Liber, Caput

 1        I, III  |      custodes perdidit deos, cum uel sola esse potuerit causa pereundi
 2        I, XXII |         uitae suauia uincla rumpenda sola adfuit animi magnitudo.
 3       II, XX   |       sepulcro suo scribi fecerit ea sola se habere mortuum, quae
 4       II, XXIX |            de malis carnalibus, quae sola perpeti nolunt, quod neque
 5      III, I    |           malis uideo dicendum, quae sola isti perpeti nolunt, qualia
 6      III, I    |            commemorauimus. Haec enim sola mali deputant mala, quae
 7      III, I    |          neque talia mala, quae isti sola formidant, dii eorum, quando
 8      III, XVII |    alienentur ab ea ciuitate, in qua sola iugiter feliciterque uiuendum
 9      III, XXIX |              arcem Capitolinam, quae sola utcumque defensa est, reperire
10       IV, II   |           malis morum, quae mala uel sola uel maxima deputanda sunt,
11       IV, II   |            de his malis, quae stulti sola perpeti exhorrent, corporis
12       IV, II   |          mali. Et quam pauca dixi de sola ipsa ciuitate atque eius
13       IV, VI   |             populos sibi no molestos sola regni cupiditate conterere
14       IV, XIII |                       XIII] Si autem sola animalia rationalia, sicut
15       IV, XVIII|            persoluta sunt. Ipsa ergo sola coleretur. Vbi enim ipsa
16        V, Pr   |             unde sit illa dea esset, sola colenda merito diceretur):
17        V, XII  |           incesserat, ut parum esset sola libertas, nisi et dominatio
18        V, XXVI |             ad ista temporalia, quae sola stulti habere concupiscunt,
19       VI, VI   |         harum rerum ignaro potest ea sola de diis talibus maiestati
20       VI, IX   |            aliqua una? Numquid Venus sola parum esset, quae ab hoc
21       VI, IX   |             intellegentium reprobata sola naturalis remaneat eligenda?
22      VII, III  |             selecta Iuno, et hoc non sola, sed cum Mena, filia Iouis,
23      VII, III  |           Vitumno atque Sentino haec sola adtributa, quae in carne
24      VII, IX   |         corpus non est deus, sed aut sola anima eius aut simul corpus
25      VII, XVI  |            solum caelum Iuppiter, et sola stella Iuppiter habetur
26      VII, XXII |         causa necessariorum sacrorum sola libidine animae prostitutae
27     VIII, XIV  |     Platonicus Madaurensis de hac re sola unum scripsit librum, cuius
28     VIII, XXIV |         sanctumque conuersio; nec in sola Aegypto, quam solam in isto
29       IX, VIII |        turbelis omni modo separauit, sola illos corporum aeternitate
30        X, XXXII|            et caelestium ministrorum sola uerba sonuerunt, uerum etiam
31       XI, II   |        prodest nosse quo eundum sit? Sola est autem aduersus omnes
32       XI, X    |           Spiritus sanctus, aut uero sola est ista nominis trinitas
33       XI, XX   |         proprio, non natura. Et ideo sola ibi lux placuit Conditori:
34       XI, XXIII|           progressione peccantis, ut sola corpus tale mereretur. Non
35       XI, XXIV |           utilitatis indigentia, sed sola bonitate fecisse quod factum
36      XII, III  |             nec nisi in aliquo bono. Sola ergo bona alicubi esse possunt,
37      XII, III  |           bona alicubi esse possunt, sola mala nusquam; quoniam naturae
38     XIII, XVI  |             exuta ad Deum simplex et sola et quodam modo nuda redierit.
39     XIII, XX   |            si prohibitum tangeretur, sola inoboedientia peccabatur.
40     XIII, XXIV |           est corpus solum uel anima sola, sed qui et anima constat
41     XIII, XXIV |              in poenis, cum de anima sola possit hoc dici, et: Illo
42      XIV, II   |            ubi posuerunt eum, cum de sola Christi carne loqueretur,
43      XIV, XXIV |            concitatis. Neque enim ea sola membra mouemus ad nutum,
44       XV, IV   |           sic concupiscuntur, ut uel sola esse credantur uel his,
45       XV, X    |         uniuersi numeri occurrit. In sola nona generatione, id est
46       XV, XV   |            terrenam terrenis tamquam sola sint gaudiis inhiantem uel
47       XV, XXVII|              lapidi adhaerere potest sola calce coniunctus, ut murus
48       XV, XXVII|      significare cum gesta sint, nec sola dicta esse significatiua
49      XVI, VII  |              nascuntur ex terra, sed sola commixtione maris et feminae
50      XVI, XI   |        humana locutio uocabatur, qua sola uniuersum genus humanum
51      XVI, XII  |            credibile est, in qua iam sola etiam Hebraea lingua remanserat (
52      XVI, XVII |          Africa, alium uero dimidium sola Asia. Sed ideo illae duae
53      XVI, XXI  |              comparari, quia et haec sola innumera est homini. Terram
54     XVII, III  | praefiguratione referatur; sed erunt sola duo genera, unum quod ad
55     XVII, XVI  |            portio sunt et Israelitae sola carne, non fide; inimici
56    XVIII, I    |              decimus liber tenditur, sola uidetur in meo stilo cucurrisse
57    XVIII, I    |               cum in hoc saeculo non sola cucurrerit, sed ambae utique
58    XVIII, V    |         phantasiam talis tauri, quam sola cerneret, ostentare uaccae
59    XVIII, XXXI |     temptationum periculis eruditur, sola spe gaudens, quando sanum
60      XIX, III  |             dubitat, sed utrum anima sola sit homo, ut ita sit ei
61      XIX, III  |     adcommodatus), an uero nec anima sola nec solum corpus, sed simul
62      XIX, XVII |        rationalis dumtaxat creaturae sola pax habenda atque dicenda
63      XIX, XXIII|          autem simulantes colere, ea sola, per quae Deus adoratur,
64       XX, VI   |             quae, quoniam beata est, sola uita dicenda est. Nam utique
65       XX, XXIV |           dictus est mundus, quamuis sola eius cum suis caelis pars
66      XXI, III  |        contingit ut doleat; dolet et sola, quamuis sit in corpore,
67      XXI, III  |        Quapropter si anima, quae uel sola uel maxime dolet, habet
68      XXI, IX   |            quoque sciendum sapientia sola sufficiat (nunc enim ex
69      XXI, XVI  |              patiatur. Sufficit enim sola spiritalis regeneratio,
70     XXII, XIX  |          nihil inde substantiae, sed sola deformitas pereat, ac si
71     XXII, XXIV |            quae uirtutes uocantur et sola Dei gratia, quae in Christo
72     XXII, XXIV |           tempusque uenturum, quando sola inuicem pulchritudine sine
73     XXII, XXIV |              quis possit? Haec autem sola, quae a me uelut in quendam