Liber, Caput

 1        I, XXIV |          ab hostibus nec inuictum animum a ciuibus. Nec quod se occidere
 2        I, XXV  |        inlecebrosissima uoluptate animum adliciat consentire peccato.
 3        I, XXXII| prohibebat. Si aliqua luce mentis animum corpori praeponitis, eligite
 4       II, XIII |      propriam minime sinebatur. O animum ciuitatis laudis auidum
 5       IV, XI   |      quibus eum placet esse mundi animum, quae sententia uelut magnorum
 6        V, IX   |          in has angustias coartat animum religiosum, ut unum eligat
 7       VI, XII  |  opitulante Deo coniungendum est, animum intendat.~
 8      VII, XIII |          dicit esse uniuscuiusque animum rationalem et ideo esse
 9      VII, XIII |     singulorum, talem autem mundi animum Deum esse: ad hoc idem utique
10      VII, XIII |         Genium, quem dicunt mundi animum ac per hoc Iouem. ~
11      VII, XXIII|          esse eius; aethera porro animum eius; cuius uim, quae peruenit
12      VII, XXVI |  demonstratur in mundo? Nos autem animum quaerimus, qui uera religione
13     VIII, II   |       uidemus, effectorem diuinum animum sensit et dixit ex infinita
14     VIII, III  |     apertum et certum reperiendum animum intenderit, quod esset beatae
15     VIII, III  |          quaestionibus, quo totum animum intendisse uidebatur, uel
16     VIII, VII  |       putarunt, hinc asseuerantes animum concipere notiones, quas
17     VIII, XIV  |           quia hoc pacto admonuit animum humanum, quamuis adhuc in
18     VIII, XXI  |      corpus uicinum quam homo per animum bonum. O multum dolenda
19     VIII, XXI  |         obstaculo corporis libero animum nostrum uidere dii possunt,
20     VIII, XXIV |         digna sunt, crederent, si animum aduerterent ad cultum religionemque
21     VIII, XXIV |        errore et incredulitate et animum non aduertendo ad cultum
22       IX, IV   |       necesse est etiam sapientis animum moueant, ita ut paulisper
23       IX, IV   |           interesse censent inter animum sapientis et stulti, quod
24       IX, V    |         huiusce modi passiones in animum sapientis admittunt, quem
25       IX, IX   |           animante melius, id est animum; hoc autem habent cum diis
26       IX, IX   |      uitiosum autem cum hominibus animum; quasi religio, qua uolunt
27       IX, IX   |           superiorem uero, id est animum, cum inferioribus habeant,
28       IX, IX   |          cum diis beatis, dominum animum cum hominibus miseris, parte
29       IX, X    |       haberent corpus et cum diis animum beatum. Essent autem pares
30       IX, XVII |      inmortale propinquum summis, animum autem morbidum similem infimis (
31      XIV, II   |             ac non potius: "Malum animum habes aduersus me"? Postremo
32      XIV, II   |           dubitat animositates ad animum pertinere. Cur ergo haec
33      XIV, IX   |        qeia illa dicenda est, cum animum contingere omnino non potest
34      XIV, XXIII|           essent. Nunc uero pudet animum resisti sibi a corpore,
35      XVI, XV   |          quod iam fecerat, sed ut animum auelleret, dicitur. Non
36    XVIII, XVIII|        non sunt. Non itaque solum animum, sed ne corpus quidem ulla
37      XIX, VIII |          censeat, ut nulla ex eis animum dulcedo perfundat. Quod
38      XIX, XVII |         ad alium corpus, ad alium animum, inque ipso corpore ad alium
39      XIX, XXIII|         ostendimus, quem ad modum animum aduertere ad Deum monent
40       XX, XXII |          corpus, alii utrumque ad animum rettulerunt; alii proprie
41       XX, XXII |          corpus ignem, tropice ad animum uermem, quod esse credibilius
42      XXI, IX   |        dubitant, igne uri corpus, animum autem rodi quodam modo uerme
43      XXI, IX   |           ad corpus proprie an ad animum translato a corporalibus