Liber, Caput

 1        I, V    | nobilitatae ueritatis historicus, sententia sua, quam de coniuratis
 2        I, XXX  |     uidens esse terrorem. Nec eum sententia fefellit: re ipsa probatum
 3      III, IV   |           felicius. Quae Varronis sententia expressa, ut potui, meis
 4       IV, XI   |           esse mundi animum, quae sententia uelut magnorum multumque
 5       IV, XXVI |  horribilem. Tum uero ex amicorum sententia ad magistratus rem detulit
 6        V, I    |        doctorum hominum fuit ista sententia): non quidem ita solent
 7        V, XII  |         fuisset, uideamus in ipsa sententia Catonis: "Nolite, inquit,
 8     VIII, XI   |      caeli locum: habet ergo haec sententia quandam illius similitudinem,
 9       IX, II   |    Platonicorum, siue quorumlibet sententia, nequaquam eius est neglegenda
10       IX, IV   |           mens, ubi fixa est ista sententia, nullas perturbationes,
11       IX, V    |      possint, et una sit eademque sententia Peripateticorum uel etiam
12        X, I    |                   I] Omnium certa sententia est, qui ratione quoquo
13        X, XIII |           enim sonus, quo auditur sententia in silentio intellegentiae
14        X, XIII |   corporali uidebatur, sicut illa sententia ipsa in sono uocis auditur;
15        X, XXI  |    Porphyrius, quamuis non ex sua sententia, sed ex aliorum, dicit bonum
16        X, XXX  |           esse confessus est. Qua sententia profecto abstulit, quod
17        X, XXX  |          profecto est praeferenda sententia his, qui animarum circulos
18       XI, III  |           dicitur sensus, unde et sententia uocabulum accepit), hoc
19       XI, XIX  |           ab operibus Dei absurda sententia, si, cum lux prima illa
20     XIII, VII  |          in regnum caelorum, alia sententia istos fecit exceptos, ubi
21     XIII, XIX  |   existimant, hanc opinionem suam sententia repugnante conuincant. Neque
22       XV, XXV  |     omnibus omnino rebus tam fixa sententia quam certa praescientia.
23      XVI, XXIII|         auctoritas. Hic sane illa sententia ponitur, cuius apostolus
24     XVII, XX   |         istum ecclesiasten in hac sententia manducandi et bibendi, quam
25    XVIII, XXXI |          Sed haec quia euangelica sententia est, mirum non est non ea
26       XX, III  |           sub sole? Et cum ex hac sententia conecteret cetera, commemorans
27       XX, VII  |            ut sic se haberet tota sententia: Et clausit et signauit
28       XX, VIII |           hoc cogere uidetur ista sententia, ut credamus illo licet
29       XX, VIII |        falsa erit euangelica illa sententia: Quis intrat in domum fortis,
30       XX, XX   |          humani diuinitus prolata sententia: Terra es et in terram ibis):
31       XX, XX   |   cadauerum puluerem? Nec ab illa sententia, qua homini dictum est:
32       XX, XXIV |      tutior, non peribit? Si haec sententia Ioui displicet, cuius, ut
33      XXI, XIII | corrigatur. Hinc est Maronis illa sententia, ubi, cum dixisset de terrenis
34      XXI, XVII |          felicitatem putant. Quae sententia si propterea bona et uera
35      XXI, XXIII|           credantur? An forte Dei sententia, quae in malos et angelos
36      XXI, XXIII|        ipso loco, in una eademque sententia dixerit utrumque complexus:
37      XXI, XXV  |         profecto apostolica falsa sententia est, si tales post quantalibet
38     XXII, XIV  |           celerrimo recepturi? In sententia quippe Domini, qua ait: