Liber, Caput

 1       II, XIX   |       publicam et in illa angelorum quadam sanctissima atque augustissima
 2       II, XXV   |           sceleribus? quod etiam in quadam Campaniae lata planitie,
 3      III, XXX   |        Ciceronem occidendum Antonio quadam quasi concordiae pactione
 4        V, XI    |             partium conuenientia et quadam ueluti pace dereliquit:
 5      VII, XVII  |        totam molem atque naturam ui quadam inuisibili ac praepotenti
 6      VII, XXVIII|     patiatur ingenium. Ducitur enim quadam ratione uerisimili, caelum
 7     VIII, XIV   |       habebat adiunctum et amicitia quadam conciliatum, a quo perbibetur
 8     VIII, XXIII |           ita inter deos et homines quadam medietate uersari, ut hominibus
 9       IX, XVI   |         intellegibili et ineffabili quadam praesentia, etsi interdum,
10        X, I     |             deberi nisi Deo propria quadam notione uerbi huius omnino
11       XI, IV    |         deinceps esse incipere noua quadam nec fallaci beatitudine.
12       XI, X     |            Spiritus sanctus propria quadam notione huius nominis in
13       XI, XI    |             angeli beati sunt summa quadam sua beatitudine, quanta
14       XI, XVIII |         pulchritudinem reddunt: ita quadam n on uerborum, sed rerum
15       XI, XXVII |                  XXVII] Ita uero ui quadam naturali ipsum esse iucundum
16      XII, XVIII |        ueniebat in mentem, fortuita quadam inconstantia uideatur fecisse
17     XIII, XXII  |          congruerent sui ministerii quadam humanitate, fecerunt (neque
18     XIII, XXIV  |         dicere prohibetur cotidiani quadam lege sermonis: Homo ille
19     XIII, XXIV  |           mortua perhibeatur carens quadam uita sua, hoc est dei Spiritu,
20     XIII, XXIV  |       uiuere poterat, tamen propria quadam, licet misera, uita sua
21      XIV, I     | similitudine sociandum, uerum etiam quadam cognationis necessitudine
22      XIV, XIX   |         animi tertiam uelut in arce quadam ad istas regendas perhibent
23       XV, XX    |            etiam illa ex imitatione quadam, licet errantium. Ad eam
24       XV, XXII  |           perturbato. Quod in laude quadam cerei breuiter uersibus
25       XV, XXIII |          Malachiel propheta propria quadam, id est proprie sibi inpertita
26       XV, XXVII |            finem, ita eius unitatis quadam compagine continentur, ut
27     XVII, XVI   |          forma prae filiis hominum, quadam tanto magis amanda atque
28    XVIII, II    |           tamen- eiusdemque naturae quadam communione deuincta utilitates
29    XVIII, XVIII |          Italia audiebamus talia de quadam regione illarum partium,
30    XVIII, XXX   |          sermone Christum, quam sua quadam passione prophetauit, profecto
31      XIX, XII   |         dictus est), genus proprium quadam pace custodiunt coeundo
32      XIX, XII   |       membrorum manet, non est sine quadam partium pace quod remanet,
33       XX, V     |           facere utcumque curaui in quadam epistula, quam rescripsi
34      XXI, VI    |         nobilis poeta uideretur, de quadam femina, quae tali arte polleret,
35     XXII, XIX   |             partium congruentia cum quadam coloris suauitate. Vbi autem