Liber, Caput

 1        I, XX    |                       XX] Neque enim frustra in sanctis canonicis libris
 2       II, III   |          antequam eius nomen ea, cui frustra inuident, gloria populis
 3       II, XIV   |          libido accenderetur humana, frustra hoc exclamante Cicerone,
 4      III, XVII  |             multo grauius tenderetur frustra praesente Aesculapio, aditum
 5      III, XVII  |            tantae numinum turbae diu frustra fuerat supplicatum, atque
 6      III, XXXI  |             confugeret Tullius, quia frustra elegerat Mucius. Hi uero
 7        V, III   |                                 III] Frustra itaque adfertur nobile illud
 8        V, IX    |             humana uita subuertitur, frustra leges dantur, frustra obiurgationes
 9        V, IX    |   subuertitur, frustra leges dantur, frustra obiurgationes laudes, uituperationes
10        V, X     |              uel erimus. Proinde non frustra sunt leges obiurgationes
11       VI, IV    |         distinctionis uitam aeternam frustra quaeri et sperari inpudentissime
12       VI, VII   |         tanto doctore produntur: non frustra histriones ludicris artibus
13       VI, VII   |              turpitudinem, sed plane frustra sacerdotes uelut sacris
14      VII, XXV   |              inde profertur? An haec frustra moliendo nihilque inueniendo
15      VII, XXVIII|            hic sanum furor. Cur haec frustra referre nituntur ad mundum?
16     VIII, XIX   |                                 XIX] Frustra igitur eis Apuleius, et
17       IX, XIII  |              hominibus separat. Vnde frustra isti conabuntur ostendere,
18       IX, XXIII |          quid respondebimus nisi non frustra in scripturis sanctis expressius
19        X, XI    |         mentem diuinam inquietarent, frustra eos uideri dicit coluisse
20        X, XXV   |     propemodum gressus suos, tamquam frustra Deo ipse seruisset, cum
21        X, XXVIII|              et sine teletis, quibus frustra discendis elaborasti, posse
22        X, XXIX  |             Sed quid faciam? Scio me frustra loqui mortuo, sed quantum
23        X, XXIX  | compellatione alloquor, fortasse non frustra. Gratia Dei non potuit gratius
24       XI, XXX   |          diligenter intuentibus. Nec frustra in laudibus Dei dictum est:
25      XII, XXVIII|           quamuis eius causa lateat, frustra gignitur? Ait quidam psalmus
26     XIII, X     |             ipsa detractio? Non enim frustra, cum uita fuerit corpori
27      XIV, IV    |        uoluntate mendacius? Vnde non frustra dici potest omne peccatum
28      XIV, VIII  |              loqui, quo magis libido frustra accendatur tua? Gaudium
29      XIV, XI    |     necessitudine paruisse. Non enim frustra dixit apostolus: Et Adam
30       XV, XXIII |             apostolus dicat. Sed non frustra non sunt in eo canone scripturarum,
31       XV, XXIV  |              diluuio delerentur. Nec frustra creditur sic factum esse
32       XV, XXVII |            quisquam putare debet aut frustra haec esse conscripta, aut
33      XVI, III   |             genuit Heber. Non itaque frustra ipse primus est nominatus
34      XVI, XI    |              debuit populus Dei. Nec frustra lingua haec est, quam tenuit
35      XVI, XLIII |            ad hunc Dauid. Neque enim frustra Matthaeus euangelista sic
36     XVII, VI    |       manifestatione clarescant, non frustra tamen moueri quispiam potest
37     XVII, XVIII |         ostendens illos uana malitia frustra occisuros resurrecturum
38    XVIII, XXXI  |            istud accepere responsum. Frustra igitur annos, qui remanent
39       XX, VIII  |        numerum pertinere. Neque enim frustra idem Iohannes apostolus,
40       XX, XV    |            exierant, reuocarunt. Nec frustra fortasse non satis fuit
41       XX, XXVI  |            et sicut annis prioribus, frustra sibi Iudaeos secundum legem
42       XX, XXVIII|             ipsa discretio. Non enim frustra idem Dominus ait Iudaeis:
43      XXI, XXIV  |              et blasphemantibus eum. Frustra itaque homo post hoc corpus