Liber, Caput

 1      III, XVI  |         dixisset: ~Natosque pater noua bella mouentes ~Ad poenam
 2      III, XVII |           diu multumque fatigatus noua lectisternia, quod numquam
 3       IV, VI   |       quasi auitum gentibus morem noua imperii cupiditate mutauit.
 4        V, VII  |          quod in eligendis diebus noua quaedam suis actibus fata
 5        V, XVIII|         Ait enim: ~Natosque pater noua bella mouentes ~Ad poenam
 6       VI, IX   |       turpissimum fascinum sedere noua nupta iubebatur, more honestissimo
 7      VII, XXIV |     nuptiarum super Priapi scapum noua nupta sedere iubebatur:
 8        X, XXX  |         quae dimiserant, sed alia noua corpora redire humanas animas
 9       XI, IV   | contenderint, unde illi acciderit noua miseria, quae numquam antea
10       XI, IV   |        sed deinceps esse incipere noua quadam nec fallaci beatitudine.
11      XII, XIV  |         mundus eadem semper quasi noua, quae transacta et uentura
12      XII, XIX  |      conprehendit, ut, quaecumque noua et dissimilia consequentia
13      XII, XXI  |        fuit, ipsa certe liberatio noua fit, cum de miseria liberatur
14      XII, XXI  |        circuitus, in quibus nulla noua fiunt, sed repetuntur eadem
15      XII, XXI  |          lapsa sit: possunt fieri noua, quae neque antea facta
16      XII, XXI  |       animas fieri, quibus sit et noua miseria et noua liberatio.
17      XII, XXI  |     quibus sit et noua miseria et noua liberatio. Nam si antiquas
18      XII, XXI  |         ea, quae numquam fecerit, noua facere et ineffabili praescientia
19      XII, XXII |          propter aeternitatem Dei noua creantis sine nouitate aliqua
20    XVIII, III  |      atque numerarent. Haec in eo noua mirantes rudes adhuc homines
21       XX, IV   |       uetera priora sint tempore, noua tamen anteponenda sunt dignitate,
22       XX, IV   |           praeconia sunt nouorum. Noua igitur ponentur prius, quae
23       XX, IV   |        proferenti de thesauro suo noua et uetera. Non dixit: "Vetera
24       XX, IV   |     uetera. Non dixit: "Vetera et noua", quod utique dixisset,
25       XX, IX   |          profert de thensauro suo noua et uetera, de quo supra
26       XX, XIV  |        esse caelum nouum et terra noua. Mutatione namque rerum,
27       XX, XVII |      dixit sedens in throno: Ecce noua facio omnia. De caelo descendere
28       XX, XVII |       Christum, tanta eius et tam noua de Dei munere claritas apparebit,
29       XX, XVIII|        illo caelum nouum et terra noua reponatur, eo ipso tempore
30       XX, XXI  |         et de caelo nouo ac terra noua iam supra dixerat, dum ea,
31       XX, XXI  |     inquit, caelum nouum et terra noua, et non erunt memores priorum,
32       XX, XXI  |        enim caelum nouum et terra noua manebit coram me, dicit
33       XX, XXII |       temporalibus in illa lumina noua ac sempiterna transibunt.
34       XX, XXVI |        quam caelum nouum et terra noua promissa est, inter cetera,
35     XXII, III  |        Erit caelum nouum et terra noua, et non erunt memores priorum,
36     XXII, XXIX |   uideatur in caelo nouo et terra noua atque in omni, quae tunc