Liber, Caput

 1        I, IX    |        adfliguntur cum eis, amaram sentiunt, cuius amando dulcedinem
 2        I, XXVIII|        fide inconcussa non de illo sentiunt, quod ita sibi seruientes
 3        I, XXXVI |       clari sunt et nobiscum multa sentiunt, et de animae inmortalitate
 4        I, XXXVI |          in illis, quae contra nos sentiunt, refellendi sunt, deesse
 5       II, I     | opinationis errorem his, qui recte sentiunt et sensa uerbis sufficientibus
 6       IV, XIV   |            prouocare? Plane si ita sentiunt approbo et laudo. ~
 7      VII, Pr    |          superfluum, quod iam sibi sentiunt non necessarium. Multum
 8      VII, III   |        ratione ut pecora uiuunt et sentiunt: ita et illa, quae uita
 9      VII, III   |           his, quae nec uiuunt nec sentiunt, merito praeferuntur. Inter
10      VII, III   |       habere omnium quae uiuunt et sentiunt potestatem. Quod si concedunt,
11      VII, III   |       sicut eorum cultores de illa sentiunt, Fortunae potestate selectos.
12     VIII, IV    |     laudantur, aliquid tale de Deo sentiunt, ut in illo inueniatur et
13     VIII, X     |     gentium philosophi de Deo ista sentiunt, nobiscum sentiunt. Sed
14     VIII, X     |            ista sentiunt, nobiscum sentiunt. Sed ideo cum Platonicis
15     VIII, XVI   |            quae in terra uiuunt et sentiunt, in aquatilibus pisces et
16     VIII, XIX   |         Apuleius, et quicumque ita sentiunt, hunc detulit honorem, sic
17     VIII, XXI   |            Quid aliud de diis isti sentiunt, quos omnes optimos uolunt,
18     VIII, XXI   |           corpus suum aetherii dii sentiunt et inde colligunt quid etiam
19     VIII, XXVI  |          Graeci et Latini hoc idem sentiunt; Mercurium autem multi non
20       IX, I     |      philosophorum ac nobilissimi, sentiunt, cum quibus uelut cum excellentioribus
21       IX, IV    |            mentis inponat. Hoc qui sentiunt, Platonici sunt siue Aristotelici,
22       XI, V     |         mundos, quod etiam de isto sentiunt, ulla causa posse dissolui?
23       XI, V     |           ipse, creatorem nobiscum sentiunt; alios autem nimis indignum
24       XI, XIII  |           si quae aliae pestes ita sentiunt, quod suam quandam propriam
25       XI, XVI   |          animalia; et in his, quae sentiunt, praeponuntur intellegentia
26       XI, XXVII |        rerum corporalium, non quia sentiunt, sed quia sentiuntur, sensibilia
27     XIII, IX    |       diximus sensum. Quamdiu enim sentiunt, adhuc utique uiuunt, et
28      XIV, XXIV  |            ibi tantum moueant, ubi sentiunt, nec solum insidentes muscas,
29    XVIII, XXXI  |      fallitur. ~Quid enim, qui hoc sentiunt, dicturi sunt de persecutione,
30      XIX, VII   |        sociantur. Quando enim quae sentiunt inter se communicare non
31      XIX, XXIII |        nocendi astutiae milleformi sentiunt non esse contrarium, si
32       XX, VIII  | praenuntiatus est, quem uenire iam sentiunt, ad credendum quod non credebant
33      XXI, XVIII |            Nec isti tamen, qui hoc sentiunt, hanc opinationem suam usque
34     XXII, XXVIII|          et destruit. Qui enim hoc sentiunt siue senserunt, non eis
35     XXII, XXX   |         sunt et qui nobiscum multa sentiunt de animae immortalitate