Liber, Caput

 1       II, XXVI  |     turpitudine uitiosa, ut totum sensum honestatis amiserit. Proinde
 2        V, XI    |        inrationali dedit memoriam sensum adpetitum, rationali autem
 3      VII, III   |    Sentinus obscurus et ignobilis sensum; quae duo tanto illis rebus
 4      VII, III   |      etiam carni uitam praebet et sensum, uniuersali opere hoc munus
 5      VII, V     | coluissent, fortassis totum istum sensum de simulacris non constituendis,
 6      VII, XXIII |      uiuunt, transit et non habet sensum, sed tantum ad uiuendum
 7      VII, XXXIII|          utcumque conatus est, ut sensum horribilibus rebus offensum
 8     VIII, XIX   |    puniuntur? Secundum quem alium sensum, nisi quod haec maleficia
 9        X, II    |        multumque Plotinus asserit sensum Platonis explanans, ne illam
10        X, XXXII |         de me. Tunc aperuit illis sensum, ut intellegerent scripturas,
11       XI, III   |     ceteris, quae ad suum quemque sensum corporis pertinent: ita
12       XI, XXVII |          alium interioris hominis sensum isto longe praestantiorem,
13       XI, XXVIII|   carnalem uitam et quod secundum sensum eius est amaremus idque
14      XII, VII   |        etiam non ad aliquem alium sensum, sed ad solas aures pertinet
15      XII, XVI   |      deprimit terrena inhabitatio sensum multa cogitantem. Ex his
16     XIII, VI    |           est. Habet enim asperum sensum et contra naturam uis ipsa,
17     XIII, VI    |       quod cum graui sensu adimit sensum, pie fideliterque tolerando
18     XIII, IX    |   molestum in morientibus diximus sensum. Quamdiu enim sentiunt,
19     XIII, IX    |    uenerit, aufert omnem corporis sensum, qui ea propinquante molestus
20     XIII, XI    |      omnemque abstulerit corporis sensum, iam post mortem mortuusque
21      XIV, III   |      deprimit terrena inhabitatio sensum muUa cogitantem. Verum tamen
22      XIV, XI    |     malesuada uersutia in hominis sensum serpere affectans, cui utique
23      XIV, XXIII |        quae de huius modi membris sensum cogitandis adtingerent,
24       XV, XVI   |         potuerit. Ad humanum enim sensum uel adliciendum uel offendendum
25      XVI, XXVI  |          longe in aliud mitterent sensum. Saecularia quippe dicuntur
26     XVII, III   |       illic de quacumque re gesta sensum intellegentiae spiritalis
27    XVIII, XVIII |       hominis sensibus ad aliorum sensum nescio quo ineffabili modo
28    XVIII, XXIII |      quorum primae litterae istum sensum, quem diximus, reddunt,
29    XVIII, XXXI  |           discipulis suis aperuit sensum, ut intellegerent scripturas,
30      XIX, IV    |         perceptionemque ueritatis sensum et intellectum? Sed qualis
31      XIX, IV    |      deprimit terrena inhabitatio sensum multa cogitantem? Impetus
32      XIX, VII   |          quia et humanum perdidit sensum. ~
33      XIX, XXIII |    pollutae reuoces impiae uxoris sensum. Pergat quo modo uult inanibus
34      XIX, XXVIII|   conflictus, aut dolor uincit et sensum mors adimit, aut natura
35       XX, X     |          sursum sunt sapite. Quem sensum uerbis aliis alibi posuit
36       XX, XIX   |          illa, quae addidit, hunc sensum faciunt obscuriorem. Nam
37       XX, XX    |           fuerimus. Ad hunc autem sensum, quo existimemus etiam illos,
38       XX, XXIV  |          apostoli Petri adprobent sensum, uel tantum concedant conflagrationi
39       XX, XXIV  |       sursum, hunc uidetur habere sensum secundum rectam fidem, ut
40       XX, XXVI  |   confirmet. Video quippe alterum sensum, ne dies pristinos et annos
41      XXI, III   |        nunc talis nulla est, quae sensum doloris perpeti possit mortemque
42      XXI, III   |        inuenta res est, quae, cum sensum doloris habeat, inmortalis
43     XXII, IV    |         melius apud se tenere, ut sensum haberet et uitam, et eam
44     XXII, XXI   |     breuis fuit, ut ad nascentium sensum nec ipsa peruenerit: in
45     XXII, XXX   |      quantum autem ad experientis sensum, prorsus immemor. Nam et