Liber, Caput

 1        I, I      |       alibi truces atque hostili more saeuientes posteaquam ad
 2        I, IV     |           sed Vergilius poetarum more illa mentitus est. Immo
 3        I, VI     |         Euersa est tamen ciuitas more bellorum, nec uspiam legitur
 4        I, VII    |        bellorum; quod autem nouo more factum est, quod inusitata
 5        I, XXIV   |     iuratores, qui hostes uictos more ac iure belli ferire potuerunt,
 6       II, XIII   | fabularum nequaquam honorauerunt more Graecorum, sed, sicut apud
 7       II, XVII   |          imitandum lege ulla uel more permitterent. Ex hoc iure
 8       II, XVIII  |        de uita atque tergo regio more consulere, agro pellere
 9       II, XXI    |  iniustus est rex, quem tyrannum more Graeco appellauit, aut iniusti
10      III, VI     |        et illic manserunt ad eos more suo decipiendos, qui rursus
11      III, XIII   |       adiuuare, ut bono et aequo more coniungia mererentur, cladesque
12      III, XIV    |         numina illa Troiana. Sed more suo etiam inde iam fortasse
13      III, XVII   |        de uita atque tergo regio more consulere, agro pellere
14        V, IX     |        quem non usitato, sed suo more Stoici fatum appellant,
15        V, XII    |         exercuisse plebem, regio more uerberasse, agro pepulisse
16       VI, IX     |     sedere noua nupta iubebatur, more honestissimo et religiosissimo
17     VIII, XI     |       Parum quippe adtendens quo more soleat illa scriptura appellare
18       IX, XVI    |     beati? Nisi forte quis dicat more spongiarum uel huiusce modi
19        X, I      |        officiose haberi dicitur. More autem uulgi hoc nomen etiam
20        X, XI     |         namque benignos daemones more appellat aliorum, cum omnes
21        X, XVII   |          prima hostilis occurrit more gentium deos plurimos colens,
22        X, XXIX   |      dicere Spiritum sanctum, et more uestro appellas tres deos.
23       XI, XXI    |     aliud quae fuerunt; non enim more nostro ille uel quod futurum
24       XI, XXV    |  temporaliter utimur. Hoc itaque more usum dixerim in his tribus,
25     XIII, XXIV   |    spiritum uitae scripturam suo more dixisse, cum animalia, id
26     XIII, XXIV   |     consueuerit, cum suo prorsus more locuta sit, quo insinuaret
27       XV, VII    |         locutus esset ad Cain eo more, quo cum primis hominibus
28       XV, XIV    |         quippe annus, si antiquo more hoc nomen accepit, aut non
29       XV, XXIV   |         uitae annos ageret, quos more suo scriptura quingentos
30      XVI, XV     |        per hoc intellegendum est more suo scripturam redisse ad
31      XVI, XXXVII |        inspiratione, sed terreno more gererentur? O res gestas,
32      XVI, XXXVIII|         prophetiam pertinet; nec more idololatriae lapidem perfudit
33     XVII, VI     |         quaerit; sed per hominem more hominum loquitur, quia et
34     XVII, XV     |          omnia suffragantur), ne more centonum ad rem, quam uolumus,
35     XVII, XVIII  |       persona eiusdem Mediatoris more solito tamquam praeterita
36      XIX, XIX    |         ciuitatem quo habitu uel more uiuendi, si non est contra
37       XX, I      |   incertum est; sed scripturarum more sanctarum diem poni solere
38       XX, XXI    |     tropicae propriis prophetico more miscentur, ut ad intellectum
39      XXI, VIII   |      naturam fieri dicuntur (quo more hominum locutus est et apostolus
40      XXI, XXVI   |      sunt nomina pietatis humano more carnaliter diligendo Christo