Liber, Caput

 1       IV, XXI   |                Menti, ut bonam haberent mentem, deo Volumno et deae Volumnae,
 2        V, XI    |                 rationali autem insuper mentem intellegentiam uoluntatem;
 3        V, XXVI  |           hominis animam corpus, sensus mentem uitam, bonis malisque largitur;
 4      VII, III   |                Adeona. Ibi posuerunt et Mentem deam, quae faciat pueris
 5      VII, III   |                quae faciat pueris bonam mentem, et inter selectos ista
 6      VII, III   |                esse melius habere bonam mentem quam memoriam quantumlibet
 7      VII, III   |              malus est, qui bonam habet mentem; quidam uero pessimi memoria
 8      VII, III   |                est inter selectos deos; Mentem autem deam turba uilis operuit.
 9      VII, XXXI  |               conspicimus, quod habemus mentem atque rationem, qua eum
10     VIII, II    |         constare omnia, ut inesse etiam mentem diceret, quae corpora aeterna,
11       IX, III   |                 potuit, confitens eorum mentem, qua rationales esse perhibuit,
12       IX, IV    | perturbationibus animorum; utrique enim mentem rationemque sapientis ab
13       IX, V     |       continetur. Deo quippe illa ipsam mentem subicit regendam et iuuandam
14        X, XI    |          mercaturam uel quid huius modi mentem diuinam inquietarent, frustra
15        X, XXIII |                intellectum uel paternam mentem; de Spiritu autem sancto
16        X, XXVII |          intellectualem animam, hoc est mentem nostram, dicis posse purgari,
17        X, XXVIII|                  nou=n, id est paternam mentem siue intellectum, qui paternae
18        X, XXIX  |                paternum intellectum seu mentem, et horum medium, quem putamus
19       XI, IV    |                illi uenisse credatur in mentem, quod numquam ante uenisset,
20      XII, XVIII |                horam, sicut ueniebat in mentem, fortuita quadam inconstantia
21      XII, XVIII |              recto itinere malint, quod mentem diuinam omnino inmutabilem,
22      XII, XVIII |                 noui faciendum uenit in mentem, nouo consilio faciunt (
23      XII, XXIV  |        natatilibus et uolatilibus, quae mentem huius modi non haberent.
24      XII, XXV   |            libris negotium, qui diuinam mentem facere uel curare ista non
25       XV, VI    |            somnis, nec interiore gratia mentem regat atque agat, nihil
26       XV, VI    |               exhibemus, conuertitur ad mentem non sibi ad mala, Deo regente,
27       XV, VII   |                 esse uitiosam, non quae mentem debeat trahere, sed cui
28       XV, VII   |                 iniquitatis peccato, ad mentem domita et uicta conuertitur,
29     XVII, III   |            Dominus, dando leges meas in mentem eorum et super corda eorum
30    XVIII, XVIII |              redirent; nec tamen in eis mentem fieri bestialem, sed rationalem
31      XIX, IV    |                  ne in quaeque flagitia mentem consentientem trahant? Neque
32       XX, XVII  |              obscure multa dicuntur, ut mentem legentis exerceant, et pauca
33      XXI, XXVII |                  Venire quippe debet in mentem etiam seruus ille, cui debitori
34     XXII, XXII  |              quidquid talium malorum in mentem non uenit et tamen de uita
35     XXII, XXIV  |              Ipse itaque animae humanae mentem dedit, ubi ratio et intellegentia