Liber, Caput

 1        I, IX    |           cum eis non perpetrant, nolunt plerumque corripere, cum
 2        I, XXIV  |                             XXIV] Nolunt autem isti, contra quos
 3       II, XXIX  |     carnalibus, quae sola perpeti nolunt, quod neque in his habeant
 4      III, I     |            quae sola isti perpeti nolunt, qualia sunt fames morbus,
 5       IV, XVIII |      certe istam mali colant, qui nolunt habere merita, quibus dea
 6       IV, XXXI  |     redarguendos proferuntur, qui nolunt aduertere de quanta et quam
 7        V, XXII  |       tempestate iactari, et quod nolunt aliquando fateantur, nec
 8     VIII, XIX   |           an licitas? Si magicas, nolunt tales; si licitas, nolunt
 9     VIII, XIX   |         nolunt tales; si licitas, nolunt per tales. Si autem peccator
10     VIII, XXVI  |      resque oculos suos ferientes nolunt uidere, ut non adtendant
11       IX, IV    |   conuincit; quando quidem Stoici nolunt bona appellare, sed commoda
12        X, VII   |          misericorditer diligunt, nolunt nos sibi sacrificari, sed
13       XI, XXII  |          propagatamque principio, nolunt accipere istam causam creationis
14      XII, IV    |        Videre enim uolunt, ardere nolunt. Sed parum adtendunt eam
15      XII, XIII  |     quaestio uerteretur, eis, qui nolunt credere non eum semper fuisse,
16     XIII, XVII  |         suis ista permittant, cur nolunt credere, diuina uoluntate
17    XVIII, XXVIII|   carnaliter Israelitas, qui nunc nolunt credere in Christum, postea
18    XVIII, XXXI  |        mortifera dogmata emendare nolunt, sed defensare persistunt,
19    XVIII, XXXI  |         descendit, qua eos perire nolunt nec impedire aliorum salutem.
20      XIX, IV    |  philosophi, quoniam non uidentes nolunt credere, hic sibi conantur
21      XIX, XII   |    commutari. Non ergo ut sit pax nolunt, sed ut ea sit quam uolunt.
22       XX, I     |        diuina debemus; quibus qui nolunt credere humanis ratiunculis
23       XX, XVII  |       ingemescunt grauati, in quo nolunt spoliari, sed superuest
24       XX, XXX   |      speraret, quod etiam hi, qui nolunt adhuc credere in Christum,
25      XXI, II    |          ignium durare tormentis? Nolunt enim hoc ad Omnipotentis
26      XXI, II    |         extra esse non posse: aut nolunt credere, si ostendere non
27      XXI, V     |      possunt, infideles isti, qui nolunt diuinis litteris credere;
28      XXI, V     |        quod nunc dicentibus nobis nolunt credere aliquando uenturum.
29      XXI, VII   |         sit naturarum omnium, cur nolunt fortiorem nos reddere rationem,
30      XXI, VII   |         aliquid uelut inpossibile nolunt credere eisque redditionem
31      XXI, XVII  |    iudicabit, uel quibusdam eorum nolunt credere poenam sempiternam
32      XXI, XXVII |    dicendi sunt facere, qui uitam nolunt a consuetudine scelerum
33     XXII, V     | habitationibus congruat: cur ergo nolunt, ut credamus naturam corporum