XI    |       adtendunt non propter aequale temporis spatium, sed propter uicissitudinem
71      XXI, XVII  |             futuram, sed post certi temporis metas pro cuiusque peccati
72      XXI, XXIII |           nisi quod finem non habet temporis. Quam ob rem prorsus nec
73      XXI, XXIII |           homines post quantumlibet temporis subtrahentur, ac non statim
74      XXI, XXIII |        supplicium pro igne diuturni temporis existimare et uitam aeternam
75      XXI, XXVI  | remunerationis ultimus dies, si hoc temporis interuallo spiritus defunctorum
76     XXII, XIV   |             quod latet, sed accessu temporis erit uel potius apparebit.
77     XXII, XXX   |           si secundum eos articulos temporis computetur, qui scripturis