Liber, Caput

 1        I, IX    |          plerumque corripere, cum fortasse possint aliquos corripiendo
 2        I, X     |           Quocirca utiliora erant fortasse tormenta, quae bonum incorruptibile
 3        I, XVI   |       etiam uoluntate, quod fieri fortasse sine carnis aliqua uoluptate
 4        I, XXII  | perpetrauerunt, animi magnitudine fortasse mirandi, non sapientiae
 5        I, XXVIII|     possit auferri; qui error eis fortasse sublatus est. Cum enim cogitant,
 6        I, XXX   |          senatus elegit, cuius os fortasse non auderetis aspicere,
 7       II, XIII  |        XIII] Sed responderet mihi fortasse, si uiueret: Quo modo nos
 8       II, XVII  |           perueniret. Aliquo enim fortasse iure belli iniuste negatas
 9      III, VIII  |     quando Fimbria deleuit Ilium, fortasse aput Ilium erant, quando
10      III, IX    |        illud otium, sed eum minus fortasse decepissent, si otiosum
11      III, XIV   |           more suo etiam inde iam fortasse migrauerant, ideo deleta
12      III, XV    |         receptum tali morte, quia fortasse quod erat in Romulo probatu,
13      III, XV    |        sed superbum appelauerunt, fortasse regios eius fastus alia
14      III, XVII  |        uacauerat, non permiserant fortasse discere medicinam? uel cum
15      III, XXII  |        quae lacrimae spectantium, fortasse etiam ferientium fuerunt!
16       IV, XXV   |           obduruit, persuadebimus fortasse quod uolumus. Si enim iam
17       IV, XXXI  |           proximo inuentus facile fortasse de animae mutabilitate commoneretur,
18       VI, IV    |          hoc factum eius ab aliis fortasse defenderetur. In ea uero
19       VI, VI    |          Haec cum dicimus, uideri fortasse cuipiam nimis harum rerum
20      VII, I     |         facetius ait Tertullianus fortasse quam uerius: Si dii eliguntur
21      VII, III   |            Si ergo Felicitas ideo fortasse inter selectos deos esse
22      VII, IV    |          ad probrum pertineat. Et fortasse talis fuerit, innocentius
23      VII, XI    |          Ruminus, cum diligentius fortasse quaerentibus ipse inueniatur
24      VII, XI    |        etiam ipsa Rumina; Ruminus fortasse pro sugentibus maribus,
25      VII, XIII  |           hoc Ioue plura, ad quem fortasse ceteri referendi sunt, ut
26      VII, XXVI  |          fecit iniuriam. Saturnum fortasse possemus huic in isto genere
27     VIII, XXVII |        deum, si haberet deum; sed fortasse homini ab illa arte faciendi
28     VIII, XXVII |  mediocriter prudens ambigit. Sed fortasse dicturi sunt deos quidem
29       IX, IV    |    dominatione defendunt. Et ideo fortasse dicunt eas in sapientem
30        X, XXVI  |           daemonia, uel te fingis fortasse nescire, dum non uis theurgos
31        X, XXIX  |           compellatione alloquor, fortasse non frustra. Gratia Dei
32        X, XXIX  |          in superna subuexit, hoc fortasse credere recusatis intuentes
33        X, XXX   |           illud credere, ne mater fortasse filium in mulam reuoluta
34     XIII, XI    |         humana industria, iudicio fortasse diuino, ut hoc uerbum, quod
35      XIV, VIII  |        fuerint secundum Deum. Sed fortasse quis dixerit illis apostolum
36      XIV, IX    |        patientiam peruenitur. Ita fortasse timor castus in saeculum
37       XV, XII   |           Sed hunc omittamus, qui fortasse etiam quando creatus est
38     XVII, XIX   |         nouerunt, et de his, quae fortasse firmiora me praetermisisse
39      XIX, VI    |        arguunt, humanae societati fortasse, ne crimina inpunita sint,
40      XIX, XII   |           fabulosa narratio, quem fortasse propter ipsam insociabilem
41      XIX, XXIII |         atque iste crediderit aut fortasse uatem, quod non dixit, dixisse
42       XX, XV    |           reuocarunt. Nec frustra fortasse non satis fuit ut diceret
43      XXI, IV    |      Quibus autem non ostenditur, fortasse nec credunt; aut si credunt,
44      XXI, VIII  |   historicus idemque doctissimus, fortasse uere factum esse non credunt;
45     XXII, XIX   |    Christi nomine pertulerunt; et fortasse uidebimus. Non enim deformitas
46     XXII, XXII  |          durus aut uix possit aut fortasse nec possit? Quid agitur
47     XXII, XXVII |          potuissent, facti essent fortasse Christiani. Plato dixit
48     XXII, XXIX  |            quem nisi nostrum, aut fortasse etiam sanctorum angelorum?
49     XXII, XXIX  |       uideant et incorporalia. Et fortasse ista uirtus magna cernendi