Liber, Caput

 1        V, XVII  |       homines? Quod si peruersitas saeculi admitteret, ut honoratiores
 2        V, XVIII |          caelestique patria cuncta saeculi huius quamlibet iucunda
 3        X, XXVIII|      scriba? ubi conquisitor huius saeculi? Nonne stultam fecit Deus
 4       XI, XVIII |           contrariorum oppositione saeculi pulchritudo componitur.
 5      XII, XX    |         aliud perhibeatur saeculum saeculi quam saecula saeculorum,
 6     XIII, I     |             I] Expeditis de nostri saeculi exortu et de initio generis
 7      XIV, IX    |            sicut quidam etiam apud saeculi huius litteratos sensit
 8      XIV, IX    |       castus permanens in saeculum saeculi, si erit et in futuro saeculo, <
 9      XIV, IX    |    intellegi permanere in saeculum saeculi Pn non est timor exterrens
10      XIV, IX    |       castus permanens in saeculum saeculi, quem ad modum dictum est:
11      XIV, XXIII |        peccatorum, quo usque filii saeculi huius generant et generantur. ~
12       XV, I     |        prior est natus ciuis huius saeculi, posterius autem isto peregrinus
13       XV, VIII  |       multos annos, quibus tunc in saeculi huius prima aetate uiuebant,
14       XV, IX    |           magis magisque praeterit saeculi excursus, minora corpora
15       XV, XVIII |     tempore, id est mortalis huius saeculi labente transcursu, sed
16       XV, XX    |           uiuentium usque ad huius saeculi finem, de quo Dominus ait:
17       XV, XX    |          de quo Dominus ait: Filii saeculi huius generant et generantur.
18       XV, XXI   |       ciuitatibus, una in re huius saeculi, altera in spe Dei, tamquam
19      XVI, XXI   |        ipso Adam usque ad terminum saeculi? Quanto ergo magis quam
20      XVI, XXI   |   fideliter tenemus initium futuri saeculi a fine praesentis ordiri,
21      XVI, XXIV  |      magnus significat circa huius saeculi finem magnam perturbationem
22      XVI, XXIV  |             significat iam in fine saeculi per ignem iudicandos esse
23      XVI, XXIV  |          est propinquante iam fine saeculi: sic ad solis occasum, id
24      XVI, XXVI  |           finem aut usque in huius saeculi tenditur finem. ~
25     XVII, II    |            usque ad mortalis huius saeculi terminum gens permaneret
26     XVII, V     |           peragitur usque in finem saeculi huius ista mortalitas. Quod
27     XVII, V     |           dedero, caro mea est pro saeculi uita. Ipsum est sacrificium;
28     XVII, IX    |         ipsi. Et ponam in saeculum saeculi semen eius, et thronum eius
29     XVII, XVI   |            aeternum et in saeculum saeculi. Non opinor quemquam ita
30     XVII, XVI   |             speculatur enim futuri saeculi magnum bonum, quoniam illuc
31     XVII, XVI   |        laudis aeternae in saeculum saeculi): procul dubio quidquid
32     XVII, XX    |            festinanter beari huius saeculi celebritate cupientes; principes
33    XVIII, I     |            duarum, quarum Dei una, saeculi huius est altera, in qua
34    XVIII, XVIII |          intellegitur, ut de huius saeculi ciuitate, quae profecto
35    XVIII, XXVIII|         reaedificabo ea sicut dies saeculi; ita ut exquirant me residui
36    XVIII, XXXI  |            deinceps usque in huius saeculi finem inter persecutiones
37      XIX, I     |          qui studium sapientiae in saeculi huius uanitate professi
38      XIX, IV    |           quae tot et tantis huius saeculi malis esse cogitur misera,
39      XIX, IV    |         cogitur misera, spe futuri saeculi sit beata, sicut et salua.
40      XIX, VIII  |            malorum aggeribus huius saeculi. Non enim tantummodo solliciti
41       XX, V     |            messis uero consummatio saeculi est, messores autem angeli
42       XX, V     |          sic erit in consummatione saeculi. Mittet filius hominis angelos
43       XX, V     |         rebus expressit et in fine saeculi futurum esse praedixit. ~
44       XX, V     |          loquitur, tamquam de fine saeculi atque illo die iudicii nouissimo
45       XX, V     |     epistulae titulus est: De fine saeculi. ~Proinde iam illud hic
46       XX, VI    |        nunc est, quia in fine erit saeculi, hoc est in ultimo et maximo
47       XX, VI    |     secunda, quae non nunc, sed in saeculi fine futura est, nec animarum,
48       XX, VII   |        remanebat usque ad terminum saeculi, mille annos appellauerit
49       XX, VII   |            pro annis omnibus huius saeculi posuit, ut perfecto numero
50       XX, VIII  |           aduentu Christi usque in saeculi finem, qui erit secundus
51       XX, VIII  |          et fiet usque ad terminum saeculi, quo soluendus est, quia
52       XX, IX    |            usque in consummationem saeculi; profecto non etiam nunc
53       XX, IX    |     exponens ait: Messis est finis saeculi, messores autem angeli sunt.
54       XX, IX    |          sic erit in consummatione saeculi; mittet filius hominis angelos
55       XX, IX    |          donec colligantur in fine saeculi de regno eius omnia scandala,
56       XX, IX    |         quod est ecclesia, in fine saeculi colligenda sunt. Et qui
57       XX, XVI   |          Sed tunc non de isto fine saeculi loquebatur, nec proprie
58       XX, XVII  |        descendit, ex quo per huius saeculi tempus gratia Dei desuper
59       XX, XVIII |             quatenus in fine huius saeculi mundum istum periturum esse
60       XX, XXIV  |           tamen quod de fine huius saeculi apertissime ibi dictum est,
61      XXI, XIII  |         saeculo, id est, ne futuri saeculi aeterno supplicio puniantur,
62      XXI, XV    |         non pertinere nisi ad noui saeculi hereditatem nouam, ut hic
63      XXI, XXIV  |         sed permanente in saeculum saeculi, cum gloriantur, in Domino
64      XXI, XXVI  |       aeternum. Erit etiam in fine saeculi tribulatio tempore Antichristi,
65     XXII, XV    |       annos definierunt esse etiam saeculi huius doctissimi homines
66     XXII, XXII  |        prodesse dicunt docti huius saeculi, quam dii quibusdam paucis,
67     XXII, XXVII | permitterent, in quibus mala huius saeculi pertulerunt, in quibus Deum,