Liber, Caput

 1        I, IV   |             et quod alibi ad ea loca pertinere compertum est cum honore
 2        I, VIII |          concederet, non ad eum ista pertinere diceremus; itemque si omnibus
 3        I, XIII |             corpora quoque mortuorum pertinere significant propter fidem
 4      III, XVII |     historiae ad honestam libertatem pertinere arbitrati sunt mala ciuitatis
 5       IV, X    |              coniugatas intellegitur pertinere: sed eam nolumus imitentur
 6       IV, XXIII|             ad felicitatem existimat pertinere? Proinde si felicitas habet
 7       IV, XXX  |           cum haec ad superstitionem pertinere dicat, ad religionem uero,
 8        V, II   |           asserere. Ita quod medicus pertinere credebat ad simillimam temperiem
 9        V, VII  |          easque ad caeleste negabunt pertinere decretum, et solos sideribus
10       VI, II   |            ad superstitionem diceret pertinere, nescio utrum tam multa
11       VI, V    |             philosophorum. Hanc enim pertinere testatur ad mundum, quo
12       VI, V    |            continuo, quod est urbis, pertinere posse et ad mundum, quamuis
13       VI, VII  |              dicerentur procul dubio pertinere et a ciuilis theologiae
14       VI, VII  |             a ciuili theologia, quam pertinere ad urbem uolunt, quasi ab
15       VI, VIII |           urbes populosque asseritur pertinere, eo quod de diis indigna
16       VI, IX   |           theologian ad unam ciuilem pertinere satis, ut opinor, ostendi.
17       VI, IX   |            quam dicit ad philosophos pertinere, in animis hominum moliri
18       VI, X    |           magis ad morem quam ad rem pertinere." Nec leges ergo illae nec
19      VII, VII  |            eum dicuntur rerum initia pertinere, fines uero ad alterum,
20      VII, XIV  |        pecoribus antecellimus, ad se pertinere noluisse; ac per hoc idem
21     VIII, IV   |          moralem partem intellegitur pertinere. Si enim homo ita creatus
22     VIII, XVI  |            cetera etiam dicit ad eos pertinere diuinationes augurum, aruspicum,
23     VIII, XIX  |       desiderarent ad gratiam ueniae pertinere. Ibi enim est detestanda
24       IX, X    |             misericordiam Dei patris pertinere arbitratus est, ne semper
25        X, IX   |        appellat (hos enim ad goetian pertinere dicunt), alios autem laudabiles
26        X, XI   |           sed ad deceptores daemones pertinere monstrentur; aut, ut meliora
27        X, XXXII| robustioremque commendationem potius pertinere. ~Haec est igitur animae
28       XI, XXXII|        ambigat. Ad quorum societatem pertinere paruulos suos Dominus docens
29      XII, I    |           surditas, ad earum naturam pertinere demonstratur auditus: ita,
30      XII, IX   |             ad solos sanctos homines pertinere, uerum etiam de sanctis
31      XII, XIX  |          dicere ad Dei scientiam non pertinere, apud quos Plato Deum magna
32      XIV, II   |       dubitat animositates ad animum pertinere. Cur ergo haec omnia et
33      XIV, XXI  |       gloriam conubii, non ad poenam pertinere peccati. Sed nunc homines,
34       XV, XXVII|              ad prophetiam ecclesiae pertinere. Quis enim nisi mente peruersus
35       XV, XXVII|             praefigurandam ecclesiam pertinere tam multiplicia rerum signa
36       XV, XXVII|             praefigurandam ecclesiam pertinere. Iam usque ad hunc articulum
37      XVI, XI   |          dicuntur ad eum filium Cham pertinere, qui Chus appellatus est.
38      XVI, XXI  |            Potest enim uideri ad hoc pertinere: Et faciam semen tuum tamquam
39      XVI, XXIV |              ad Israeliticum populum pertinere. ~Quod uero adiungitur:
40      XVI, XXVI |               ad omnes istam gratiam pertinere testatur. Quid enim aliud
41      XVI, XXVII|             dictum, cuius dissipatio pertinere posset ad paruulum. Si autem
42      XVI, XXXIV|         testamentum nouum existimant pertinere? Ambae quippe et uxores
43     XVII, I    |             prophetiam non ambigitur pertinere, ita sunt multa de Christo
44     XVII, III  |            quaedam, quae ad utramque pertinere intelleguntur, ad ancillam
45     XVII, XII  |              nouo reuelato manifeste pertinere cernuntur ad Christum, satis
46     XVII, XX   |             ad Christum et ecclesiam pertinere quod in eis eius modi reperitur,
47    XVIII, XXI  |         bestiae ad Martem existimant pertinere, ut uidelicet ideo lupa
48      XIX, XVII |              officia diuersa subdita pertinere, ad alium corpus, ad alium
49       XX, V    |        sanctis ad numerum iudicum se pertinere demonstrat, cum dicit: Nescitis
50       XX, VI   |       resurrectionem, quae nunc est; pertinere possemus. Ad hanc enim primam
51       XX, VI   |             locuturus est, et beatos pertinere docebit et miseros. Ista
52       XX, VIII |  praedestinatum filiorum Dei numerum pertinere. Neque enim frustra idem
53       XX, X    |            ad corpora, non ad animas pertinere, quia corporum est cadere:
54       XX, XIII |        dixerimus ad eosdem annos hoc pertinere, non tanto tempore, sed
55       XX, XIII |         utrumque in mille annis est, pertinere, sed superadditum et extra
56       XX, XIX  |              Ad ipsum enim mysterium pertinere arbitrantur, quod ait in
57       XX, XXI  |          nostrum tantummodo spiritum pertinere: Et ossa, inquit, uestra
58      XXI, IX   |              poenas, non ad corporis pertinere, dicunt etiam uri dolore
59      XXI, IX   |             ad corpus dicam utrumque pertinere quam neutrum, et ideo tacitum
60      XXI, IX   |      incorporalia uocabulo existimet pertinere. Quid autem horum uerum
61      XXI, XV   |           per testamentum nouum, non pertinere nisi ad noui saeculi hereditatem
62      XXI, XXII |              siue non factas. Ad hoc pertinere aiunt et in oratione Dominica
63      XXI, XXVI |        quippe ad istam tribulationem pertinere etiam mors ipsa carnis,
64      XXI, XXVII|            isto modo ad liberationem pertinere posse uideantur, elegantissime
65     XXII, XIII |          dicam ad resurrectionem non pertinere mortuorum quoscumque mortuos
66     XXII, XXIX |             eos angelos iam coepimus pertinere, cum quibus nobis erit sancta