Liber, Caput

 1        I, XXXVI |        cultum, in quo uno ueraciter sempiterna beatitudo promittitur. Hic
 2        V, XVI   |            odiosa est. Illa ciuitas sempiterna est; ibi nullus oritur,
 3     VIII, VI    |          intellecta conspecta sunt; sempiterna quoque uirtus eius et diuinitas;
 4     VIII, X     |           intellecta conspiciuntur, sempiterna quoque uirtus eius et diuinitas,
 5     VIII, XII   |           intellecta conspiciuntur, sempiterna quoque uirtus eius et diuinitas:
 6       IX, XV    |            ergo cauenda est miseria sempiterna; hic mors timenda non est,
 7       IX, XV    |           est, quae non esse potuit sempiterna, et beatitudo amanda est
 8       IX, XV    |             et beatitudo amanda est sempiterna. Ad hoc se quippe interponit
 9        X, XVI   |          igitur angelis de beata et sempiterna uita credendum esse censemus?
10        X, XXIX  |    perhibetis et cum his corporibus sempiterna. Quid ergo est, quod, cum
11        X, XXIX  |             disputari; futura tamen sempiterna minime dubitamus, et talia
12       XI, XXI   |          uero haec omnia stabili ac sempiterna praesentia conprehendat;
13       XI, XXXII |        coaeternos, sed tamen de sua sempiterna et uera felicitate securos
14      XII, VI    |              Non igitur esse potuit sempiterna uoluntas mala in ea re,
15      XII, VI    |           adimere. Si ergo non erat sempiterna, quis eam fecerit quaero.
16      XII, XVIII |        uoluntatem, sed una eademque sempiterna et inmutabili uoluntate
17     XIII, II    |             in illa ultima poena ac sempiterna, de qua suo loco diligentius
18     XIII, VIII  |           completa secunda excipiat sempiterna. Quocirca mors quidem, ut
19     XIII, XVII  |             isti terrestria corpora sempiterna esse non posse cum ipsam
20     XIII, XVII  |            cum eis inmortalitate ac sempiterna beatitudine perfruantur,
21      XIV, IX    |            in illa uero beata, quae sempiterna promittitur, plane speranda
22       XV, IV    |         Terrena porro ciuitas, quae sempiterna non erit (neque enim, cum
23      XIX, IV    |       relinquitur. Quando quidem si sempiterna sit, etiam abs te ipso misera
24      XIX, X     |             solum bona, uerum etiam sempiterna, non solum in animo, qui
25      XIX, XIX   |            eorum uitam ducere et ad sempiterna praemia peruenire, interest
26      XIX, XXVIII|            erit e contrario miseria sempiterna, quae mors etiam secunda
27       XX, XX    |             erimus habentes corpora sempiterna, ubicumque cum illo fuerimus.
28       XX, XXII  | temporalibus in illa lumina noua ac sempiterna transibunt. In poenis autem
29       XX, XXVIII|      miseria laborent, sed clara ac sempiterna beatitudine perfruantur.
30      XXI, III   |            est. Non enim nulla, sed sempiterna mors erit, quando nec uiuere
31      XXI, XVIII |           omnes indigni beatitudine sempiterna ipso iudicante puniantur
32     XXII, II    |          quae cum eius praescientia sempiterna est, profecto in caelo et
33     XXII, XXII  |            ne post hanc miserior ac sempiterna suscipiat, non uita, sed
34     XXII, XXX   |             sed plena certa, secura sempiterna felicitas, proficient laudibus
35     XXII, XXX   |            sed etiam damnatorum eos sempiterna miseria non latebit. Alioquin
36     XXII, XXX   |             cultus in quo ueraciter sempiterna beatitudo promittitur. ~ ~