Liber, Caput

 1        I, VIII  |     facit oriri solem suum super bonos et malos et pluit super
 2        I, VIII  |         Dei ad patientiam erudit bonos; itemque misericordia Dei
 3        I, VIII  |         Dei fouendos amplectitur bonos, sicut seueritas Dei puniendos
 4        I, VIII  |         una eademque uis inruens bonos probat purificat eliquat,
 5       II, XI    |        supplicationibus asserat, bonos autem obsequiis laetis atque
 6       II, XI    |         est indignius, his, quos bonos putant, si ludi ab eis solis
 7       II, XIV   |     igitur leges ad instituendos bonos aut corrigendos malos mores
 8       II, XXIII |      moribus, ut periret. Nec se bonos fingant, quod uelut offensi
 9       II, XXIII |          ea multos etiam pios ac bonos unius ueri Dei cultores
10       II, XXVI  |         decipiendos etiam paucos bonos, equentans in aperto inuitamenta
11       IV, II    |     facit solem suum oriri super bonos et malos et pluit super
12       IV, VI    |    popularis, sed spectata inter bonos moderatio prouehebat. Populi
13       IV, XV    |     forte non pertineat ad uiros bonos gaudere de regni latitudine.
14       IV, XVIII |        et sexum habent) non nisi bonos existimare debemus. Hoc
15       IV, XVIII |         ullo iudicio uenit et ad bonos et ad malos? Vt quid autem
16       IV, XXI   |         bene parerent, sed etiam bonos? Quid necesse erat Opi deae
17        V, XII   |         sequimur inertiam; inter bonos et malos discrimen nullum;
18        V, XVI   |         ibi non oritur sol super bonos et malos, sed sol iustitiae
19        V, XVI   |         iustitiae solos protegit bonos; ibi non erit magna industria
20        V, XVII  |     uiueret; qui pastus eius per bonos administratores rei publicae
21        V, XIX   |        formam terrenae ciuitatis bonos adiuuerit ad tanti imperii
22       VI, IV    |      quales uocant illi daemones bonos, sed, ut loquar apertius,
23       VI, IX    |          timeri, atque omnes ita bonos dicat, ut facilius sit eos
24      VII, XII   |       diuites sapientes, iustos, bonos, quibus pecunia uel nulla
25     VIII, XIII  |     Platonis dicentis omnes deos bonos esse nec esse omnino ullum
26     VIII, XIII  |      placandos esse, ne laedant, bonos autem, ut adiuuent, inuocandos.
27     VIII, XIII  |          auctoris sui sententiam bonos et honestos et uirtutibus
28     VIII, XXII  |       uidebant, deos autem omnes bonos uolebant, nec audebant tamen
29     VIII, XXVII |      sunt deos quidem esse omnes bonos, daemones autem alios malos,
30     VIII, XXVII |         autem alios malos, alios bonos, et eos, per quos ad uitam
31     VIII, XXVII |    colendos esse censebunt, quos bonos opinantur. Quod quale sit
32       IX, I     |                            I] Et bonos et malos deos esse quidam
33       IX, I     |       Sed illi, qui deos quosdam bonos, quosdam malos esse dixerunt,
34       IX, I     |          qui omnes deos non nisi bonos esse adserunt et longe praestantiores
35       IX, I     |          modo a diis, quos omnes bonos uolunt, committi posse existimantes
36       IX, I     |         bonis conciliare homines bonos, et hoc nulla ratione posse
37       IX, II    |      deorum inter se, quos omnes bonos dicunt, nec de differentia
38       IX, II    |         usitatum est dici, alios bonos alios malos daemones; quae
39       IX, II    |          quisquam uelut daemones bonos sequendos sibi esse arbitretur,
40       IX, II    |          medios diis, quos omnes bonos credit, dum conciliari adfectat
41       IX, IV    |         quibus inessent facerent bonos, sicut facit iustitia. Quod
42       IX, VII   |    eamque inter deos, quos omnes bonos beatosque credit, in alta
43       IX, VIII  |      Proinde si aliquos daemones bonos uellet intellegi, aliquid
44       IX, VIII  |          quidem deos, quos omnes bonos beatosque credi uoluit,
45       IX, XIX   |         esse non negant, sed eos bonos daemones uocare quam angelos
46       IX, XIX   |     sumus, angelos quidem partim bonos, partim malos, numquam uero
47       IX, XIX   |       partim malos, numquam uero bonos daemones legimus; sed ubicumque
48       IX, XXIII |        beatos, ut tamen daemones bonos, non deos sublimiter conlocatos
49       IX, XXIII |       uitare debemus. Quos autem bonos et ideo non solum inmortales,
50        X, I     |         et ex quibus quosdam uel bonos daemones uel nobiscum angelos
51        X, X     |         haec apud deos agerentur bonos, plus ibi utique ualeret
52       XI, XXIII |        potius quam homines etiam bonos habere debuisse. Nunc uero,
53       XV, XXIII |          etiam speciosos corpore bonos uocare. Sed et postquam
54      XVI, XXXVI |          est. Constituamus ambos bonos; etiam sic profecto melior
55      XIX, V     |        semper mali fuerint et se bonos finxerint, siue in istam
56      XIX, IX    | necessaria est, ne quisquam, cum bonos angelos amicos se habere
57       XX, VIII  |    cogitandum est non solum quos bonos fideles illud tempus inueniet,
58       XX, XV    |          absurdius, mare habebat bonos mortuos et infernus malos.
59       XX, XV    |     ipsos mortuos appellauit, et bonos, quibus dicitur: Mortui
60       XX, XV    |         dictum est: mors propter bonos, qui tantummodo mortem perpeti
61       XX, XXIV  |       nisi per iudicium separare bonos a malis, tamquam oues ab
62       XX, XXVIII|       iudicem facienda est inter bonos et malos ipsa discretio.
63      XXI, XIII  |       per homines et angelos seu bonos seu malos. Nam etsi quisque
64      XXI, XXIV  |  faciendo solem suum oriri super bonos et malos et pluendo super
65     XXII, II    |          exitus siue fines, quos bonos et iustos ipse praesciuit,