Liber, Caput

 1        I, XV  |        potius uera quaeratur, qua beata esse possit et ciuitas.
 2        I, XV  |       ciuitas. Neque enim aliunde beata ciuitas, aliunde homo, cum
 3      VII, V   |        solo inlustrante anima fit beata, si eius gratiae non sit
 4      VII, XIX |            a quo uita in aeternum beata poscenda est; sed earum
 5     VIII, XVI |    aeterna, quid boni est, si non beata? Melior est enim temporalis
 6     VIII, XVII|  perturbantur, quod animalia sunt beata, non misera, et propterea
 7     VIII, XVII|           animalia sunt, quae nec beata possunt esse nec misera:
 8     VIII, XVII|            quod animalia sunt non beata, sed misera. ~
 9       IX, II  |     rationalis et intellectualis, beata est. ~
10       IX, XIII|   Platonicos sublimium deorum uel beata aeternitas uel aeterna beatitudo;
11       IX, XV  |        inmortalitatem huius medii beata mortalitas interueniendo
12       IX, XV  | separatores, quia multitudo, quae beata est, unius Dei participatione
13       IX, XV  |      unius Dei participatione fit beata; cuius participationis priuatione
14       IX, XVII|       iudicauerunt, cum agitur de beata uita, corporalium contrectationum
15        X, I   |   philosophis, cum quibus haec de beata uita, quae post mortem futura
16        X, III |        simus, cui et ipsa subdita beata est. Si ergo non colit Deum,
17        X, XII |         ut Dei unius, in quo solo beata uita est, cultum religionemque
18        X, XVI |          Quibus igitur angelis de beata et sempiterna uita credendum
19        X, XXIX|        fugiendum, ut anima possit beata permanere cum Deo? Sed ipse
20        X, XXIX|       carebit beatitudine, si, ut beata sit anima, corpus est omne
21        X, XXX |        mundatio. Nec ueritate ibi beata erit anima, quamdiucumque
22        X, XXX |          ubi oportet fallatur, ut beata sit. Non enim beata erit
23        X, XXX |            ut beata sit. Non enim beata erit nisi secura; ut autem
24       XI, IV  |          absurditas, ut etiam cum beata dicitur in hoc utique non
25       XI, IV  |     dicitur in hoc utique non sit beata, si futuram suam miseriam
26       XI, IV  |     existimat. falsa opinione sit beata; quo dici stultius nihil
27       XI, IV  |      cetero sit anima in aeternum beata, quo modo eum alienum ab
28       XI, X   |          diuina uel sapientia uel beata sunt. Ceterum dictus est
29       XI, XI  |         tamen si uere perfecteque beata uita non nisi aeterna est,
30      XII, I   |         intellectualis bonum, quo beata sit, nisi Deus. Ita quamuis
31      XII, I   |       Deus. Ita quamuis non omnis beata possit esse creatura (neque
32      XII, I   |       creata est. Hoc enim adepto beata, quo amisso misera est.
33      XII, I   |        quae adhaerere possunt, ut beata sint, inmutabili bono, quod
34      XII, I   |      indigentiam suam nisi utique beata sit eique explendae non
35      XII, XX  |        miseria liberantur, in sua beata inmortalitate sine fine
36      XII, XXI | consequenda expectatur; ibi autem beata, sed non aeterna, quandoque
37      XII, XXI |     beatitudinem subleuetur, quam beata, quibus transactis in miseriam
38     XIII, I   |          angelica inmortalitas et beata aeternitas sequeretur; inoboedientes
39     XIII, XVII|     uiribus adserentes animae, ut beata esse possit, non terrenum
40     XIII, XVII|      elementis? Nam si animae, ut beata sit, corpus est omne fugiendum,
41     XIII, XXIV|      ciues sanctorum angelorum in beata uita manentium, ita spiritalibus
42      XIV, IX  |      uiuere uolumus; in illa uero beata, quae sempiterna promittitur,
43      XIV, IX  |        habet, peruersa peruersos. Beata uero eademque aeterna amorem
44      XIV, XXV |          nec plene atque perfecte beata erit nisi adepta quod expetit.
45      XIV, XXV |         quia patienter miser est? Beata quippe uita si non amatur,
46      XIV, XXV |       enim beatus est, a quo ipsa beata uita fion amatur ut digna
47      XIV, XXV |       aeternam uelit. Tunc igitur beata erit, quando aeterna erit. ~
48     XVII, XX  |      principes tui mane comedunt. Beata tu, terra, cuius rex tuus
49      XIX, III |         esse non.potest, fruitur, beata esse dicitur; si uero et
50      XIX, IV  |       mortis quaerit auxilium! Si beata est, maneatur in ea. Quo
51      XIX, IV  |           ut non uideat, quod, si beata esset, fugienda non esset?
52      XIX, IV  |          fugeret. An non erat iam beata? Misera ergo erat. Quo modo
53      XIX, IV  |     adgrauatur malis." Certe ergo beata est in eisdem ipsis malis,
54      XIX, IV  |      subiacet casibus, nullo modo beata diceretur, si homines, qui
55      XIX, IV  |            spe futuri saeculi sit beata, sicut et salua. Quo modo
56      XIX, IV  |           et salua. Quo modo enim beata est, quae nondum salua est?
57      XIX, XXVI|        uita carnis anima est, ita beata uita hominis Deus est, de
58       XX, VI  |           scilicet, quae, quoniam beata est, sola uita dicenda est.
59     XXII, XXIV|         mortem? Quae bona in illa beata uita faciet eo, sumere,
60     XXII, XXVI|      Porphyrius ait, inquiunt, ut beata sit anima, corpus esse omne
61     XXII, XXVI|          futurum corpus, si anima beata non erit, nisi omne corpus
62     XXII, XXX |        ambigendum. Atque id etiam beata illa ciuitas magnum in se