Liber, Caput

 1        I, XXXIII|        censebat ille felicem esse rem publicam stantibus moenibus, ruentibus
 2        I, XXXIII|         uestra securitate pacatam rem publicam, sed luxuriam quaeritis
 3       II, XI    |          tragoedias actitauisset, rem publicam capessiuit et Aristodemum,
 4       II, XIX   |             ante aduentum Christi rem publicam pessimam ac flagitiosissimam
 5       II, XIX   |               flagitiosissimamque rem publicam et in illa angelorum quadam
 6       II, XX    |       flagitiosissimam unonJ esse rem publicam. "Tantum stet, inquiunt,
 7       II, XX    |              timeatur. "Quis hanc rem publicam sanus, non dicam Romano
 8       II, XXI   |           contemnitur qui Romanam rem publicam pessima" ac flagitiosissimam
 9       II, XXI   |          nullam omnino remansisse rem publicam. Inducit enim Scipionem,
10       II, XXI   |               iam uulgo ferebatur rem publicam regi sine iniuria non posse.
11       II, XXI   |               sine summa iustitia rem publicam regi non posse. Cuius quaestionis
12       II, XXI   |         iniustitia geri non posse rem publicam, purgans praecipue, ne hoc
13       II, XXI   |              geri aut stare posse rem publicam. Qua quaestione, quantum
14       II, XXI   | definitionibus colligit tunc esse rem publicam, id e st rem populi, cum
15       II, XXI   |                omnino nullam esse rem publicam, quoniam non esset res populi,
16       II, XXI   |          uaste lateque imperantem rem publicam. Itaque ante nostram memoriam
17       II, XXI   |             Nostra uero aetas cum rem publicam sicut picturam accepisset
18       II, XXI   |          uitiis, non casu aliquo, rem publicam uerbo retinemus, re ipsa
19       II, XXI   |              numquam illam fuisse rem publicam, quia numquam in ea fuerit
20       II, XXI   |         Christus est, si et ipsam rem publicam placet dicere, quoniam eam
21       II, XXII  |             istam fuisse uel esse rem publicam, secundum eorum auctores
22       II, XXII  |             exhorreat? quis illam rem publicam non tunc perisse fateatur?
23       II, XXIV  |           recuperaret ab inimicis rem publicam non sine multo sanguine.
24       II, XXV   |            moribus ciuium Romanam rem publicam iam antea perditam fuisse
25      III, VII   |             dux fuit, adhuc armis rem publicam recuperare moliebatur; horum
26      III, XVI   |               modesto iure gestam rem publicam metu premente, non persuadente
27      III, XVII  |       appellati, non ob merita in rem publicam, omnibus pariter corruptis,
28      III, XVII  |       Camillus extinctus est, qui rem publicam ingratam et a Veientibus
29      III, XXI   |          instaurasse ac renouasse rem publicam; toto ergo isto tempore
30        V, XII   |             maiores nostros armis rem publicam ex parua magnam fecisse.
31        V, XII   |            impetus fiat in uacuam rem publicam." ~Qui audit haec Catonis
32        V, XVIII |          maluisse? Nam illud quod rem publicam, id est rem populi, rem
33       VI, II    |         sacerdotum, tu domesticam, tu publicam disciplinam, tu sedem regionum
34       VI, VI    |             illa, quae theatrica est, publicam turpitudinem profitetur;
35      VII, XXXII |          Hebraeus in unam quandam rem publicam, quae hoc sacramentum ageret,
36     VIII, XIX   |           gloriari libet, nonne ipsam publicam lucem testem citabo? Cur
37       XI, XXII  |               tamquam in communem rem publicam conferant uel nobis ipsis,
38      XIX, XXI   |               re publica, numquam rem publicam fuisse Romanam. Breuiter
39      XIX, XXI   |            Romanam. Breuiter enim rem publicam definit esse rem populi.
40      XIX, XXI   |           sine iustitia non posse rem publicam; ubi ergo iustitia uera
41      XIX, XXI   |        iustitia non est, non esse rem publicam. Iustitia porro ea uirtus
42      XIX, XXI   |              nisi per iniustitiam rem publicam stare gerique non posse,
43      XIX, XXIV  |              rem dixerim non esse rem publicam, quamdiu manet qualiscumque