Liber, Caput

 1        I, V     |             Sallustius, nobilitatae ueritatis historicus, sententia sua,
 2        I, XXVII |         euertit et a consideratione ueritatis auertit, ut, si se quisque
 3       II, I     |            I] Si rationi perspicuae ueritatis infirmus humanae consuetudinis
 4       II, I     |             discentes et numquam ad ueritatis scientiam peruenientes. ~
 5       II, XIV   |         debeat, tamquam aduersarios ueritatis poetas censuit urbe pellendos?
 6       II, XVIII |       plausu uanitatis, sed iudicio ueritatis gloriosissimam ciuitatem? ~
 7        V, XIV   |            erubescat et cedat amori ueritatis. Tam enim est hoc uitium
 8        V, XVI   |             thensaurus communis est ueritatis. Proinde non solum ut talis
 9       VI, Pr    |    uanitatis, nullis cedere uiribus ueritatis, in perniciem utique eius,
10       VI, I     |   dispertita et propria non ratione ueritatis, sed uanitatis opinione
11       VI, VI    |         quibus doctrina inimica est ueritatis! Sequestrata igitur paululum
12     VIII, I     |            etiam Varronis opinionem ueritatis propinquitate transcendunt;
13     VIII, IV    |         perspectionem sibi uindicat ueritatis. Ideo haec tripertitio non
14     VIII, V     |           Deum et rerum auctorem et ueritatis inlustratorem et beatitudinis
15     VIII, VII   |              qui posuerunt iudicium ueritatis in sensibus corporis eorumque
16     VIII, X     |   uniuersitatis et lux percipiendae ueritatis et fons bibendae felicitatis.
17     VIII, XXIV  |     multitudo erroris, abstulit uia ueritatis; quod instituit incredulitas,
18       IX, V     |        contentionis cupidiores quam ueritatis. Sed adhuc merito quaeri
19        X, II    |             et lumen intellegentiae ueritatis, quam unde praebetur et
20        X, XVI   |       egerit ad commendanda eloquia ueritatis suae, ut per istos inmortales
21        X, XXII  |        ipsam speciem incommutabilis ueritatis ad perfectionem plenissimam
22        X, XXXII |            numerum, hoc est testium ueritatis, per quos ostenderetur omnia
23        X, XXXII |           pietatis et commendatione ueritatis esse toleranda. Videbat
24       XI, XIX   |              quod plures sententias ueritatis parit et in lucem notitiae
25       XI, XIX   |          casuros et priuatos lumine ueritatis in tenebrosa superbia remansuros.
26       XI, XIX   |         angelorum est inlustratione ueritatis intellegibiliter fulgens,
27       XI, XXII  |            atque ita incommutabilis ueritatis luce priuari, non Dei partem
28       XI, XXV   |            et de ratione indagandae ueritatis et de boni fine, ad quem
29       XI, XXIX  |             praesentiam inmutabilis ueritatis, hoc est Verbum eius unigenitum,
30      XII, XVI   |           ne sit absurdum et a luce ueritatis alienum mortalem quidem
31      XII, XXI   |        futuros miseros aut in tanta ueritatis luce nesciamus aut in summa
32     XIII, XXIV  |          pertractanda et Domino Deo ueritatis adiuuante soluenda: Si libido
33      XIV, IX    |   cupidiores esse contentionis quam ueritatis. Apud nos autem iuxta scripturas
34       XV, II    |        expressae, sicut futura est, ueritatis. De hac imagine seruiente
35       XV, VI    |            homini omnis praedicatio ueritatis. Facit autem hoc Deus a
36       XV, XVIII |             Nempe clamat adtestatio ueritatis. In spe igitur uiuit homo
37      XVI, XXXIII|          sunt praenuntiatae indicia ueritatis, quam conpleri uidemus in
38      XVI, XXXVII|            nisi profundum mysterium ueritatis? Ipsa autem benedictio qualis
39     XVII, IV    |        Tantumne mens hominum a luce ueritatis auersa est, ut non sentiat
40      XIX, I     |          limes in tantum ab itinere ueritatis deuiare permisit, ut non
41      XIX, II    |     contemplatione uel inquisitione ueritatis otioso, altero in gerendis
42      XIX, IV    |     conprehensionem perceptionemque ueritatis sensum et intellectum? Sed
43      XIX, IV    |          sapienti? Deinde perceptio ueritatis in hac carne qualis aut
44      XIX, XIII  |            ueritate non stetit, sed ueritatis iudicium non euasit; in
45      XIX, XIX   |             tamen quid amore teneat ueritatis, quid officio caritatis
46      XIX, XIX   |             inquisitio aut inuentio ueritatis, ut in ea quisque proficiat
47      XIX, XIX   |       Itaque ab studio cognoscendae ueritatis nemo prohibetur, quod ad
48      XIX, XIX   |             sanctum quaerit caritas ueritatis; negotium iustum suscipit
49      XIX, XIX   | necessitatem; sed nec sic omni modo ueritatis delectatio deserenda est,
50       XX, III   |              nihil est; non enim ad ueritatis imaginem reformatur, remanens
51       XX, XIX   |            pro eo, quod dilectionem ueritatis non receperunt, ut salui
52       XX, XIX   |           quod dilectionem, inquit, ueritatis non receperunt, ut salui
53      XXI, VIII  |        dicendo aliquando in aliquid ueritatis incurrant. Nobis tamen ista,
54     XXII, XXII  |       ignorat cum quanta ignorantia ueritatis, quae iam in infantibus
55     XXII, XXIV  |    doctrinae et habilis perceptioni ueritatis et amoris boni; qua capacitate
56     XXII, XXIV  |           non de fide atque itinere ueritatis, qua illa inmortalis adquiritur.