Liber, Caput

 1        I, XIX   |          lucemque perosi Proiecere animas; cui ad superna redire cupienti
 2        I, XXVIII|        tamen interrogate fideliter animas uestras, ne forte de isto
 3       II, V     |           aottem uirorum pretiosas animas captat, ut ille magnae indolis
 4       IV, XI    |            uiuere atque rationales animas habere, et ideo sine controuersia
 5      VII, VI    |           circulum lunae aetherias animas esse astra ac stellas, eos
 6      VII, VI    |      uentorum cacumina aerias esse animas, sed eas animo, non oculis
 7      VII, XVIII |            atque haec paulatim per animas hominum daemonibus similes
 8      VII, XXIX  |            constat; nec animam uel animas per uiuentia quaecumque
 9     VIII, X     |            uerum etiam super omnes animas incorruptibilis, principium
10     VIII, XVII  |          beati sunt. Easdem quippe animas rationales etiam ipsos habere
11     VIII, XXIV  |          eamque miscentes, quoniam animas facere non poterant, euocantes
12     VIII, XXIV  |            non poterant, euocantes animas daemonum uel angelorum eas
13     VIII, XXIV  |          conligati cultorum suorum animas in suam societatem redigendo
14     VIII, XXVI  |          eamque miscentes, quoniam animas facere non poterant, euocantes
15     VIII, XXVI  |            non poterant, euocantes animas daemonum uel angelorum eas
16     VIII, XXVI  |          qui tales deos faciebant, animas facere non utique poterant),
17     VIII, XXVI  |           singulas ciuitates eorum animas, quorum sunt consecratae
18       IX, XI    |                XI] Dicit quidem et animas hominum daemones esse et
19        X, II    |            inmortalium beatorumque animas esse intellegit, quos in
20        X, X     |           phantasmata, qui miseras animas multorum falsorumque deorum
21        X, XI    |       simulans deos et daemones et animas defunctorum, et hoc esse
22        X, XI    |     fallaces, qui simulant deos et animas defunctorum, daemones autem
23        X, XVI   |         mirabilibus factis humanas animas permouerent, qui sacrificia
24        X, XXI   |          appellant alicuius meriti animas defunctorum. Sed a contrario
25        X, XXX   |            emendauit? Nam Platonem animas hominum post mortem reuolui
26        X, XXX   |        noua corpora redire humanas animas arbitratus est. Puduit scilicet
27        X, XXX   |         honestius creditur reuerti animas semel ad corpora propria
28        X, XXX   |           in solos homines humanas animas praecipitari posse sentiret,
29        X, XXX   |            campos Elysios purgatas animas missas (quo nomine tamquam
30        X, XXX   | aeternitate certissima, desiderare animas corruptibilium corporum
31       XI, IV    |          facta sunt omnia, quae in animas sanctas etiam se transfert,
32       XI, XXIII |       faceret nisi bonus Deus; sed animas dicunt, non quidem partes
33      XII, XXI   |            dicunt liberatas quidem animas ad miseriam non reuersuras,
34      XII, XXI   |       concedunt, si ita est, nouas animas fieri, quibus sit et noua
35      XII, XXVI  |       uerum etiam ipsas animantium animas, dum non fit, facit: supra
36     XIII, XVII  |        dicentes habere beatissimas animas et tamen aeternis corporibus
37     XIII, XIX   |       dixisse laudatur (ita quippe animas mortalium nec in suis corporibus
38     XIII, XIX   |        etiam bonas atque sapientes animas, quibus non talia corpora
39     XIII, XIX   |             uerum etiam sapientium animas ita uoluisse de corporeis
40     XIII, XIX   |     perpetuam, etiam ipse purgatas animas sine ullo ad miserias pristinas
41     XIII, XIX   |     corporibus constitutis humanas animas anteponere: cur eis uidetur
42      XIV, IV    |            per septuaginta quinque animas septuaginta quinque homines
43      XIV, V     |   moribundisque membris sic affici animas opinantur, ut hinc eis sint
44      XIV, V     |      audisset a patre apud inferos animas rursus ad corpora redituras,
45      XIV, V     |         ire putandum est ~Sublimes animas iterumque ad tarda reuerti ~
46    XVIII, XXXI  |  correctionibus eorum, quae piorum animas tanta iucunditate perfundunt,
47       XX, I     |            a summo ac uero Deo per animas sanctas dicta esse crediderit,
48       XX, IX    |           ideo tantummodo martyrum animas commemorauit, quia ipsi
49       XX, X     |  resurrectionem ad corpora, non ad animas pertinere, quia corporum
50       XX, X     |       autem et animae: profecto et animas resurgere confitendum est.
51       XX, XIII  |            per hoc et illi, quorum animas auctor libri huius uidisse
52       XX, XXIV  |          sed caelum dictum propter animas, terram propter corpora.
53      XXI, III   |         huius operis libro, habere animas secundum ipsos ab omni etiam
54      XXI, III   |          sicut ipsa corpora dolere animas faciunt, quas tamen non
55      XXI, XXVII |   describeret, ubi putant habitare animas beatorum, non solum ibi
56     XXII, XXVII |        Plato dixit sine corporibus animas in aeternum esse non posse.
57     XXII, XXVII |         enim dixit etiam sapientum animas post quamlibet longum tempus,
58     XXII, XXVII |            sapientum purgatissimas animas ad humana corpora redituras;
59     XXII, XXVII |     miserias corruptibils corporis animas sanctas; ut non singuli
60     XXII, XXVII |        quae promittit Deus, beatas animas in aeternum cum sua aeterna
61     XXII, XXVII |       inmortalia corpora redituras animas esse sanctorum, ad sua illas
62     XXII, XXVIII|          consentiunt etiam sanctas animas ad corpora redituras, sicut