Liber, Caput

 1        I, XI   |        Sed aliud est quod carnis sensus infirmiter pauidus refigit,
 2        I, XII  |        occidunt, quia in corpore sensus est occidendo; postea uero
 3        I, XII  |        quod faciant, quia nullus sensus est in corpore occiso. Multa
 4        I, XIII |          insit ullus cadaueribus sensus, sed ad Dei prouidentiam,
 5        I, XX   |  fructecti esse, quia nullus eis sensus est, nec de inrationalibus
 6       II, I    |   infirmus humanae consuetudinis sensus non auderet obsistere, sed
 7        V, XXVI | ipsiusque hominis animam corpus, sensus mentem uitam, bonis malisque
 8      VII, II   |        quorum alter uitam, alter sensus puerperio largiuntur. Et
 9      VII, XXIII|   secundum gradum animae, in quo sensus est; hanc uim peruenire
10      VII, XXIII|        uidemus, quo non permanat sensus, ut ossa, ut ungues Dei;
11      VII, XXIII|  sentimus quibusque ipse sentit, sensus esse eius; aethera porro
12      VII, XXIX |       quocumque modo uiuentem et sensus ac rationis expertem, siue
13       IX, XIII |    arbusta uel pecora, quae sunt sensus uel rationis expertia, recte
14        X, XI   |        animam ueniunt humanosque sensus sopitos uigilantesue deludunt,
15        X, XVI  |   homines, si ullus naturae suae sensus, quod rationales creati
16        X, XVI  |  pleraque specie tenus mortalium sensus imaginaria ludificatione
17       XI, III  |          ipse rectissime dicitur sensus, unde et sententia uocabulum
18       XI, XXVII|        rei testis est notissimus sensus illorum. Vnde enim mori
19       XI, XXVII|      frutices, quibus nullus est sensus ad uitandam manifesta motione
20       XI, XXVII|        corpora, quibus non solum sensus, sed nec ulla saltem seminalis
21       XI, XXVII|      multo quam nobis sit acrior sensus oculorum; sed lucem illam
22       XI, XXVII|       eius priuationem. Ad huius sensus officium non acies pupulae,
23      XII, I    |      quam illa quae rationis uel sensus est expers, et ideo in eam
24     XIII, II   |         non desinat, tamen, quia sensus ipse nec uoluptate suauis
25     XIII, VI   |    moratur, donec omnis adimatur sensus, qui ex ipso inerat animae
26     XIII, IX   |          et molestus eius inerat sensus; quo malo bene utuntur boni.
27     XIII, XI   |         corpore, maxime si etiam sensus adsit, procul dubio uiuit
28     XIII, XXIV |   perspicuus iste etiam corporis sensus. In hominis autem conditione
29      XIV, VIII |        intellegendae, ubi rectus sensus alium exitum non potest
30      XIV, XI   |    corporalis quo per exteriores sensus homo frueretur. Erat plane
31      XIV, XV   |         ubi uindictae nullus est sensus, etiam rebus inanimis irascatur,
32       XV, VI   |          in aliqua specie humana sensus adloquatur humanos, siue
33       XV, VII  |          unde sit dictum, multos sensus peperit eius obscuritas,
34       XV, XIV  |          eos diuino spiritu, ubi sensus esset consentaneus ueritati
35     XVII, XII  |        posui, conuenientior mihi sensus uidetur. Inimicis enim Christi,
36    XVIII, XXIII|   translatis ibi non potuit ille sensus occurrere, qui fit, cum
37    XVIII, XXXI |         quia et ipse propheticus sensus est) uenient quae electa
38      XIX, I    |  delectabiliter mouetur corporis sensus, aut quietem, qua fit ut
39      XIX, IV   |        qualis quantusque remanet sensus, si, ut alia taceam, fiat
40      XIX, IV   |     horremus, quando peruertitur sensus ratioque sopitur? ~Porro
41      XIX, IV   |     quibus iste naturae uincitur sensus, quo mors omni modo omnibus
42       XX, II   |        iusta iudicia Dei lateant sensus mentesque mortalium, cum
43       XX, XIX  |       mendacii, quoniam mortales sensus per phantasmata decepturus
44       XX, XXIV | aduocabit et sursum, ut iste sit sensus: Aduocabit caelum sursum,
45       XX, XXIX |    septuaginta posuerunt; et est sensus, ut etiam filii sic intellegant
46       XX, XXIX |  interpretati sunt, potest alius sensus idemque lectior inueniri,
47      XXI, III  |         cum ab anima sit corpori sensus et uita: ita corpora dicimus
48      XXI, XII  |  moribundorum sensuum deest ille sensus altissimae purissimaeque
49     XXII, XXII |         traducere non potuerint, sensus tamen eorum solo appetitu
50     XXII, XXIX |          Non enim hoc umquam per sensus corporis uidi. Si autem