Liber, Caput

 1        I, XVIII |         sancte utendi perseuerat uoluntas et, quantum est in ipso,
 2       II, XIX   |  caelestique re publica, ubi Dei uoluntas lex est, clarissimum sibi
 3        V, V     |       non mutat fata natiuitatis uoluntas uiuentium, cum mutet fata
 4        V, IX    |      Ordinem autem causarum, ubi uoluntas Dei plurimum potest, neque
 5        V, X     |       quisque patitur, etiam sic uoluntas ualet, etsi non illius,
 6        V, X     |        non illius, tamen hominis uoluntas; sed potestas Dei. (Nam
 7        V, X     |        sed potestas Dei. (Nam si uoluntas tantum esset nec posset
 8        V, X     |       impediretur; nec sic tamen uoluntas nisi uoluntas esset, nec
 9        V, X     |          sic tamen uoluntas nisi uoluntas esset, nec alterius, sed
10        X, VI    |        ad probandum uos quae sit uoluntas Dei, quod bonum et bene
11        X, VI    |   nostrae: ad probandum quae sit uoluntas Dei, quod bonum et bene
12        X, VII   |        superna ciuitate, ubi Dei uoluntas intellegibilis atque incommutabilis
13       XI, XIII  |          nisi pia Deoque subdita uoluntas habere non posset. Huic
14       XI, XVII  |        cum Deo. Quapropter etiam uoluntas mala grande testimonium
15       XI, XXIII |         ordinem seruet; nec mala uoluntas, quia naturae ordinem seruare
16      XII, VI    |      opus malum? Ac per hoc mala uoluntas efficiens est operis mali,
17      XII, VI    |     desipiat, ut dicat quod bona uoluntas faciat uoluntatem malam?
18      XII, VI    |      Erit enim, si ita est, bona uoluntas causa peccati, quo absurdius
19      XII, VI    |      inquiro. Non est enim prima uoluntas mala, quam fecit uoluntas
20      XII, VI    |        uoluntas mala, quam fecit uoluntas mala; sed illa prima est,
21      XII, VI    |           Et ideo in mala natura uoluntas mala esse non poterat, sed
22      XII, VI    |        fuit, ac per hoc nec mala uoluntas fuisse dicenda est. Porro
23      XII, VI    |    igitur esse potuit sempiterna uoluntas mala in ea re, in qua bonum
24      XII, VI    |          praecesserat, quod mala uoluntas nocendo posset adimere.
25      XII, VI    |         uoluntatem, in qua nulla uoluntas fuit. Haec utrum superior
26      XII, VI    |          inferior res, cui nulla uoluntas est, fecerit angelicae naturae,
27      XII, VI    |          causa mali? Cum enim se uoluntas relicto superiore ad inferiora
28      XII, VI    |      illo fiat, in illo non fiat uoluntas mala? Quae illam res fecit
29      XII, VI    |         quidem a natura bona fit uoluntas mala. Quod unde fieri potest,
30      XII, VIII  |    Itemque scio, in quo fit mala uoluntas, id in eo fieri, quod si
31      XII, IX    |          bonae, cauendum est, ne uoluntas bona bonorum angelorum non
32      XII, IX    |          non mali, quia nec mala uoluntas eis inerat (neque enim ab
33      XII, IX    |    possent. Et cum id egit eorum uoluntas bona, ut non ad se ipsos,
34      XII, IX    |        quo modo esse potuit mala uoluntas bonae uoluntatis effectrix?
35     XIII, XV    |      malum quippe eius prior est uoluntas eius; ad bonum uero eius
36     XIII, XV    |        bonum uero eius prior est uoluntas Creatoris eius; siue ut
37      XIV, VI    |        Interest autem qualis sit uoluntas hominis; quia si pe: uersa
38      XIV, VI    |       cupiditas et laetitia nisi uoluntas in eorum consensione quae
39      XIV, VI    |       metus atque tristitia nisi uoluntas.in dissensione ab his quae
40      XIV, VI    |          accidere nolumus, talis uoluntas metus est; cum autem dissentimus
41      XIV, VI    |       nolentibus acciffit, talis uoluntas tristitia est. Et omnino
42      XIV, VI    |         allicitur uel offenditur uoluntas hominis, ita in hos uel
43      XIV, VII   |  amatores pecuniae. Recta itaque uoluntas est bonus amor et uoluntas
44      XIV, VII   |       uoluntas est bonus amor et uoluntas peruersa malus amor. Amor
45      XIV, VIII  |         loco mUdo quodam proprio uoluntas posita est, quae in malo
46      XIV, VIII  |         mendacium, nisi esset et uoluntas mala, a cuius prauitate
47      XIV, VIII  | hominibus seu recta seu peruersa uoluntas est. Ipsa quoque tristitia,
48      XIV, IX    |   Timoris quippe casti nomine ea uoluntas significata est, qua nos
49      XIV, X     |       aberat quicquam, quod bona uoluntas adipisceretur, nec inerat
50      XIV, XI    |          uoluntatem. Bona igitur uoluntas opus est Dei; cum ea quippe
51      XIV, XI    |       factus est homo. Mala uero uoluntas prima, quoniam omnia opera
52      XIV, XI    |         tamquam fructuum malorum uoluntas ipsa esset uelut arbor mala
53      XIV, XI    |     malae uoluntatis. Porro mala uoluntas quamuis non sit secundum
54      XIV, XIII  | perueniretur, nisi praecessisset uoluntas mala. Porro malae uoluntatis
55      XIV, XIII  |       iste defectus, quoniam, si uoluntas in amore superioris inmutabilis
56      XIV, XIX   |        sed, cum eis consenserit, uoluntas mouet, quae in usu eorum
57      XIV, XXIII |       corpori, ut pudenda membra uoluntas potius quam libido commoueat;
58      XIV, XXIV  |        ac facie, quantum potest, uoluntas mouet. Pulmones denique
59       XV, XXI   |        nomen Domini Dei. Quoniam uoluntas in natura, quae facta est
60      XIX, XXVIII|        cogitari potest, quam ubi uoluntas sic aduersa est passioni
61      XXI, VIII  |      quod Dei fit uoluntate, cum uoluntas tanti utique conditoris
62     XXII, II    |          qui fuit. Dicitur etiam uoluntas Dei, quam facit in cordibus
63     XXII, XXX   |          enim erit inamissibilis uoluntas pietatis et aequitatis,
64     XXII, XXX   |        inseparabilis in singulis uoluntas libera, ab omni malo liberata