Liber, Caput

 1        I, IX    |    praeparatur, tamen, quia propterea peccatis eorum damnabilibus parcunt,
 2        I, IX    |              abhorrent, parcunt tamen peccatis alienis, quae dedocere aut
 3        I, XXVII |          Interfice te, ne paruis tuis peccatis adicias grauius, dum uiuis
 4        I, XXVII |  sceleratissime dicere: "Interfice te peccatis tuis omnibus absolutis,
 5        I, XXVIII|         retinetis non uos consensisse peccatis eorum, qui in uos peccare
 6        V, X     |               praemia bonis factis et peccatis supplicia constituta sunt.
 7        V, XXIV  |      felicitatis aeternae; si prosuis peccatis humilitatis et miserationis
 8      VII, XXXI  |               nos oneratos obrutosque peccatis et a contemplatione suae
 9      VII, XXXI  |           illo sacrificio singulari a peccatis omnibus mundaremur eiusque
10        X, V     |           ipse propheta quaerens Deum peccatis suis habere propitium: Si
11        X, XXII  |      reconciliamur Deo. Non enim nisi peccatis homines separantur a Deo,
12        X, XXIV  |             utique carnales, infirmi, peccatis obnoxii et ignorantiae tenebris
13       XI, XII   |      conscientiam, facile inpetrantes peccatis huius infirmitatis diuinam
14       XI, XXIII |              ideo cuncta sunt impleta peccatis, cum bonorum longe maior
15      XII, XIV   |              Christus mortuus est pro peccatis nostris; surgens autem a
16      XII, XXIII |       adoptionem uocandum remissisque peccatis iustificatum spiritu sancto
17     XIII, VII   |               sunt deletisque omnibus peccatis ex hac uita emigrarunt,
18      XIV, V     |                Non igitur opus est in peccatis uitiisque nostris ad Creatoris
19      XIV, IX    |        cupiunt perseuerare; dolent in peccatis, gaudent in operibus bonis.
20      XIV, IX    |            saluus erit; ut doleant in peccatis, audiunt: Si dixerimus quia
21      XIV, XII   |            quem uero mouet, cur aliis peccatis sic natura non mutetur humana,
22      XIV, XIV   | damnabiliorque superbia, qua etiam in peccatis manifestis suffugium excusationis
23       XV, VI    |            inter te et ipsum. item de peccatis, in quibus multorum cauetur
24      XVI, XLI   |              in uino, id est mundat a peccatis in sanguine suo, cuius sanguinis
25     XVII, IX    |             Continuo etiam dicitur de peccatis filiorum eius tale aliquid,
26     XVII, XVIII |          saluum faciet populum suum a peccatis eorum. In quorum peccatorum
27    XVIII, XIII  |         humilitates laborum pro eorum peccatis, et prosperitates consolationum
28    XVIII, XXIX  |            Dominus tradidit illum pro peccatis nostris; et ipse, propter
29       XX, II    |         quibuscumque et quantiscumque peccatis affligerentur uel propter
30       XX, VI    |               suam in impietate atque peccatis, secundum quam mortem mortui
31       XX, VI    |           Omnes itaque mortui sunt in peccatis, nemine prorsus excepto,
32       XX, VII   |        futuros, quos ille in diuersis peccatis atque impietatibus possidebat.
33       XX, IX    |            non solum a morte, quae in peccatis est, reuiuescit, uerum etiam
34       XX, XXV   |               offerat sacrificium pro peccatis suis. Omnes enim qui sic
35       XX, XXV   |             sic offerunt, profecto in peccatis sunt, pro quibus dimittendis
36       XX, XXVI  |              tunc in iustitia, sed in peccatis hostias offerebant, quando
37       XX, XXVI  |        hostias offerebant, quando pro peccatis praecipue ac primitus offerebant,
38       XX, XXVI  |               pro suis primum offerre peccatis, deinde pro populi. Quapropter
39      XXI, XI    |               iniustum putant, ut pro peccatis quamlibet magnis, paruo
40      XXI, XIII  |               est, inferuntur uel pro peccatis siue praeteritis siue in
41      XXI, XXII  |        aeternitate supplicii, qui pro peccatis suis facere dignas elemosynas
42      XXI, XXIV  |               sicut Sodomitae, ut pro peccatis suis ipsi homines puniantur,
43      XXI, XXVII |           tantummodo arsuros, qui pro peccatis suis facere dignas elemosynas
44      XXI, XXVII |            bene, quod isti dignas pro peccatis elemosynas commonent esse
45      XXI, XXVII |           qualescumque elemosynas pro peccatis et cotidianis et magnis
46      XXI, XXVII |       quaeratur, quae dignae sint pro peccatis elemosynae, de quibus etiam
47      XXI, XXVII |              Qui ergo dignas pro suis peccatis elemosynas facit, prius
48      XXI, XXVII |              suae quo modo dignas pro peccatis suis elemosynas facere dicendus
49      XXI, XXVII |                ut, cum de praeteritis peccatis deprecamur, exaudiamur;
50      XXI, XXVII |              non putare nos esse sine peccatis, etiamsi a criminibus essemus
51      XXI, XXVII |             deinde pro populi offerre peccatis. Nam et ipsa uerba tanti