Liber, Caput

 1        I, VIII  |      peccatum manifesta plecteret poena, nihil ultimo iudicio seruari
 2        I, XIII  |      potuerunt ista praebere, nec poena mortuorum, qui non possunt
 3       II, XXIX  |      quibus aeterna tua felicitas poena est. Non tam luno Troianis,
 4       IV, III   |        dominis inrogatur, non est poena criminis, sed uirtutis examen.
 5       IV, XXVI  |         est homini, quod maior ei poena, si non faceret, inmineret.
 6        V, XXXIII|   exercituS atque ipse mox captus poena debita necaretur. Nam si
 7      VII, XXXV  |       legibus solere prohiberi et poena seuerissima uindicari. Nolo,
 8       IX, III   |         quo uetustiores et debita poena insanabiles) ipsius quoque
 9       IX, IX    |       capite deorsum nequitia uel poena suspendit, ut inferiorem
10        X, XXIV  |       ipsam mortem, quamuis esset poena peccati, quam tamen pro
11       XI, XV    |           inluderetur, sed in hac poena post peccatum ordinatum.
12      XII, VIII  |        uoluntarios defectus iusta poena consequitur. Deficitur enim
13      XII, XXVII |       diuinum munus est: quo modo poena est ad ista corpora, id
14     XIII, II    |     cruciatur. Nam in illa ultima poena ac sempiterna, de qua suo
15     XIII, III   |     obtineri, quod etiam ipsa sit poena peccati? Hanc enim primi
16     XIII, III   |        nulla. Cur enim esset ulla poena in quibus non essent ulla
17     XIII, III   |        stirpe esset exortum eadem poena teneretur obnoxium. Non
18     XIII, III   |          in paruulis, peccato uel poena ille redactus est (quae
19     XIII, IV    |     patiantur, si et ipsa peccati poena est, quorum per gratiam
20     XIII, IV    |         in usus iustitiae peccati poena conuersa est. Tunc enim
21     XIII, IV    |         Dei misericordiam et ipsa poena uitiorum transit in arma
22     XIII, VI    |   propagine procul dubio sit mors poena nascentis, tamen si pro
23     XIII, XVI   |          consilio. Si ergo animae poena est in qualicumque corpore
24     XIII, XVII  |          sed qualia esse compulit poena peccati. ~
25      XIV, I     |           cuius nullus est finis, poena debita praecipites ageret,
26      XIV, III   |      peccati primi est causa, sed poena; nec caro corruptibilis
27      XIV, XII   |     cupiditas resistebat, quod de poena transgressionis postea subsecutum
28      XIV, XV    |          magna est inoboedientiae poena proposita et res a Creatore
29      XIV, XV    |        dicatur, in illius peccati poena quid inoboedientiae nisi
30      XIV, XV    |        quod recipimus, non illius poena quod fecimus. Dolores porro,
31      XIV, XVII  | nesciebant. Qua gratia remota, ut poena reciproca inoboedientia
32      XIV, XVII  |        carnis suae, tamquam teste poena inoboedientiae suae, consuerunt
33      XIV, XVIII |          quod pudeat comitetur ex poena? ~
34      XIV, XXVI  |           quibus illi iuste esset poena communis. Cur ergo non crearet
35      XIV, XXVII |     beatitudine non permansura et poena iustissima secutura. Cum
36       XV, VI    |          nostris, quae potius iam poena peccati est, sicut apostolus
37       XV, XXI   |           reddens quod debetur in poena, istis donans quod non debetur
38       XV, XXV   |        sed iudicium quo inrogatur poena peccato. Cogitatio uero
39      XVI, XI    |         illa communis, quoniam de poena uenit illa multiplicatio
40      XVI, XI    |       remansit, non ibi fuit illa poena, quae facta est mutatione
41    XVIII, X     |          Minerua suffragiis et in poena suarum suffragatricium uinceretur,
42    XVIII, XVI   |      Diomeden fecerunt deum, quem poena diuinitus inrogata perhibent
43      XIX, XIII  |   iustitiae Dei, qua ordinatur in poena; nec ibi Deus bonum insequitur
44      XIX, XXVIII|     utrumque ideo non deficit, ne poena deficiat. Ad hos autem fines
45      XXI, VIII  |       crederent, non cum illis de poena damnatorum, quae futura
46      XXI, VIII  |   spirituum, quibus cura est tali poena dignos animos hominum noxiae
47      XXI, IX    |           est et ignis et uermis, poena erit carnis? Aut si uindictam
48      XXI, X     |         quo modo in eo erit etiam poena spirituum malignorum? Idem
49      XXI, X     |        spiritus incorporeos posse poena corporalis ignis affligi,
50      XXI, XI    |     scilicet tempore perpetratis, poena quisque damnetur aeterna,
51      XXI, XII   |                          XII] Sed poena aeterna ideo dura et iniusta
52      XXI, XIV   |          uita ipsa mortalium tota poena sit, quia tota temptatio
53      XXI, XIV   |      super terram? Non enim parua poena est ipsa insipientia uel
54      XXI, XVI   |        ipsius uis atque arbor pro poena digna cuiusque uarietur,
55      XXI, XVIII |    continuit in ira sua, ut ab ea poena supplicibus parceret, quam
56     XXII, I     |  angelorum uoluntarium iustissima poena sempiternae infelicitatis
57     XXII, XXII  |       ipse, etiam qui est utilis, poena sit. ~Sed praeter pueriles