Liber, Caput

 1        I, XXV  |          non alieni, sed proprii peccati deuitandi causa, ne sub
 2        X, XXII |          subiugat nisi societate peccati. In eius ergo nomine uincitur,
 3        X, XXII |         gratia, ut polluti carne peccati carnis peccati similitudine
 4        X, XXII |     polluti carne peccati carnis peccati similitudine mundaremur.
 5        X, XXIV |      mortem, quamuis esset poena peccati, quam tamen pro nobis sine
 6       XI, XV   |      putandus est, sed ab initio peccati, quod ab ipsius superbia
 7      XII, VI   | nuncupetur? Initium quippe omnis peccati superbia. Noluerunt ergo
 8      XII, VI   |         est, bona uoluntas causa peccati, quo absurdius putari nihil
 9     XIII, III  |        quod etiam ipsa sit poena peccati? Hanc enim primi homines,
10     XIII, III  |        quantum quidem adtinet ad peccati et mortis originem. Non
11     XIII, III  |        mortique generaret. A quo peccati uinculo si per Mediatoris
12     XIII, III  |         fine poenalem liberati a peccati obligatione non transeunt. ~
13     XIII, IV   |      ipsam patiantur, si et ipsa peccati poena est, quorum per gratiam
14     XIII, IV   |     Saluatoris in usus iustitiae peccati poena conuersa est. Tunc
15     XIII, V    |   dubitauit dicere uirtutem esse peccati. Aculeus, inquit, mortis
16     XIII, V    |       est peccatum, uirtus autem peccati lex. Verissime omnino. Auget
17     XIII, V    |         quoniam uirtus est dicta peccati: ideo ipse alio loco uersans
18     XIII, V    |         est, quia prohibitio est peccati; mors autem mala, quia stipendium
19     XIII, V    |        mala, quia stipendium est peccati; sed quem ad modum iniustitia
20     XIII, VI   |     renascentis; et cum sit mors peccati retributio, aliquando inpetrat,
21     XIII, VII  |       monstrauit, quod ad poenam peccati antea fuerat constitutum,
22     XIII, XV   |        sed merito inflictam esse peccati, quoniam peccatum uindicans
23     XIII, XVII |       qualia esse compulit poena peccati. ~
24     XIII, XIX  |         potuisset accidere, nisi peccati meritum sequeretur. Licet
25     XIII, XXIII|          quia nisi perpetratione peccati necessitatem moriendi habere
26     XIII, XXIII|       quod factum est admissione peccati. Non enim existimandum est
27     XIII, XXIII|     spiritale corpus habuisse et peccati merito in animale mutatum.
28      XIV, I    |          in posteros obligatione peccati et mortis necessitate transmissa.
29      XIV, III  |        quae adgrauat animam, non peccati primi est causa, sed poena;
30      XIV, X    |        Erat deuitatio tranquilla peccati, qua manente nullum omnino
31      XIV, XI   |         dirimi nec in communione peccati; nec ideo minus reus, si
32      XIV, XIII |     superbia? Initium enim omnis peccati superbia est. Quid est autem
33      XIV, XIII |     desereret etiam in societate peccati. Non ergo malum opus factum
34      XIV, XV   |      breuiter dicatur, in illius peccati poena quid inoboedientiae
35      XIV, XVII |          corporis nulla eos lege peccati menti eorum repugnante confunderet.
36      XIV, XXI  |          non ad poenam pertinere peccati. Sed nunc homines, profecto
37      XIV, XXIII|        non permissa delectatione peccati. Hunc renisum, hanc repugnantiam,
38       XV, VI   |   nostris, quae potius iam poena peccati est, sicut apostolus praecipit,
39       XV, VII  |        Absit. Cuius igitur, nisi peccati? Dixerat enim: Peccasti,
40       XV, VII  |         conuersionem esse debere peccati, ut nulli alii quam sibi
41       XV, XX   |          sexu initium factum est peccati, per quod omnes morimur.
42      XVI, XXVII|      nisi originalis obligatione peccati. ~
43      XIX, XV   | appellati; quod etiam ipsum sine peccati merito non est. Nam et cum
44      XIX, XV   |       facit peccatum, seruus est peccati, ac per hoc multi quidem
45      XIX, XV   |           seruus est hominis aut peccati. Verum et poenalis seruitus
46       XX, I    |          separans primos homines peccati magni perpetratores; immo
47       XX, IV   |          Per legem enim cognitio peccati. Nunc autem sine lege iustitia
48       XX, VII  |         est homo et magni illius peccati merito in huius mortalitatis
49       XX, XIX  |         et reuelatus fuerit homo peccati, filius interitus, qui aduersatur
50       XX, XIX  |       occultis, quibus ab initio peccati rationalis creaturae numquam
51       XX, XXVI |    integri ab omni sorde ac labe peccati se ipsos Deo mundissimas
52      XXI, XI   |        breue tempus pro cuiusque peccati celeritate coartetur, ut
53      XXI, XI   |          ipse alteri inprobitate peccati. Porro autem si alienae
54      XXI, XIV  |     regenerationis ab originalis peccati, quo solo tenebantur, uinculo
55      XXI, XVI  |         crescente atque uincente peccati etiam reatus praeuaricationis
56      XXI, XVII |      temporis metas pro cuiusque peccati quantitate longioris siue
57      XXI, XXVI |       ipsa carnis, quae de primi peccati perpetratione concepta est,
58     XXII, XXIV |          et quodam modo intextam peccati uitium potuit auferre, quo