Liber, Caput

 1        I, XXVI |              fecisset, crimen effusi humani sanguinis incidisset. Itaque
 2        I, XXX  |             inter alia uitia generis humani meracior inerat uniuerso
 3       II, XV   |           sunt, mores corrumperentur humani, nulla sacra aedicula dignum
 4        V, XIX  |       propter diuersa merita generis humani, Deo magis nota quam nobis,
 5        V, XX   |           philosophi, qui finem boni humani in ipsa uirtute constituunt,
 6       VI, VI   |             in huius mundi elementis humani animi suspicatur infirmitas,
 7      VII, Pr   |         altius et tenacius diuturnus humani generis error infixit, euellere
 8      VII, XIV  |          absurdum est. Si autem illi humani tantum sermonis potestas
 9      VII, XXXII|              inde ab exordio generis humani per quaedam signa et sacramenta
10       IX, III  |             angi et laetari omnemque humani animi faciem pati, simili
11       IX, XVI  |              possit penuria sermonis humani quauis oratione uel modice
12        X, XIV  |             autem unius hominis, ita humani generis, quod ad Dei populum
13        X, XXV  |        diuinamque sententiam de boni humani fine paulo ante commemoraui:
14        X, XXXII|      temporibus, pro aetatum generis humani distributione, sicut eam
15       XI, XIII |             ab initio, id est initio humani generis, ex quo utique homo
16       XI, XXXIV|            superiore omnibus ceteris humani corporis parte posuerit,
17      XII, X    |             uel institutione generis humani. Alii namque, sicut de ipso
18     XIII, I    |          exortu et de initio generis humani difficillimis quaestionibus
19     XIII, XXI  |             homines parentes generis humani sanctae scripturae ueritate
20      XIV, XXVII|            igitur huius futuri casus humani Deus non esset ignarus,
21       XV, I    |            animae uel ipsius generis humani, quod in duo genera distribuimus,
22       XV, I    |              ex illis duobus generis humani parentibus, pertinens ad
23       XV, III  |       significat quod natura generis humani peccato uitiata ac per hoc
24       XV, XVI  |       accipere in matrimonium primis humani generis temporibus omnino
25       XV, XXVI | praenuntiatus est uenturus et uenit. Humani quippe corporis longitudo
26      XVI, II   |              cuius ab initio generis humani non defuit praedicatio,
27      XVI, XXVII|            secundum communem generis humani originem omnes in illo uno
28      XVI, XLIII|            sicut aetas prima generis humani est deleta diluuio. Quotus
29     XVII, VII  |  praescientiam, non secundum generis humani unam eandemque naturam.
30      XIX, V    |       commune perfugium in his malis humani generis, tuta non est, quid
31      XIX, VII  |            hominum, quanta effusione humani sanguinis comparatum est?
32       XX, I    |           quia et nunc iudicat et ab humani generis initio iudicauit
33       XX, XX   |        transgressorem patrem generis humani diuinitus prolata sententia:
34      XXI, V    |             ratio cordis et sermonis humani, sicut ista non ideo non
35      XXI, XII  |            Hinc est uniuersa generis humani massa damnata; quoniam,
36     XXII, XVII |              enim in exordio generis humani de latere uiri dormientis
37     XXII, XXII |            in ipsis sensibus generis humani prohibitio et eruditio contra
38     XXII, XXIV |          hanc ipsam miseriam generis humani, in qua laudatur iustitia
39     XXII, XXIV |        fluuio atque torrente generis humani, malum quod a parente trahitur,