Liber, Caput

 1        I, IX    |             iure istam uitam, quando diuinitus adfliguntur cum eis, amaram
 2        I, XX    |       canonicis libris nusquam nobis diuinitus praeceptum permissumue reperiri
 3        I, XXVI  |              humanitus deceptae, sed diuinitus iussae, nec errantes, sed
 4        I, XXVIII|          esse positum in solo adiuto diuinitus robore uoluntatis, ut sit
 5        I, XXXV  |           dicendum arbitror, quantum diuinitus adiuuabor, expediam propter
 6       II, VII   |         eorum quaedam magna, quantum diuinitus adiuti sunt, inuenerunt;
 7       IV, V     |           quia non diu fuerunt, ideo diuinitus negabuntur adiuti? Quasi
 8       VI, XI    |        Mirabatur haec dicens et quid diuinitus ageretur ignorans subiecit
 9        X, V     |              de sacrificiis leguntur diuinitus esse praecepta, ad dilectionem
10        X, VIII  |              Dei ac sese ab ordinata diuinitus societate diuidentes ad
11        X, XII   |            ea, quae mirifice tamquam diuinitus praedici uel fieri uidentur
12        X, XII   |              siue quocumque modo ita diuinitus fiunt, ut Dei unius, in
13        X, XIV   |             uisibilia promittebantur diuinitus praemia, unus tamen colendus
14        X, XXXII |         gentibus quae communis esset diuinitus inpertita est? Quam certe
15        X, XXXII |           dicendum arbitror, quantum diuinitus adiuuabor expediam. ~
16       XI, IX    |              Deo factos esse angelos diuinitus dictum est, cum eis inter
17     XIII, XXIV  |              significaret, quae illi diuinitus inpertitur dono Spiritus
18      XIV, XXVII |       meritum bonum habens in adiuta diuinitus uoluntate recta, malum uero
19       XV, XV    |           euitat? Potuit quippe Adam diuinitus admonitus dicere, postea
20       XV, XXIII | interpretabantur dicerent, neque hoc diuinitus dictum esse dubitaretur.
21       XV, XXIV  |      scriptura commemorat. Sic autem diuinitus diluuii causa narratur:
22       XV, XXVII |             sapiens et iustus, etiam diuinitus admonitus, quid cuique congrueret,
23      XVI, XXIV  |             Haec omnia in uisu facta diuinitus atque dicta sunt, de quibus
24      XVI, XXXVII|           caelitus; per homines, sed diuinitus! Si excutiantur singula
25      XVI, XLIII |              territus fuerat, postea diuinitus missus in potestate spiritus
26     XVII, III   |               ut rebus humanitus seu diuinitus gestis siue gerendis conuenire
27     XVII, VI    |               si hoc ipsum, quod ibi diuinitus dictum est: Domus tua et
28     XVII, VII   |              per haec uerba prolatam diuinitus fuisse sententiam de ista
29     XVII, VIII  |           figurata est, propter quam diuinitus cuncta dicta, cuncta conscripta
30     XVII, IX    |  correptionibus seruata misericordia diuinitus coherceri; sed in eius corpore
31    XVIII, V     |         insignitus, mirum quiddam et diuinitus sibi procuratum esse credebant.
32    XVIII, VII   |    persecutionibus (inter quas tamen diuinitus fecundata multiplicatione
33    XVIII, XI    |           autem populo in monte Sina diuinitus acceptam tradidit legem,
34    XVIII, XVI   |            fecerunt deum, quem poena diuinitus inrogata perhibent ad suos
35    XVIII, XXI   |             condenda fuerat, de aqua diuinitus liberatis per lactantem
36    XVIII, XXXI  |      posteriorem fuisse quam Israel. Diuinitus autem prouisum fuisse non
37    XVIII, XXXI  |              credendum est, nisi cui diuinitus reuelatus est unus mediator
38      XIX, XXVI  |        praenuntiaret captiuitatem et diuinitus imperaret, ut oboedienter
39       XX, I     |          litteris sacris, aut omnino diuinitus esse dictum negent. Nam
40       XX, I     |       occulte, luunt pro suis factis diuinitus poenas siue in hac uita
41       XX, VIII  |           ecclesia, ut ex ipsa rerum diuinitus praedictarum et impletarum
42       XX, XIX   |      credituros non ea potuisse nisi diuinitus fieri, uirtutem diaboli
43       XX, XX    | transgressorem patrem generis humani diuinitus prolata sententia: Terra
44       XX, XXI   |         diffusa per terras. Vbi enim diuinitus adiuuantur, ibi credunt,
45      XXI, VII   |        conscripta sunt, qui non sunt diuinitus docti atque humanitus falli
46      XXI, VIII  |              non possit in aliqua re diuinitus fieri aliud, quam in eius
47      XXI, XVIII |             et infidelibus hominibus diuinitus quidem uerum praedictum
48     XXII, XXII  |           confiteri. Porro si paucis diuinitus datum est uerae philosophiae
49     XXII, XXIII |               sed eam nobis, quantum diuinitus adiuti possumus, non ei
50     XXII, XXIV  |        capacitas in natura rationali diuinitus instituta quantum sit boni,
51     XXII, XXIX  |          mirabiliter nullo dubitante diuinitus. Sed quanto amplius tunc