Liber, Caput

 1        I, XV    |           hostes per longam mortem supplicio nouae crudelitatis occisus
 2        I, XVII  |          abstinere debet, qui tali supplicio quod in se puniat non habet!
 3        I, XIX   |             haec summo est mactata supplicio. Si non est illa inpudicitia
 4       XI, XXII  |         mortalitate.m iam de iusto supplicio uenientem, dum ei non conueniunt,
 5      XII, XXII  |      seruus aeternoque post mortem supplicio destinatus, unum ac singulum
 6      XII, XXVIII|     homines, alii malis angelis in supplicio, alii bonis in praemio sociandi,
 7      XIV, III   |     caliginosi huius aeris aeterno supplicio destinatus. Haec autem uitia,
 8      XIV, XV    |           imperio et tanto tenente supplicio? ~Denique, ut breuiter dicatur,
 9       XV, I     |     hominum eorumque peccato atque supplicio multi multa senserunt, multa
10       XV, IV    |            neque enim, cum extremo supplicio damnata fuerit, iam ciuitas
11    XVIII, IX    |     iracundia placaretur, triplici supplicio dicit idem auctor ab Atheniensibus
12      XIX, XIII  |    conuenientius iniustus dolet in supplicio, quam laetatus est in delicto.
13      XIX, XIII  |           ita dolor amissi boni in supplicio testis est naturae bonae.
14      XIX, XIII  |          sit. Hoc autem in extremo supplicio recte fit, ut iniqui et
15       XX, XXI   |   praeuaricatrices feminas in illo supplicio non futuras; sed ex potiore,
16       XX, XXX   |        quorum erit unus de malorum supplicio, alius de felicitate iustorum;
17      XXI, IV    |         hominum corpora sempiterno supplicio punitorum et igne animam
18      XXI, IX    |          Quod igitur de sempiterno supplicio damnatorum per suum prophetam
19      XXI, IX    |          animi et corporis in illo supplicio futuras esse non dubitant,
20      XXI, X     |            Idem quippe ignis erit, supplicio scilicet hominum adtributus
21      XXI, XI    |           ciuitate mortali homines supplicio primae mortis, hoc est de
22      XXI, XI    |         ciuitate inmortali homines supplicio secundae mortis auferre.
23      XXI, XI    |       uobis, si temporale peccatum supplicio punitur aeterno? Nec adtendunt
24      XXI, XII   |      nullus ab hoc iusto debitoque supplicio nisi misericordi et indebita
25      XXI, XIII  |          ne futuri saeculi aeterno supplicio puniantur, iam supra diximus. ~
26      XXI, XVII  | iustissimus iudex dignos. gehennae supplicio iudicabit, uel quibusdam
27      XXI, XVIII |           ipso iudicante puniantur supplicio sempiterno. Sed si uel longum
28      XXI, XIX   |          Item sunt alii ab aeterno supplicio liberationem nec ipsis saltem
29      XXI, XXII  |            sinistris, quos aeterno supplicio damnaturus, nisi elemosynas
30      XXI, XXIII |          sempiterno cupiunt carere supplicio. Deinde quale est aeternum
31      XXI, XXIV  |           ciuitatem Dei sempiterno supplicio punientur. Sed quibus placet
32      XXI, XXIV  |           aeterno est praenuntiata supplicio, non contineat Deus in hac
33      XXI, XXV   | possessione numquam erunt, aeterno supplicio tenebuntur; quoniam non
34      XXI, XXV   |       medius locus, ubi non sit in supplicio, qui illo non fuerit constitutus
35      XXI, XXV   | haeresiarchas hoc facit liberari a supplicio sempiterno, quod in catholica
36      XXI, XXV   |          talia, nisi in sempiterno supplicio non erunt, quia in Dei regno