Liber, Caput

 1        I, IX    |      infirmitas, ita ut quamuis bonis malorum uita displiceat et ideo
 2        I, IX    |              dissimiliter uiuunt et a malorum factis abhorrent, parcunt
 3        I, IX    |            dum insidias atque impetus malorum timent, ab eorum reprehensione
 4        I, X     |    perditionem. Radix enim est omnium malorum auaritia, quam quidam adpetentes
 5      III, I     |          cultori suo, quo minus eorum malorum aggere premeretur, subuenire
 6      III, XXI   |          deleta est, ac deinde tantis malorum aggeribus oppressa Romana
 7      III, XXIV  |                Initium autem ciuilium malorum fuit seditiones Gracchorum
 8       IV, II    |          uelut deos colebant, quantum malorum inuexerit moribus eorum,
 9       IV, III   |        praestatur quam rebus humanis; malorum uero regnum magis regnantibus
10       IV, III   |        iniquitas. Nam iustis quidquid malorum ab iniquis dominis inrogatur,
11        V, IX    |              angelos Dei dicimus, seu malorum, quos angelos diaboli uel
12        V, IX    |                et bonorum scilicet et malorum. Ac per hoc colligitur non
13        V, XXII  | procellosissimum pelagus uaria talium malorum tempestate iactari, et quod
14     VIII, XXI   |              hominum contra libidinem malorum daemonum decernuntur? Si
15       IX, III   |       differentia daemonum bonorum et malorum? Quando quidem Platonicus
16       IX, IV    |          libris de finibus bonorum et malorum uerbis magis quam rebus
17       IX, VII   |          dicit, non ex omnium, sed ex malorum daemonum numero esse, quos
18       IX, VII   |        diceret, non quorundam, id est malorum, sed omnium daemonum medietatem
19       IX, XI    |          incertum est bonorum eos seu malorum esse meritorum. In qua opinione
20       IX, XV    |           priuatione misera multitudo malorum angelorum, quae se opponit
21        X, XXX   |               ut omnium obliuiscantur malorum, malorum autem obliuio facit
22        X, XXX   |         omnium obliuiscantur malorum, malorum autem obliuio facit corporum
23        X, XXX   |              Patrem, ne aliquando iam malorum polluta contagione teneatur.
24        X, XXXI  |         quoque eius post experimentum malorum firmior et sine fine mansura,
25       XI, XIX   |           contrarias tenebras, id est malorum angelorum auersorum a luce
26       XI, XXXIV |             aquae istae uisibiles uel malorum angelorum multitudo uel
27      XII, I     |    constitutae. ~Angelorum bonorum et malorum inter se contrarios adpetitus
28      XII, I     |                Quapropter etiam uitio malorum angelorum, quo non adhaerent
29      XII, VI    |               Cum uero causa miseriae malorum angelorum quaeritur, ea
30     XIII, XI    |            est enim grauior et omnium malorum pessima, quae non fit separatione
31      XIV, III   |            esse carnis; quorum omnium malorum caput atque origo superbia
32      XIV, XI    |               operum tamquam fructuum malorum uoluntas ipsa esset uelut
33    XVIII, XXXI  |           ecclesiae suae tolerandorum malorum praeberet exemplum. Seminato,
34    XVIII, XXXI  |      persequuntur mores Christianorum malorum siue falsorum, prodest dolentibus,
35      XIX, I     |               finibus enim bonorum et malorum multa et multipliciter inter
36      XIX, I     |             fines bonorum ponerent et malorum. Ex qua tripertita uelut
37      XIX, I     |               habeat fines bonorum et malorum. Quando quidem nulla est
38      XIX, II    |        quaestio de finibus bonorum et malorum, quae unamquamque philosophorum
39      XIX, II    |             est, in qua de bonorum et malorum finibus disputatur. Proinde
40      XIX, II    |       quaeritur quam finis bonorum et malorum. Inuentis autem bonorum
41      XIX, II    |             profecto e contrario sunt malorum. Hae autem ut fiant duodecim
42      XIX, III   |          bonorum autem et e contrario malorum finibus negant ullo modo
43      XIX, IV    |            ista uita fines bonorum et malorum esse putauerunt, siue in
44      XIX, IV    |    euidentissima testis est humanorum malorum, quae compellitur patientia
45      XIX, IV    |              et, si quid aliud talium malorum dici aut cogitari potest,
46      XIX, IV    |               magnorum tamque grauium malorum aut premitur oneribus aut
47      XIX, VII   |                non est tamen eorundem malorum finita miseria. Quamuis
48      XIX, VII   |              rursus exsurgant. Quorum malorum multas et multiplices clades,
49      XIX, VIII  |              contingat mali de tantis malorum aggeribus huius saeculi.
50      XIX, VIII  |         mallemus. Qua ingenti materia malorum plena est terra, propter
51      XIX, X     |       quidquid in bono usu bonorum et malorum facit, et se ipsam ad eum
52      XIX, XI    |          sanctis, potest accipi etiam malorum uita, uel secundum quosdam
53      XIX, XXIII |            terreni minimi loco quodam malorum daemonum potestati subiecti.
54      XIX, XXVIII|         bellum e contrario in finibus malorum possit intellegi. Verum
55      XIX, XXVIII|            hos autem fines bonorum et malorum, illos expetendos, istos
56       XX, I     |           felicitas et omnium nonnisi malorum digna et summa infelicitas
57       XX, II    |             fugere, quae propria sunt malorum. Cum uero ad illud Dei iudicium
58       XX, V     |             cum de hominum bonorum et malorum nunc permixtione, postea
59       XX, V     |             de separatione bonorum et malorum legitur per iudicium praesentissimum
60       XX, VI    |               differentiam bonorum et malorum. Omnibus enim bonum.est
61       XX, XXII  |               boni ad uidendas poenas malorum? Numquid corporis motu beatas
62       XX, XXII  |               poenalia perrecturi, ut malorum tormenta conspiciant praesentia
63       XX, XXII  |           transibunt. In poenis autem malorum et inextinguibilis ignis
64       XX, XXII  |             fiet diremptio bonorum et malorum, hoc uolumen implere suscepimus;
65       XX, XXX   |       compleamus; quorum erit unus de malorum supplicio, alius de felicitate
66      XXI, XIII  |          exercentur poenis ueterumque malorum ~Supplicia expendunt; aliae
67      XXI, XIV   |              orditur hanc lucem, quid malorum ingressa sit nesciens prophetat
68      XXI, XVI   |         diuersitate meritorum quamuis malorum aliis leuiorem, aliis futurum
69     XXII, XXII  |         latrocinia et quidquid talium malorum in mentem non uenit et tamen
70     XXII, XXII  |               Verum haec hominum sunt malorum, ab illa tamen erroris et
71     XXII, XXIII |            tot tantorumque testimonio malorum probamus esse damnatam. ~
72     XXII, XXX   |             memor praeteritorum etiam malorum suorum; quantum autem ad
73     XXII, XXX   |         passus est. Vt ergo scientiae malorum duae sunt; una, qua potentiam
74     XXII, XXX   |             uitam): ita et obliuiones malorum duae sunt. Aliter ea namque
75     XXII, XXX   |          memores sancti praeteritorum malorum; carebunt enim omnibus,