Liber, Caput

 1        I, IX   |             impiis, tamen non usque adeo se a delictis deputant alienos,
 2       II, XV   | instituerunt, quod sacerdotii genus adeo in Romanis sacris testante
 3       II, XVIII|        torrentis modo praecipitati, adeo iuuentus luxu a tque au
 4       II, XIX  |        torrentis modo praecipitati, adeo iuuentus luxu atque auaritia
 5       II, XXIV |             Marium castra mouisset, adeo laeta exta immolanti fuisse
 6       II, XXVI |            humana natura, nec usque adeo sit turpitudine uitiosa,
 7      III, III  |         zelant coniuges suas, usque adeo ut eas etiam cum hominibus
 8      III, V    |             morte plectebant: usque adeo grauius quae putabant adyta
 9      III, XV   |       soceri optimi regis sui usque adeo contempserunt, ut eum regem
10      III, XIX  |      publicos opes uenere priuatae, adeo unoquoque id quod habuit
11      III, XXX  |          publicae libertatem, usque adeo caecus atque inprouidus
12      III, XXXI |         Mala etiam alia, quae usque adeo incredibiliter acciderunt,
13       IV, I    |       fallacissimos daemones, usque adeo, ut aut ueris aut fictis
14        V, XVIII|      defunctus est consulatu, usque adeo fuisse pauperem, ut nummis
15       VI, I    |             testati sunt, non usque adeo inconuenienter quaestio
16       VI, VIII |            interpretati sunt, usque adeo ut, quod ab eis inmanissimum
17       VI, IX   |   Christiani sumus. Quis ergo usque adeo tardus sit, ut non intellegat
18     VIII, III  |         duos accusatores eius usque adeo populi indignatione conuersa,
19     VIII, XIV  |            gratulanda, de qua usque adeo et ipse Apuleius erubuit,
20       XI, XXI  |           Dei est? Deus autem usque adeo non, cum factum est, tunc
21       XI, XXI  |     perfecta. Vbi et ipse non usque adeo desipiebat, ut putaret Deum
22      XII, I    |         inmutabili bono, quod usque adeo bonum eorum est, ut sine
23      XII, XVI  |          semper esse dicatur? Vsque adeo autem isti omni tempore
24     XIII, XVII |         deceperit. ~Verum non usque adeo decipi debuerunt, non solum
25     XIII, XIX  |         dubitare fas non sit, usque adeo tamen eis melius esset cum
26      XIV, I    |             regnum in homines usque adeo dominatum est, ut omnes
27      XIV, V    |      nobilis ait, dira cupido usque adeo non est ex corpore, ut ab
28      XIV, XI   |          cum factus est homo. Vsque adeo autem mala uincuntur a bonis,
29      XIV, XVII |       stirpe procreatae sunt, usque adeo tenent insitum pudenda uelare,
30      XVI, XLIII|             immolationem; qui usque adeo typus Christi est praenuntians
31     XVII, VI   |       quaerere quod perierat, usque adeo iam eramus noti, ut in ipso
32     XVII, VIII |           Iudaei. Nam et ipsi usque adeo filium, quem loco isto regi
33    XVIII, II   |         Telxion. Quo regnante usque adeo ibi mitia et laeta tempora
34    XVIII, XXIV |        rettulere Romani; quod usque adeo fieri iam desierat (nec
35      XIX, IV   |         credamus. Et quis est usque adeo sapiens, ut contra libidines
36      XIX, IV   |          esse fugiendam? Quis usque adeo caecus est, ut non uideat,
37      XIX, IV   |        nempe succubuit, nempe usque adeo superata est, ut uitam beatam
38       XX, XXIV |           esse perituros: cur usque adeo uana est ista fallacia,
39       XX, XXVI |          primitus offerebant, usque adeo ut sacerdos ipse, quem debemus
40      XXI, IV   |             aetate uincantur, usque adeo ut eos substernere soleant,
41      XXI, XIV  |           uel inperitia, quae usque adeo fugienda merito iudicatur,
42      XXI, XIV  |             in matrem omnium, usque adeo impleri necesse est, ut
43      XXI, XXIV |             regeneratorum nec usque adeo uita in corpore male gesta
44      XXI, XXIV |           digni non esse, nec usque adeo bene, ut talem misericordiam
45     XXII, XXII |            potuit ullum dari. Vsque adeo et ipsi, contra quos agimus,