Liber, Caput

 1        I, IX    |            Iob: ut sibi ipse humanus animus sit probatus et cognitus,
 2        I, XXII  |            uulgi opinionem, maiorque animus merito dicendus est, qui
 3        I, XXV   |         Nullo modo quidem hoc faciet animus, ut consentiat libidini
 4       II, V     |               ut ille magnae indolis animus hoc uelut diuino testimonio
 5      III, IV    |             esse credant, ut eo modo animus humanus uelut diuinae stirpis
 6       IV, XI    |        Iuppiter corporei huius mundi animus, qui uniuersam istam molem
 7       IV, XII   |     contentionis adtendant, si mundi animus Deus est eique animo mundus
 8        V, IX    |         sacrilegos. Religiosus autem animus utrumque eligit, utrumque
 9        V, XII   |               foris iustum imperium, animus in consuelendo liber, neque
10      VII, V     |              secutos, quod mortalium animus, qui est in corpore humano,
11      VII, IX    |             eius aut simul corpus et animus, ita tamen ut non sit a
12      VII, XIII  |        uniuersalis genius ipse mundi animus esse credatur. Hic est igitur
13      VII, XIII  |            genius deus et omnis uiri animus genius, sequitur ut sit
14      VII, XIII  |           sequitur ut sit omnis uiri animus deus; quod si et ipsos abhorrere
15      VII, XXIII |          animae summum, quod uocatur animus, in quo intellegentia praeminet;
16      VII, XXX   |      rationalem animam, quod dicitur animus, quibus uoluit uiuentibus
17     VIII, III   | deprimentibus libidinibus exoneratus animus naturali uigore in aeterna
18     VIII, V     |           compactum. Porro si noster animus corpus non est, quo modo
19     VIII, VI    |            est cantilena, de qua non animus iudicet. Quod profecto non
20     VIII, VI    |         eorum conspectu et corpus et animus magis minusque speciosa
21     VIII, VIII  |            sicut corpore uel se ipso animus aut sicut amico amicus,
22     VIII, XV    |            absit ut ista considerans animus ueraciter religiosus et
23       IX, IV    |     sapientis et stulti, quod stulti animus eisdem passionibus cedit
24       IX, V     |             tam quaeritur utrum pius animus irascatur, sed quare irascatur;
25       XI, XXVIII|           enim corpus pondere, sicut animus amore fertur, quocumque
26      XII, VI    |           cur non et illius? An uero animus? cur non utriusque? Ambos
27      XIV, II    |              uiuere, quia et hominis animus quid est nisi spiritus?
28      XIV, IX    |              corpus et uerus hominis animus, falsus erat humanus affectus.
29      XIV, XIII  |      celsitudo deserto eo, cui debet animus inhaerere, principio sibi
30      XIV, XV    |              est uoluntati eius ipse animus eius eoque inferior caro
31      XIV, XV    |    obtemperat? Ipso namque inuito et animus plerumque turbatur et caro
32      XIV, XXIII |            Et utique ordine naturali animus anteponitur corpori, et
33      XIV, XXIII |   anteponitur corpori, et tamen ipse animus imperat corpori facilius
34      XIV, XXIII |            erubescenda extitit, quod animus in ea nec sibi efficaciter
35      XIV, XXIII |        uincitur. Nam cum ordinate se animus uincit, ut inrationabiles
36      XIV, XXIII |          Minus tamen pudet, cum sibi animus ex uitiosis suis partibus
37      XVI, XXXII |        probatio. Et plerumque aliter animus humanus sibi ipsi innotescere
38      XIX, VIII  |          sanetur, quoniam quanto est animus melior, tanto in eo citius
39      XIX, XVIII |         euidentia, quibus per corpus animus utitur, quoniam miserabilius
40      XIX, XXI   |              Cur igitur Deus homini, animus imperat corpori, ratio libidini
41      XIX, XXI   |          omnibus. Seruiens autem Deo animus recte imperat corpori, inque
42      XIX, XXI   |              nullo modo potest iuste animus corpori aut humana ratio
43      XIX, XXIII |              atque oboedientibus Deo animus etiam corpori atque ratio
44      XIX, XXIV  |          sibi, et per hoc in illa et animus corpori ratioque uitiis
45      XIX, XXV   |              Quamlibet enim uideatur animus corpori et ratio uitiis
46      XIX, XXV   |        laudabiliter imperare, si Deo animus et ratio ipsa non seruit,
47      XIX, XXVII |              oboedienti Deus homini, animus corpori, ratio autem uitiis
48      XIX, XXVII |           sed imperabit Deus homini, animus corpori, tantaque ibi erit
49      XXI, III   |       corpore maius sit. Ipse quippe animus, cuius praesentia corpus
50      XXI, V     |            Omnipotentem facere, unde animus humanus infirmus rationem
51      XXI, IX    |               ut corpore sic dolente animus quoque sterili paenitentia
52     XXII, IV    |          caeleste corpus attolli, si animus omni ac per hoc etiam caelesti