Liber, Caput

 1        I, XXIX  |              quibus loqui dignum sit saltem de diis uestris, quanto
 2       II, IV    |            adesse potuit circumfusa, saltem offensa castitate debuit
 3       II, VIII  |         rerum turpitudine, sed nulla saltem, sicut alia multa, uerborum
 4       II, XIV   |            isti autem poetis adimunt saltem in homines maledicendi licentiam;
 5       II, XIV   |             ipsius habitatione, isti saltem actores poeticarum fabularum
 6       II, XXI   |            quidem curauit, ut formam saltem eius et extrema tamquam
 7       II, XXII  |           etiam ipse caperetur, nisi saltem anseres diis dormientibus
 8       II, XXVI  |         templo, ad quod perpetrandum saltem secretum quaerebatur in
 9      III, VII   |          fugerunt et multi captiuati saltem in seruitute uixerunt; porro
10      III, VIII  |           anseris cito redierunt, ut saltem Capitolinum collem, qui
11      III, XV    |             quantum spatium absit ut saltem alicuius Getulae ciuitatis
12      III, XVII  |           offensione possent humanis saltem usibus uindicari? Namque
13      III, XX    |        Deinde omnium fessa rerum, ne saltem captiua in manus Hannibalis
14      III, XXI   |             iussisse perhebeatur, ne saltem mortuo in ingrata patria
15      III, XXIX  |         colle constitutis auro uitam saltem uendiderunt, quam etsi ferro
16       IV, I     |            dignitate distribuens non saltem in rebus humanis, sed in
17       IV, VIII  |          Valloniam praefecerunt. Nec saltem potuerunt unam Segetiam
18       IV, XI    |             ut hoc qualecumque numen saltem masculum deum uel a barba
19       IV, XIX   |             si Fortuna loquitur, non saltem muliebris, sed uirilis potius
20       IV, XXI   |             autem putatae sunt deae, saltem alia tanta deorum turba
21       IV, XXIII |            audire iam non potest, se saltem legisse meminerit. Si autem
22        V, XIII  | pulchritudinis non refrenant, melius saltem cupiditate humanae laudis
23        V, XIV   |          animos temptare non cessat: saltem cupiditas gloriae superetur
24       VI, I     |              non libere praedicando, saltem utcumque in disputationibus
25       VI, I     |        dicere: Si uinum non habetis, saltem date mihi uitam aeternam?
26       VI, I     |      multorum numinum atque falsorum saltem regna terrena existimare
27       VI, I     |           deos, iam nec propter illa saltem, quae deorum talium potestati
28       VI, I     |      potestas nulla esset, ut eandem saltem aetatem, quae barba induitur,
29       VI, IV    |             uniuersis rebus humanis, saltem digna est uel Romanis. Rerum
30       VI, IV    |               etiamsi non omnis, sed saltem aliqua esset: recte autem
31       VI, IX    |       saniori, et ea iussit auferri. Saltem hic tandem forsitan senserunt
32      VII, I     |       habebit. Fieri enim potest, ut saltem deos selectos atque praecipuos,
33      VII, III   |            sed fortuito peruenerunt: saltem inter illos uel potius prae
34      VII, III   |           eam longe praeferat ratio? Saltem certe, ut dixi, ipsa Fortuna,
35      VII, VIII  |            de bifronti quod dicerent saltem in ore hominis inuenerunt,
36      VII, XI    |           cunctorum, et hoc agat non saltem cum coniuge sua, sed cum
37      VII, XIV   |              inuenerunt, et ideo eos saltem operibus hominum praeposuerunt,
38      VII, XV    |              suo neque in Capitolio, saltem obtinere est permissus in
39      VII, XIX   |          semen omnia referuntur. Sed saltem Saturnus seminibus cum tanta
40      VII, XXI   |              uirilia colerentur, non saltem aliquantum uerecundiore
41      VII, XXII  |              qui solus est Deus, sed saltem secundum animam mundi et
42      VII, XXVI  |             uerus Deus. Hoc autem si saltem religiositati congruis significationibus
43      VII, XXXIV |        innotescerent religiosis, sed saltem scriptae reconderentur in
44      VII, XXXIV |           nec populo nec senatui nec saltem ipsis sacerdotibus innotescere
45     VIII, XXII  |        finxerunt; si tamen non istum saltem honorem homines eis deferendum
46     VIII, XXIV  |         efficerent deos." Numquidnam saltem mediocriter eos dixit errasse,
47       IX, III   |        rationales esse perhibuit,non saltem inbutam munitamque uirtute
48       IX, VIII  |               quo daemones cum bonis saltem hominibus id uiderentur
49       IX, X     |              cum animo misero corpus saltem mortale cum eis habere meruissent;
50        X, XXVII |           anima intellectuali, uerum saltem in anima spiritali purgentur,
51        X, XXVIII|           actionis. Atque utinam hoc saltem abs te miseri audiant et
52        X, XXX   |              opinione Porphyrius, ut saltem in solos homines humanas
53       XI, II    |              uel, si hoc non potest, saltem credatur factus ad imaginem
54       XI, XXVII |            indicant, inmortalitatem, saltem talem quae non habeat finem
55       XI, XXVII |           solum sensus, sed nec ulla saltem seminalis est uita, ita
56      XII, XIII  |         certi spatii terminatur, nec saltem tanta uideri debeat, quanta
57      XII, XXI   |        necessario scituri sumus, hic saltem nesciamus, ut hic felicior
58     XIII, XI    |       gratiae Redemptoris nostri, ut saltem secundam mortem declinare
59     XIII, XIX   |       qualicumque opinione praecepit saltem ne diis corporatis religionis
60       XV, III   |          erat et desperatione prolis saltem de ancilla sua concupiscens
61       XV, XXIII |          quod ambo parentes eius nec saltem tam longi homines erant,
62       XV, XXVII |          permissa non sit huc facere saltem ad tempus exiguum? ~Dicunt
63     XVII, VI    |               nec progenies eius, ut saltem per posteros alterum alteri
64    XVIII, IX    |           nominibus matrum Athenaeas saltem uocari liceret et eius deae
65      XIX, IV    |       quoniam facere non ualemus, id saltem in adiutorio Dei facimus,
66      XIX, IV    |           esse sinereris? Nempe tunc saltem miseram talem diceres uitam.
67       XX, XXIV  |              oraculis adprobatam, ut saltem, ne totus mundus periturus
68       XX, XXVIII|  praenuntiare iudicium, ubi mali nec saltem falso sint beati, sed apertissime
69       XX, XXVIII|              et boni nulla temporali saltem miseria laborent, sed clara
70      XXI, XVII  |            usque ad damnatos angelos saltem post multa atque prolixa
71      XXI, XVIII |       infideles atque impios homines saltem longo tempore cruciari et
72      XXI, XIX   |     supplicio liberationem nec ipsis saltem omnibus hominibus promittentes,
73      XXI, XXIV  |        impiorum tormenta protendere, saltem sic intellegant, ut manente
74     XXII, XXIV  |           cui cedat, nec contra quod saltem laudabiliter dimicet, pacatissima