Liber, Caput

 1        I, XXX   |       dominandi, quae inter alia uitia generis humani meracior inerat uniuerso
 2        V, II    |             cum tam multa diuersissimi generis diuersissimorum effectuum
 3        V, II    |                geminorum uel humilitas generis eadem uel nobilitas, cuius
 4        V, XI    |           naturaliter est, cuiuscumque generis est, cuiuslibet aestimationis
 5        V, XIX   |       latentior propter diuersa merita generis humani, Deo magis nota quam
 6       VI, VI    |           naturali tertiam quandam sui generis distinguere conaretur, magis
 7      VII, Pr    |              tenacius diuturnus humani generis error infixit, euellere
 8      VII, XXXII |           aeternae iam inde ab exordio generis humani per quaedam signa
 9      VII, XXXIII|            etiam quaelibet aliae huius generis essent, quamuis nihil ad
10     VIII, I     |               et intellectualem, cuius generis anima humana est, participatione
11     VIII, II    | arrogantissimum uidebatur. Ionici uero generis princeps fuit Thales, Milesius,
12     VIII, IX    |                 siue tantummodo Ionici generis, qui in eis praecipui fuerunt,
13        X, XIV   |              unius hominis, ita humani generis, quod ad Dei populum pertinet,
14        X, XXXII |                temporibus, pro aetatum generis humani distributione, sicut
15       XI, IX    |         discreta est et distinctas sui generis species duo ista elementa
16       XI, XIII  |           initio, id est initio humani generis, ex quo utique homo factus
17      XII, X     |                natura uel institutione generis humani. Alii namque, sicut
18      XII, XXIII |        uoluntatis expertes bestiae sui generis uiuerent, quarum ex aquis
19     XIII, I     |            saeculi exortu et de initio generis humani difficillimis quaestionibus
20     XIII, XXI   |             ubi primi homines parentes generis humani sanctae scripturae
21      XIV, I     |         spiritum uiuere in sui cuiusqm generis pace uolentium et, cum id
22      XIV, I     |           adsequuntur, in sui cuiusque generis pace uiuentium. ~
23      XIV, IX    |              in caritate, non est eius generis timor, cuius ille, quo timebat
24      XIV, IX    |               nisi caritas; sed illius generis est timor qui non est in
25      XIV, IX    |        peccatum. Aut si nullius omnino generis timor esse poterit in illa
26       XV, I     |            mundi uel animae uel ipsius generis humani, quod in duo genera
27       XV, I     |             prior Cain ex illis duobus generis humani parentibus, pertinens
28       XV, III   |                 significat quod natura generis humani peccato uitiata ac
29       XV, V     |                a)rxetu/pwj quaedam sui generis imago respondit. Nam et
30       XV, VII   |             cum electiora sibi eiusdem generis rerum tenet homo, quam sunt
31       XV, XVI   |              matrimonium primis humani generis temporibus omnino licuerit,
32       XV, XVII  |              ergo esset Adam utriusque generis pater, id est et cuius series
33       XV, XXIII |           amauerunt, non quasi homines generis nostri, sed gigantes legimus
34       XV, XXVII |               quae commixtione diuersi generis genus aliquod gignunt. Sed
35      XVI, II    |             referenda; cuius ab initio generis humani non defuit praedicatio,
36      XVI, XXVII |    proprietatem, sed secundum communem generis humani originem omnes in
37      XVI, XXXIX |          claudus. Nam femoris latitudo generis multitudo est. Plures quippe
38      XVI, XLIII |           iuuentutis populi Dei; cuius generis quaedam uelut adulescentia
39      XVI, XLIII |              uelut pueritia fuit huius generis populi Dei a Noe usque ad
40      XVI, XLIII |             obliuio, sicut aetas prima generis humani est deleta diluuio.
41     XVII, VII   |            praescientiam, non secundum generis humani unam eandemque naturam.
42      XIX, V     |          perfugium in his malis humani generis, tuta non est, quid ciuitas,
43      XIX, VII   |                animalia, etiam diuersi generis, quam illi, cum sint homines
44      XIX, VII   |               latitudo peperit peioris generis bella, socialia scilicet
45      XIX, XII   |             cuncta diffusas ad salutem generis cuiusque mortalium congrua
46      XIX, XIII  |          incolumitate ac societate sui generis, et quaeque huic paci uel
47      XIX, XVI   |           autem initium ad aliquem sui generis finem et omnis pars ad uniuersi,
48       XX, I     |              nunc iudicat et ab humani generis initio iudicauit dimittens
49       XX, XX    |               in transgressorem patrem generis humani diuinitus prolata
50       XX, XXI   |               esse diuina per cuiusque generis ministeria Dei, uel angelica
51      XXI, XII   |            aeternum. Hinc est uniuersa generis humani massa damnata; quoniam,
52     XXII, XVII  |              fecit. Vt enim in exordio generis humani de latere uiri dormientis
53     XXII, XXII  |    miserationes suas in ipsis sensibus generis humani prohibitio et eruditio
54     XXII, XXIV  |               est, hanc ipsam miseriam generis humani, in qua laudatur
55     XXII, XXIV  |            quasi fluuio atque torrente generis humani, malum quod a parente
56     XXII, XXIV  |           adhiberetur, nec ipsa in sui generis formas modosque procederet.