Liber, Caput

 1      III, XI   |         illum atque omnipotentem summum Deum curare opinaretur ista
 2      III, XII  |         constituerat. Nam ipsius summum templum nondum habebat Iouis;
 3      III, XII  |     instituendo atque paraebendo summum uerum Deum, cui uni haec
 4        V, VIII |    quoniam Iouem appellant, quem summum deum putant, a quo conexionem
 5        V, IX   | philosophorum, nos ut confitemur summum et uerum Deum, ita uoluntatem
 6      VII, VI   |         aquam et humum; e quibus summum esse aethera, secundum aera,
 7      VII, IX   |    initium facti est proficisci, summum peruenire; initium facti
 8      VII, IX   |         facti inceptio discendi, summum perceptio doctrinae; ac
 9      VII, XVI  |         eam ponerent, eandem uel summum aethera uel etiam lunam
10      VII, XXIII|       tertium gradum esse animae summum, quod uocatur animus, in
11     VIII, III  |        facere sectatores) quidam summum bonum esse dicerent uoluptatem,
12     VIII, VI   |  quidquid mutabile est, non esse summum Deum, et ideo animam omnem
13     VIII, VI   |        transcenderunt quaerentes summum Deum. Deinde uiderunt omnem
14     VIII, VIII |           quod amat, uerumque et summum bonum amat, quis eum beatum
15     VIII, VIII |      negat? Ipsum autem uerum ac summum bonum Plato dicit Deum,
16     VIII, XXIII|    inquit, et Pater uel quod est summum Deus ut effector est deorum
17       IX, XIII |         dicimus locum medium nec summum esse nec infimum, ita daemones,
18       IX, XVI  |          non possit. Deum quidem summum omnium creatorem, quem nos
19        X, XVI  |      mali, qui non unum solum ac summum Deum, sed se ipsos sacrificiis
20        X, XXIX |       animam corpusque suscepit, summum esse exemplum gratiae uidere
21     XIII, XVI  |   Latinum uertit, quibus inducit summum deum deos quos fecit adloquentem
22      XIV, II   |      secundum carnem uiuere, qma summum bonum hominis in corporis
23      XIV, II   |       quoque modo corporis honum summum bonum esse hominis opinati
24      XIV, II   |     nesciunt; Stoicos autem, qui summum bonum hominis in animo ponunt,
25      XIV, V    |     eligat uiuere. Nam qui uelut summum bonum laudat animae naturam
26       XV, XXI  |        ciuitatis Dei totum atque summum in hac mortalitate negotium,
27     XVII, III  |         habere atque ipsius esse summum ibi est atque totum bonum.
28    XVIII, XXX  |          magnificabitur usque ad summum terrae. ~Ionas autem propheta
29      XIX, I    |           Fines itaque isti sunt summum bonum et summum malum. De
30      XIX, I    |        isti sunt summum bonum et summum malum. De quibus inueniendis
31      XIX, I    |         sit tenenda sapienti, ut summum bonum, quo fit homo beatus,
32      XIX, III  | persuadere conatur. Primum, quia summum bonum in philosophia non
33      XIX, III  |         esse arbitratur. Proinde summum bonum hominis, quo fit beatus,
34      XIX, IV   |  respondebit aeternam uitam esse summum bonum, aeternam uero mortem
35      XIX, IV   |      bonum, aeternam uero mortem summum malum; propter illam proinde
36      XIX, IV   |         siue in utroque ponentes summum bonum, atque, ut id explicatius
37      XIX, XI   |        ciuitatis huius, ubi erit summum bonum eius, aeternam uitam
38      XIX, XI   |          ciuitatis huius, in quo summum habebit bonum, uel pax in
39      XIX, XX   |                  XX] Quam ob rem summum bonum ciuitatis Dei cum
40      XIX, XXII |          eum esse credidit, quem summum putauit deum. Postremo ipse
41      XIX, XXIII|        tantum sibi Deum uerum et summum uoluisse sacrificari? Ecce
42      XIX, XXVII|        uel beatitudo pacis huius summum bonum erit. ~
43      XXI, III  |         eam uim, quae magnum uel summum dolorem facit, non ualeat
44     XXII, XXIX |      ipso pacem, quantum nostrum summum est: isto modo pro suo modo