Liber, Caput

 1        I, VIII  | secundum duritiam cordis sui et cor inpaenitens thesaurizent
 2        I, X     |   thesaurus tuus, illic erit et cor tuum, tribulationis tempore
 3        I, XXVII |         tam insulsa peruersitas cor euertit et a consideratione
 4        I, XXVIII|         ex isto castitatis bono cor inflatum extulisse, et tamen
 5        I, XXXI  |     superna doctrina, quae fide cor mundans ad caelestia uel
 6       IV, XXV   |      multo facilius eis, quorum cor non nimis obduruit, persuadebimus
 7        V, IV    |          nisi ut homines luteum cor habentes in gyrum mittantur,
 8       VI, I     |       inridentur: itane desipit cor humanum, ut, quorum deorum
 9     VIII, X     |        obscuratum est insipiens cor eorum. Dicentes enim se
10     VIII, XXIII |        obscuratum est insipiens cor eorum; dicentes enim se
11     VIII, XXIII |        Aegypti a facie eius, et cor eorum uincetur in eis, et
12        X, III   |     sursum est, eius est altare cor nostrum; eius Vnigenito
13        X, V     |         Deo spiritus contritus; cor contritum et humiliatum
14        X, V     |      uult (quorum hoc unum est: cor contritum et humiliatum
15        X, XXV   |         terra. Defecit, inquit, cor meum et caro mea, Deus cordis
16        X, XXV   |        sed Deus cordis mei. Per cor quippe caro mundatur. Vnde
17      XIV, VII   |        et: Dedisti laetitiam in cor meum; et: Adimplebis me
18      XIV, IX    |    tempta me; ure renes meos et cor meum; ut doleant in temptationibus,
19      XIV, XIII  |    Bonum est enim sursum habere cor; non tamen ad se ipsum,
20      XIV, XIII  |         modo quod sursum faciat cor, et est aliquid elationis
21      XIV, XIII  |   elationis quod deorsum faciat cor. Hoc quidem quasi contrarium
22      XIV, XIII  |      est: Ante ruinam exaltatur cor ct ante gloriam humiliatur.
23      XIV, XXVIII|        obscuratum est insipiens cor eorum; dicentes se esse
24       XV, III   |    gaudens atque ex multis unum cor faciens, id est perfecte
25       XV, VII   |          quibus absconditum est cor alterius, esse posset ambiguum
26      XVI, IV    |        humilitas, sursum leuans cor ad Dominum, non contra Dominum,
27     XVII, IV    |     Dicit enim: Confirmatum est cor meum in Domino, exaltatum
28     XVII, IV    |       agnoscit: Confirmatum est cor meum in Domino, exaltatum
29     XVII, IV    |       Deo meo. Vere confirmatum cor et cornu uere exaltatum,
30     XVII, VI    |      scriptum est: Et percussit cor Dauid super eum, quia abstulit
31     XVII, VI    |   Dominus sibi hominem secundum cor suum, et mandabit ei Dominus
32     XVII, XVI   |     psalmorum libro: Eructuauit cor meum uerbum bonum, dico
33     XVII, XVIII |       uideret, uana locutum est cor eius, congregauit iniquitatem
34     XVII, XVIII |      Propter hoc iucundatum est cor meum et exultauit lingua
35     XVII, XX    |     domum potus; et paulo post: Cor, inquit, sapientium in domo
36     XVII, XX    |    sapientium in domo luctus et cor insipientium in domo epularum.
37      XIX, VIII  |    notitiam perferuntur, quibus cor nostrum flagris uratur,
38       XX, VII   |    uidet (si tamen uidet, cuius cor non uidet), qualis autem
39       XX, XXI   |       et uidebitis, et gaudebit cor uestrum et ossa uestra ut
40       XX, XXI   |      Ibi uidebimus, et gaudebit cor nostrum. Nec expressit quid
41       XX, XXI   |  uidebitis, inquit, et gaudebit cor uestrum. Hic creditis, ibi
42       XX, XXI   |      quoniam dixit: Et gaudebit cor uestrum, ne putaremus illa
43       XX, XXI   |        priorum, nec ascendet in cor ipsorum, sed laetitiam et
44       XX, XXVIII|        Numquid uano iustificaui cor meum et laui in innocentibus
45       XX, XXIX  |        inlustris, qui conuertet cor patris ad filium et cor
46       XX, XXIX  |         cor patris ad filium et cor hominis ad proximum suum,
47       XX, XXIX  |   carnaliter sapiunt, conuertet cor patris ad filium, id est
48       XX, XXIX  |        patris ad filium, id est cor patrum ad filios; singularem
49       XX, XXIX  |        et ipse Moyses; sic enim cor patrum conuertetur ad filios,
50       XX, XXIX  |     intellegentiam filiorum; et cor filiorum ad patres eorum,
51       XX, XXIX  |        Septuaginta dixerunt: Et cor hominis ad proximum suum.
52       XX, XXIX  |          ut intellegatur Helias cor Dei Patris conuersurus ad
53       XX, XXIX  |       Iudaeis enim nunc auersum cor habet Deus a Christo nostro,
54       XX, XXIX  |       hoc putant. Eis ergo tunc cor eius conuertetur ad Filium,
55       XX, XXIX  |          Quod uero sequitur: Et cor hominis ad proximum suum,
56       XX, XXIX  |        est, conuertet Helias et cor hominis ad proximum suum:
57       XX, XXIX  |        melius intellegitur quam cor hominis ad hominem Christum?
58      XXI, IX    |    lignum, sic maeror excruciat cor uiri. Qui uero poenas et
59      XXI, XXIV  |        usque ad mortem habebunt cor impaenitens nec ex inimicis
60     XXII, III   |        priorum, nec ascendet in cor ipsorum, sed laetitiam et
61     XXII, XXIX  |    Giezi uerba prophetae: Nonne cor meum iit tecum, quando conuersus
62     XXII, XXIX  |     presbyter Hieronymus: Nonne cor meum, inquit, in praesenti