Liber, Caput

 1        I, XXX   |           propterea cupitis habere pacem et omni genere copiarum
 2      III, IX    |          ut toto regni sui tempore pacem haberet et Iani portas,
 3      III, X     |            non fuit, non ergo Roma pacem habuit, quamdiu dii eorum,
 4      III, XIV   |           iterumque post foedus et pacem inter soceros et generos
 5        V, XXII  |       gloriam diligere uidebantur, pacem factam foedusque ruperunt.
 6      VII, XIV   |        optabilius non est. Si ergo pacem perpetuam Felicitas daret,
 7      XII, V     |      speciem suam et quandam secum pacem suam, profecto bonae sunt;
 8       XV, IV    |          quandam pro rebus infimis pacem; ad eam namque desiderat
 9       XV, IV    |           egestate certantes. Hanc pacem requirunt laboriosa bella,
10       XV, IV    |            et prouenisse optabilem pacem? Haec bona sunt et sine
11       XV, VI    |        magna cura propter tenendam pacem, sine qua nemo poterit uidere
12      XVI, II    | haereticorum feruere praecordia et pacem perturbare sanctorum? Sed
13     XVII, VIII  |        quod templum aedificauit et pacem habuit secundum nomen suum (
14     XVII, XIII  |       Salomonis id esse completum? Pacem quippe illam scriptura in
15    XVIII, II    |       etiam libertati qualemcumque pacem praeferens ac salutem, ita
16    XVIII, XXXI  |     euangelizantis et adnuntiantis pacem. Celebra, Iuda, dies festos
17    XVIII, XXXI  |       memoratum prophetam: Et dabo pacem in loco isto, per significantem
18    XVIII, XXXI  |  accipiatur, quod dictum est: Dabo pacem in loco isto, nisi "dabo
19    XVIII, XXXI  |           in loco isto, nisi "dabo pacem in loco, quem significat
20      XIX, V     |        bellum mala certa sentimus; pacem uero incertum bonum, quoniam
21      XIX, VII   |          suam domitis gentibus per pacem societatis inponeret, per
22      XIX, X     |        uictoriae praemium aeternam pacem, quam nullus aduersarius
23      XIX, X     |       dicimur quidem beati, quando pacem habemus, quantulacumque
24      XIX, X     |       miseria reperitur. Hanc ergo pacem, qualis hic potest esse,
25      XIX, XI    |       fines bonorum nostrorum esse pacem, sicut aeternam diximus
26      XIX, XI    |          te, qui posuit fines tuos pacem. Quando enim confirmatae
27      XIX, XI    |            debemus hic intellegere pacem, quam uolumus demonstrare
28      XIX, XI    |          maluimus commemorare quam pacem. De quo fine apostolus ait:
29      XIX, XII   |            nolit, ita nemo est qui pacem habere nolit. Quando quidem
30      XIX, XII   |          uolunt; ad gloriosam ergo pacem bellando cupiunt peruenire.
31      XIX, XII   |     imperando atque pugnando. Vnde pacem constat belli esse optabilem
32      XIX, XII   |            homo etiam belligerando pacem requirit; nemo autem bellum
33      XIX, XII   |       pacificando. Nam et illi qui pacem, in qua sunt, perturbari
34      XIX, XII   |             perturbari uolunt, non pacem oderunt, sed eam pro arbitrio
35      XIX, XII   |       infesti sint paci ceterorum, pacem uolunt habere sociorum.
36      XIX, XII   |    corripit uindicat et domus suae pacem, si ita necesse sit, etiam
37      XIX, XII   |   cupiditas et malitia permaneret. Pacem itaque cum suis omnes habere
38      XIX, XII   |            humus, nihil aliud quam pacem uolebat, in qua nemo illi
39      XIX, XII   |            Cum corpore denique suo pacem habere cupiebat, et quantum
40      XIX, XII   |          consulebat; ac per hoc si pacem, quam in sua spelunca atque
41      XIX, XII   |            quo pacto, nisi in eius pacem uel amando uel timendo consentiant?
42      XIX, XII   |         pro illo. Odit ergo iustam pacem Dei et amat iniquam pacem
43      XIX, XII   |          pacem Dei et amat iniquam pacem suam. Non amare tamen qualemcumque
44      XIX, XII   |           amare tamen qualemcumque pacem nullo modo potest. Nullius
45      XIX, XII   |          extrema uestigia. ~Itaque pacem iniquorum in pacis comparatione
46      XIX, XII   |            iustorum ille uidet nec pacem esse dicendam, qui nouit
47      XIX, XII   |            est; conturbauit carnis pacem ista peruersitas et ideo
48      XIX, XII   |    conueniat elementis et in eorum pacem paulatim particulatimque
49      XIX, XIII  |         dolet amissam naturae suae pacem, ex aliquibus reliquiis
50      XIX, XIII  |         huic uitae congrua, id est pacem temporalem pro modulo mortalis
51      XIX, XIII  |            scilicet inmortalitatis pacem eique conuenientem gloriam
52      XIX, XIV   |       uitae ac salutis. Sicut enim pacem corporis amare se ostendunt
53      XIX, XIV   |            cum fugiunt dolorem, et pacem animae, cum propter explendas
54      XIX, XIV   |         indicant, quantum diligant pacem, qua sibi conciliantur anima
55      XIX, XIV   |        actionisque consensio, quam pacem rationalis animae dixeramus.
56      XIX, XIV   |          speciem; ac per hoc omnem pacem uel corporis uel animae
57      XIX, XIV   |          et animae refert ad illam pacem, quae homini mortali est
58      XIX, XVI   |          administrabant domesticam pacem, ut secundum haec temporalia
59      XIX, XVI   |     apparet esse consequens, ut ad pacem ciuicam pax domestica referatur,
60      XIX, XVII  |            qui non uiuunt ex fide, pacem terre nam ex huius temporalis
61      XIX, XVII  |            uiuit ex fide, terrenam pacem appetit in eoque defigit
62      XIX, XVII  |            appetit eamque terrenam pacem refert ad caelestem pacem,
63      XIX, XVII  |          pacem refert ad caelestem pacem, quae uere ita pax est,
64      XIX, XVII  |           subditum uoluntati. Hanc pacem, dum peregrinatur in fide,
65      XIX, XVII  |          iuste uiuit, cum ad illam pacem adipiscendam refert quidquid
66      XIX, XXVI  |           tamen etiam ipse quandam pacem suam non inprobandam, quam
67       XX, XXI   |         ueni, inquit idem Dominus, pacem mittere in terram, sed gladium,
68       XX, XXVIII|           zelauit in peccatoribus, pacem peccatorum intuens; ita
69      XXI, XV    |         temptatio nulla erit; nisi pacem tenuerit, quam belli huius,
70      XXI, XV    |       perstitisset. Nunc uero quae pacem felix cum Deo habere noluit,
71      XXI, XV    |         capessemdam ordinatissimam pacem, ubi firmissima stabilitate
72     XXII, XXIX  |        esse debemus accipere, quia pacem Dei, qua Deus ipse pacatus
73     XXII, XXIX  |        atque inter nos et cum ipso pacem, quantum nostrum summum