Liber, Caput

 1        I, XIII  |          perferendi tolerandique uirtutem nec eradicant ex animo pietatem,
 2        I, XV    | peremerunt. Merito certe laudant uirtutem tam magna infelicitate maiorem.
 3        I, XVI   |    primis positum atque firmatum uirtutem, qua recte uiuitur, ab aanimi
 4        I, XXXI  |        paterentur obrepere et ad uirtutem labefactandam eneruandamque
 5       IV, XX    |          et Fides? Quando quidem uirtutem in quattuor species distribuendam
 6       IV, XXI   |        deo possit homini habenti uirtutem, habenti felicitatem. Quid
 7       IV, XXI   |          est, cur non dicatur et uirtutem ipsa conferre, quando quidem
 8       IV, XXI   |    conferre, quando quidem etiam uirtutem consequi felicitas magna
 9       IV, XXIV  |        est; ita Virtus, quae dat uirtutem, Honor, qui honorem, Concordia,
10        V, XII   |        quod tamen uitium propius uirtutem erat. Nam gloriam honorem
11        V, XII   |      sunt illae bonae artes, per uirtutem scilicet, non per fallacem
12        V, XII   |     debet sequi uirtus, sed ipsa uirtutem. Neque enim est uera uirtus,
13        V, XII   |          sed eos ciuitas ob eius uirtutem non petenti dare. ~Sed cum
14        V, XII   |         paucorum ciuium egregiam uirtutem cuncta patrauisse, eoque
15        V, XIX   |        cultu, ueram posse habere uirtutem, nec eam ueram esse, quando
16        V, XIX   |          ciuitati, quando habent uirtutem uel ipsam, quam si nec ipsam.
17     VIII, III   |         sicut Aristippus; quidam uirtutem, sicut Antisthenes. Sic
18     VIII, VIII  |         finem boni esse secundum uirtutem uiuere et ei soli euenire
19     VIII, XVI   |          esse dicit, adnumeraret uirtutem, sapientiam, felicitatem
20     VIII, XXIV  |         Cui inuentae adiunxerunt uirtutem de mundi natura conuenientem,
21     VIII, XXVI  |    inuentae, inquit, adiunxerunt uirtutem de mundi natura conuenientem
22       IX, IV    |      uolunt esse hominis praeter uirtutem, tamquam artem bene uiuendi,
23       IX, V     |          non dubitauit appellare uirtutem, quam Stoicos inter uitia
24       IX, V     |          sic accidunt, ut contra uirtutem mentis rationemque nihil
25       IX, XX    |        Christo apparuit, quantam uirtutem habeat, animae hominum nesciunt
26        X, XXVIII|  fideliter amasses, Christum Dei uirtutem et Dei sapientiam cognouisses
27        X, XXVIII|          et Graecis Christum Dei uirtutem et Dei sapientiam; quoniam
28        X, XXIX  |        quando quidem ad Deum per uirtutem intellegentiae peruenire
29      XII, III   |          pulchritudinem, salutem uirtutem et quidquid boni naturae
30      XII, XXIV  |       uera esse arbitrantur, qui uirtutem ac sapientiam Dei, qua nouit
31     XIII, V     |   peccatum, non dubitauit dicere uirtutem esse peccati. Aculeus, inquit,
32      XIV, XXVIII|          suis potentibug diligit uirtutem suam; haec dicit Deo suo:
33       XV, XX    |         regnandi meritum propter uirtutem terrenae utilem ciuitati
34      XVI, XXVIII|     Hebraeos: Fide et ipsa Sarra uirtutem accepit ad emissionem seminis.
35     XVII, IV    |         infirmes praecincti sunt uirtutem; pleni panibus minorati
36     XVII, IV    |          quia iustus est; et dat uirtutem regibus nostris, et exaltabit
37     XVII, IV    |      quod in extremo posuit: Dat uirtutem regibus nostris, et exaltabit
38     XVII, IV    |          terrae. Et dat, inquit, uirtutem regibus nostris; ut non
39     XVII, IV    |     iudicando condemnet. Dat eis uirtutem, qua carnem sicut reges
40    XVIII, XXXI  |       potestate,. sed accipietis uirtutem Spiritus sancti superuenientem
41      XIX, I     |  appetenda sit, aut ista propter uirtutem, aut utraque propter se
42      XIX, I     |   sequerentur bona finalia, alii uirtutem, alii uoluptatem, eundem
43      XIX, II    |        uel prima naturae propter uirtutem, uel uirtus propter prima
44      XIX, III   |     existimat expetenda ipsamque uirtutem, quam doctrina inserit uelut
45      XIX, III   |          illis et fruitur, sicut uirtutem decet. ~Hanc uitam beatam
46      XIX, XII   |         bella, ab his etiam, qui uirtutem bellicam student exercere
47       XX, XIX   |   potuisse nisi diuinitus fieri, uirtutem diaboli nescientes, maxime
48      XXI, IV    |  pependerat anulorum. Quis istam uirtutem lapidis non stuperet, quae
49     XXII, XVII  |     nescientes scripturas, neque uirtutem Dei; et cum locus esset,
50     XXII, XXX   |          uirtutis erit ipse, qui uirtutem dedit eique se ipsum, quo