Liber, Caput

 1        I, Pr    |              ciuitatem Dei siue in hoc temporum cursu, cum inter impios
 2       II, III   |            certa interualla locorum et temporum genus humanum oportet adfligi,
 3       II, XVIII |               igitur tot et tanta mala temporum illorum uel tolerabiliora
 4      III, XXI   |               in comparationem aliorum temporum dictum, quibus temporibus
 5       IV, I     |             cognoscendam praeteritorum temporum historiam memoriae mandauerunt,
 6       IV, XXXIII|                sed pro rerum ordine ac temporum occulto nobis, notissimo
 7       IV, XXXIII|       notissimo sibi; cui tamen ordini temporum non subditus seruit, sed
 8        V, III   |             haec ad productiora spatia temporum pertinent; momenta uero
 9        V, IV    |               illas pertinent minutias temporum, quae inter se habent gemini,
10        V, IV    |             inconprehensibilia, sed ad temporum spatia pertinent, quae obseruari
11        V, VI    |             amborum eadem momenta sunt temporum, unde fit ut sub eadem constellatione
12        V, XXVI  |            imperii magnitudo, quam pro temporum gubernatione dispensat. ~
13       VI, II    |              patriae, tu descriptiones temporum, tu sacrorum iura, tu sacerdotum,
14     VIII, XI    |               Sed diligenter supputata temporum ratio, quae chronica historia
15       IX, XXII  |            Daemones autem non aeternas temporum causas et quodam modo cardinales
16       IX, XXII  |           sapientia uiuunt, mutationes temporum praeuidere Deique uoluntatem,
17        X, III   |      sacramusque memoriam, ne uolumine temporum ingrata subrepat obliuio;
18        X, XIV   |         eruditio per quosdam articulos temporum tamquam aetatum profecit
19        X, XV    |          prouidentiae placuit ordinare temporum cursum, ut, quem ad modum
20        X, XV    |            syllabatim per transitorias temporum morulas humanae linguae
21        X, XV    |                autem lex distributione temporum data est, quae prius haberet,
22        X, XVI   |              ea dico, quae interuallis temporum occultis ipsius mundi causis,
23       XI, VI    |            omnino mutatio, creator sit temporum et ordinator: quo modo dicatur
24       XI, VI    |       ordinator: quo modo dicatur post temporum spatia mundum creasse non
25       XI, XXI   |             eius quoque scientia trium temporum, praesentis uidelicet et
26       XI, XXX   |             Deo fuerit necessaria mora temporum, quasi qui non potuerit
27      XII, IV    |        peragant infimam pulchritudinem temporum in genere suo istius mundi
28      XII, X     | conflagrationibus per certa interualla temporum non quidem omnia, sed plurima
29      XII, XI    |             quas perhibent in historia temporum multa annorum milia continere,
30      XII, XI    |                Graeca Aegyptiae numero temporum concordat historia. Et ideo
31      XII, XI    |             multum abhorret in spatiis temporum a probabili fide rerum:
32      XII, XIII  |                ineffabilis numerositas temporum, quae tamen fine conclusa
33      XII, XIV   |          dissoluere, nisi ut circuitus temporum inducerent, quibus eadem
34      XII, XIV   |           quibus illi putant sic eadem temporum temporaliumque rerum uolumina
35      XII, XVI   |              aliam per alia atque alia temporum spatia, ne aliquam Creatori
36      XII, XVI   |              mortalem quidem per uices temporum semper fuisse creaturam,
37      XII, XIX   |                nisi eisdem circuitibus temporum eadem temporalia repetantur,
38      XII, XX    |            semper eadem per interualla temporum necesse esse repeti existimantur;
39      XII, XXI   |               antea certis interuallis temporum fuerit et postea sit futurum.
40      XII, XXVI  |            Quis enim alius creator est temporum, nisi qui fecit ea, quorum
41     XIII, XI    |                Ita etiam in transcursu temporum quaeritur praesens, nec
42     XIII, XX    |            senectute confecta decursis temporum spatiis interirent; tamquam
43       XV, IX    |             infixum uir fortis illorum temporum pugnans et rapuit et cucurrit
44       XV, XII   |        peruenisse, haec omnia inscitia temporum accidisse arbitratus est. "
45       XV, XXI   |               ab ipso Adam dinumeratio temporum, quam noluit facere, qui
46       XV, XXI   |             fines, incipit dinumeratio temporum: In qua et aliae generationes
47      XVI, XIV   |             sunt in hoc ordine, in quo temporum dinumeratio decessione gignentium
48      XVI, XV    |              quasi hoc etiam in ordine temporum sequeretur: Et erat, inquit,
49      XVI, XXIV  |             cum sint insignes afficuli temporum ab Adam usque ad Noe et
50     XVII, I     |               compleantur, per ordinem temporum procurrens Dei ciuitas indicabit.
51     XVII, XIII  |             alienigena, per interualla temporum, quibus leguntur paces alternasse
52    XVIII, II    |                etiam ipsi Latini sunt, temporum seriem deduxerunt qui gentem
53    XVIII, XIV   |               sicut alii homines eorum temporum, Castor et Pollux. Illam
54    XVIII, XXXI  |         adtinet, nullus ei homo suorum temporum coaequetur. Quae tempora
55       XX, III   |           huius et uanescentes interea temporum lapsus, ubi nihil solidum,
56       XX, IV    |         meritorum ordinem seruare quam temporum. ~
57     XXII, XX    |         testatur historia et nostrorum temporum infelicia experimenta docuerunt:
58     XXII, XXX   |               Abraham, non aequalitate temporum, sed numero generationum;