Liber, Caput

 1        I, VII  |          reluctatur, insanus est. Absit, ut prudens quisquam hoc
 2        I, XII  |           de cadaueribus faciant. Absit, ut falsum sit quod ueritas
 3        I, XVIII|           amissa atque destructa? Absit hic error et hinc potius
 4        I, XXV  |        inferendam putant. Ceterum absit a mente Christiana, quae
 5        I, XXV  |           eius adiutorio nititur, absit, inquam, ut mens talis quibuslibet
 6       II, V    |         ut illa libenter audiret? Absit, ut senator populi Romani
 7      III, XV   |     dilatauerint; quantum spatium absit ut saltem alicuius Getulae
 8       IV, X    |       uictus est? Ergo pugnarunt? Absit, inquiunt; fabularum est
 9       IV, X    |            quoniam habet maritum. Absit autem ut meretrix, ne filio
10       IV, XXVII|      atque ab deorum natura longe absit. O Scaeuola pontifex maxime,
11        V, X    |           non bene creditur. Vnde absit a nobis eius negare praescientiam,
12        V, XXVI |     maledicendi tempus expectant, absit ut eis eueniat quod ait
13       VI, VI   |   theatricis, ludicris scaenicis? Absit; immo auertat Deus uerus
14       VI, IX   |          indignitatis falsitatis, absit a ueris religiosis, ut siue
15     VIII, VII  |          est rationalis, uocatur: absit ut his comparandi uideantur,
16     VIII, XV   |                   XV] Quam ob rem absit ut ista considerans animus
17     VIII, XXVII|          sacra fuerint instituta. Absit ut eos, quamuis deos habeant,
18       IX, XVII |    profecto incontaminabilis Deus absit ut contaminationem timeret
19       IX, XXIII|           magnus super omnes deos absit ut dicatur rex magnus super
20       XI, IX   |       tertio factos esse dicemus? Absit. In promptu est enim, quid
21      XII, IX   |          quam ab illo facti sunt? Absit. Quid enim erant sine bona
22      XII, XIV  |       nihil recens esse sub sole. Absit autem a recta fide, ut his
23      XII, XIV  |           saecula repetendi sint. Absit, inquam, ut nos ista credamus.
24      XII, XIX  |       uestri omnes numerati sunt. Absit itaque ut dubitemus, quod
25      XII, XXI  |       futurum nouit inimicum. Sed absit ut uera sint, quae nobis
26     XIII, V    |     inquit, mihi factum est mors? Absit. Sed peccatum, ut appareat
27     XIII, XXIII|      spiritalia uocantur corpora; absit tamen ut spiritus ea credamus
28      XIV, X    |         in illo perturbabat loco? Absit ut hoc existimemus fuisse,
29      XIV, X    |      poenae, non amore iustitiae. Absit, inquam, ut ante omne peccatum
30      XIV, XXI  |                              XXI] Absit itaque, ut credamus illos
31      XIV, XXVI |       rerum et felicitate hominum absit ut suspicemur non potuisse
32       XV, VII  |          illius. Numquid fratris? Absit. Cuius igitur, nisi peccati?
33       XV, XIII |         faciliusque credatur? Sed absit ut prudens quispiam uel
34      XVI, III  |          sine filiis remanserunt? Absit hoc credere; sed gentes,
35      XVI, VIII |         ulla distantia; sed tamen absit, ut quis ita desipiat, ut
36      XVI, XIX  |    adflictus marito reddidit. Vbi absit ut credamus alieno concubitu
37      XVI, XXXIV|        Cetturam duxit uxorem? Vbi absit ut incontinentiam suspicemur,
38      XIX, IV   |          consensione pertrahamur. Absit ergo ut, quamdiu in hoc
39       XX, VIII |          solutio eius, ut possit? Absit; numquam enim ab illo ecclesia
40       XX, VIII |      seducere siue permitti? Quod absit ut fiat; sed alligatio diaboli
41       XX, XXII | conspiciant praesentia corporali? Absit; sed egredientur per scientiam.
42      XXI, XIV  |     patiantur. Quae quidem passio absit ut eis obsit, si hanc uitam
43      XXI, XV   |           accendimur Sed si (quod absit) illius tanti boni spes
44      XXI, XXVI |         quod membra sunt Christi: absit ut ista dilectio reperiatur
45     XXII, XX   |                               XX] Absit autem, ut ad resuscitanda
46     XXII, XX   |           in auras est exhalatum. Absit ut sinus ullus secretumque
47     XXII, XX   |           resistendum est; tantum absit omnis deformitas, omnis
48     XXII, XXV  |          patrem et regem uocaret. Absit enim, ut sic intellegenda
49     XXII, XXIX |        ubi cum eis ipse non erat. Absit ergo, ut dicamus illos sanctos