Liber, Caput

 1       II, XXVII |        fierent expugnatores morum bonorum. Hanc talium numinum placation
 2      III, VII   |      recuperare moliebatur; horum bonorum initiorum nondum malos euentus
 3      III, XXV   |    stomachantur, et tamen numinum bonorum malorumque cultores de hac
 4       IV, III   |          In hac ergo terra regnum bonorum non tam illis praestatur
 5        V, I     |       sidera quid agamus uel quid bonorum habeamus malorumue patiamur,
 6        V, VII   |     instinctu fieri spirituum non bonorum, quorum cura est has falsas
 7        V, IX    |         autem uoluntates dico seu bonorum, quos angelos Dei dicimus,
 8        V, IX    |    appellamus: sic et hominum, et bonorum scilicet et malorum. Ac
 9        V, XII   |         temperatis malis paucorum bonorum prouidentia res illa crescebat;
10        V, XX    |     deformius et quod minus ferre bonorum possit aspectus; et ueruni
11       VI, II    |          a se dicit et in memoria bonorum per eius modi libros recondi
12       VI, IX    |    saeuitiam non ualeret custodia bonorum, nisi plures essent aduersus
13      VII, XXXI  |      malisque largitur, magnum et bonorum proprium magnae dilectionis
14     VIII, VIII  |           addidisse tertium genus bonorum, quod appellatur extrinsecus,
15     VIII, XXI   |         nesciunt, quae in honorem bonorum deorum religione bonorum
16     VIII, XXI   |          bonorum deorum religione bonorum hominum contra libidinem
17     VIII, XXV   |       deorum uel potius angelorum bonorum, sed per bonae uoluntatis
18       IX, III   |          est differentia daemonum bonorum et malorum? Quando quidem
19       IX, IV    |       Cicero in libris de finibus bonorum et malorum uerbis magis
20       IX, IV    |         aestimando? Ambo sane, si bonorum istorum seu commodorum periculis
21       IX, VI    |           qua placeant diis et ad bonorum morum similitudinem hominibus
22       IX, XI    |        deos dici, si incertum est bonorum eos seu malorum esse meritorum.
23       IX, XIII  |   locauerunt. Quis ergo est locus bonorum daemonum, qui supra homines,
24       IX, XVI   |           cum deorum uel daemonum bonorum conspectu uel conloquio
25        X, V     |       Dominus meus es tu, quoniam bonorum meorum non eges. Non solum
26        X, XVI   |    superba fallacia, nec boni nec bonorum deorum angeli sunt, sed
27        X, XXI   |          mala inpediunt adiutoria bonorum, nisi eis placata dent locum,
28       XI, XIII  |           nec istum in societatem bonorum angelorum ulterius rediturum?
29       XI, XVIII |         pariter nosset quibus eos bonorum usibus commodaret atque
30       XI, XXIII |        sunt impleta peccatis, cum bonorum longe maior numerus in caelestibus
31      XII, I     |           constitutae. ~Angelorum bonorum et malorum inter se contrarios
32      XII, VI    |      causa beatitudinis angelorum bonorum ea uerissima reperitur,
33      XII, IX    |    cauendum est, ne uoluntas bona bonorum angelorum non facta, sed
34     XIII, II    |         sine dubio sicut nullorum bonorum est, ita nulli bona.
35     XIII, XXI   |      piorum et lignum uitae ipsam bonorum omnium matrem sapientiam
36      XIV, VIII  |       malis, quia gaudium proprie bonorum et piorum est. Item illud
37      XIV, X     |          tantorum tanta afluentia bonorum, ubi nec mors metuebatur
38       XV, V     |          carnales inter se duorum bonorum, nondum utique perfectorum,
39       XV, XXII  |      Deserto itaque bono magno et bonorum proprio lapsus est factus
40       XV, XXIII |     posteris coheredes aeternorum bonorum et sub Deo patre fratres
41       XV, XXIII |   melioribus atque firmioribus et bonorum propriis, non bonorum malorumque
42       XV, XXIII |          et bonorum propriis, non bonorum malorumque communibus beatificatur
43      XVI, II    |         id est seruus est fratrum bonorum, cum ad exercitationem patientiae
44      XIX, I     |       clarescat.. De finibus enim bonorum et malorum multa et multipliciter
45      XIX, I     |    corpore, alii in utroque fines bonorum ponerent et malorum. Ex
46      XIX, I     |        quod diuersos habeat fines bonorum et malorum. Quando quidem
47      XIX, II    |        igitur quaestio de finibus bonorum et malorum, quae unamquamque
48      XIX, II    |       quarum nulla est, in qua de bonorum et malorum finibus disputatur.
49      XIX, II    |          eis quaeritur quam finis bonorum et malorum. Inuentis autem
50      XIX, II    |           malorum. Inuentis autem bonorum finibus profecto e contrario
51      XIX, III   |          contemnens. Omnium autem bonorum uel animi uel corporis nihil
52      XIX, III   |   familiarius angelos dicimus. De bonorum autem et e contrario malorum
53      XIX, IV    |   respondeat ac primum de finibus bonorum malorumque quid sentiat:
54      XIX, IV    |            qui in ista uita fines bonorum et malorum esse putauerunt,
55      XIX, IV    | introducente superuenit, cum sibi bonorum culmen uindicet humanorum,
56      XIX, VIII  |         mutua dilectio uerorum et bonorum amicorum? Quos quanto plures
57      XIX, X     |           et quidquid in bono usu bonorum et malorum facit, et se
58      XIX, XI    |  Quapropter possemus dicere fines bonorum nostrorum esse pacem, sicut
59      XIX, XIII  |        iniqui et impii naturalium bonorum damna in cruciatibus defleant,
60      XIX, XXIII |          Deus meus es tu, quoniam bonorum meorum non eges. Huius autem
61      XIX, XXVIII|           quaeritur, sicut pax in bonorum finibus praedicata est atque
62      XIX, XXVIII|      deficiat. Ad hos autem fines bonorum et malorum, illos expetendos,
63       XX, I     |        Omnium namque tunc nonnisi bonorum uera et plena felicitas
64       XX, II    |          illa bona quaerere, quae bonorum, atque illa mala maxime
65       XX, V     |         alio loco, cum de hominum bonorum et malorum nunc permixtione,
66       XX, V     |          Matthaeum de separatione bonorum et malorum legitur per iudicium
67       XX, VI    |      fecit hic ullam differentiam bonorum et malorum. Omnibus enim
68       XX, XXI   |        excipiet." Iam porro si de bonorum resurrectione quod dictum
69       XX, XXI   |      uulnerati erunt a Domino. In bonorum promissione flumen pacis
70       XX, XXI   |          carnis quidem, sed tamen bonorum se nunc commemorare monstraret,
71       XX, XXI   |        per ultimum iudicium facta bonorum malorumque discretione uenietur,
72       XX, XXII  |        ultimo, quo fiet diremptio bonorum et malorum, hoc uolumen
73       XX, XXIV  |           quae ibi proferuntur de bonorum operibus bonis et eorum
74       XX, XXX   |         mortuorum resurrectionem, bonorum malorumque diremptionem,
75      XXI, I     |    eloquiis, ubi aliquando quidem bonorum beatitudo prius ponitur,
76     XXII, XXIV  |           non faciat, ipsa talium bonorum capacitas in natura rationali